شاعر جریان سازِ انقلاب / مریم شهبازی

1395/12/17 ۰۸:۴۸

احمد عزیزی 58 سال قبل، در سرپل ذهاب کرمانشاه دیده به جهان گشود و سال‌های بسیاری از کودکی‌اش با عشایر چادر نشین گذشت. پیش از ورود به مدرسه، خواندن و نوشتن را تنها بواسطه کنجکاوی و علاقه شخصی فراگرفت.

احمد عزیزی بعد از 9 سال اغما درگذشت

احمد عزیزی 58 سال قبل، در سرپل ذهاب کرمانشاه دیده به جهان گشود و سال‌های بسیاری از کودکی‌اش با عشایر چادر نشین گذشت. پیش از ورود به مدرسه، خواندن و نوشتن را تنها بواسطه کنجکاوی و علاقه شخصی فراگرفت. قبل از پیروزی انقلاب به دعوت شمس آل احمد به تهران و دیدار با استاد شهید مرتضی مطهری رفت و همزمان با آغاز جنگ تحمیلی به همراه خانواده‌اش ابتدا به شهرستان نور و بعد هم به تهران نقل مکان کرد. از همان ابتدای ورود به تهران هم به طور جدی در همکاری با مطبوعات آن سال‌ها فعالیت در عرصه شعر را دنبال کرد. او را از شاعران جریان ساز ادبیات انقلاب و شعر آیینی و صاحب شیوه نوینی مثنوی سرایی می‌دانند. البته آثاری که از او به یادگار مانده تنها به شعر محدود نمی‌شود و نوشته‌هایی هم به نثر دارد. عمده علاقه‌مندی‌اش در خلق آثار ادبی متمایل به مضامین معنوی و عرفانی- اسلامی بود. آنچنان که در اشعار وی تمجید از اهل بیت اغلب جایگاهی ویژه دارد. عزیزی از پانزدهم اسفند ماه سال 86 به علت کاهش سطح هوشیاری ناشی از تشنج، بیماری قلبی و کلیوی در بخش آی سی یو بیمارستان امام رضای کرمانشاه بستری شد و عصر دیروز بعد از تحمل نزدیک به 9 سال اغما برای همیشه چشم بر دنیا بست. «کفش‌های مکاشفه»، «خوابنامه و باغ تناسخ»، «رودخانه رؤیا»، «ملکوت تکلم» و«ناودان الماس» از جمله مجموعه اشعاری است که از او به یادگار مانده است.

 شاعرِ منحصر به فرد

احمد عزیزی بعد از سال‌ها اغما، چشمانش را برای همیشه بر دنیا بست. او هم در سبک و هم در محتوای سروده‌هایش از نبوغی قابل توجه و کلامی تأثیر‌گذار برخوردار بود.

شیوه شعر و شاعری‌اش خاص خود او بود و هر چه می‌گفت برای مخاطبان خواندنی و جالب توجه بود. عزیزی، شاعر شوریده حالی بود که سروده‌هایش در نوع خود بی‌نظیر بود و حرف بسیاری برای گفتن داشت.

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های زنده یاد عزیزی در شعر، بهره گرفتن از عنصر خیال بود؛ آنچنان که توجه به عنصر خیال حتی بسیار بیشتر از سبک و قالب اشعار برایش اهمیت داشت. او خیلی جوان از این دنیا رفت. به احتمال بسیار اگر بیش از این زنده می‌ماند دست به خلق آثار بیشتری می‌زد و ما امروز یادگارهای بیشتری از او در دست داشتیم. زنده یاد عزیزی سال‌های بسیاری در اغما بود، سال‌هایی که بی‌شک نه تنها به خانواده و دوستان این شاعر، بلکه به اهالی ادبیات هم بسیار سخت گذشت. علاقه بسیاری به سروده‌های او داشتم و درگذشت وی را به همه اهالی شعر و ادبیات تسلیت می‌گویم.

 منبع: روزنامه ایران