آینده پروای وجودی ماست

1395/8/11 ۰۸:۵۵

آینده پروای وجودی ماست

گروه اندیشه شماره 59 فصلنامه فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران ویژه تابستان 1395 منتشر شد. این فصلنامه که می‌توان آن را آینه فعالیت‌های فرهنگستان علوم در طول سه ماهه تابستان امسال دانست، در شماره جدید خود، «سخن اول» را به سرمقاله رئیس فرهنگستان علوم اختصاص داده است. رضا داوری‌اردکانی مانند شماره‌های پیشین این فصلنامه بحث‌های مهم خود را درباره مقوله علم مطرح می‌کند.

گاهی به سرمقاله رضا داوری‌اردکانی در فصلنامه فرهنگستان علوم

 

گروه اندیشه شماره 59 فصلنامه فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران ویژه تابستان 1395 منتشر شد. این فصلنامه که می‌توان آن را آینه فعالیت‌های فرهنگستان علوم در طول سه ماهه تابستان امسال دانست، در شماره جدید خود، «سخن اول» را به سرمقاله رئیس فرهنگستان علوم اختصاص داده است. رضا داوری‌اردکانی مانند شماره‌های پیشین این فصلنامه بحث‌های مهم خود را درباره مقوله علم مطرح می‌کند. «گفتار در ضرورت اصلاح نظام اداری و آموزشی» عنوان جدیدترین موضوعی است که این فیلسوف معاصر به آن پرداخته است. داوری در یادداشت خود شرط مسلم و مقدم هموار کردن راه توسعه و پیشرفت را در وجود سازمان اداری توانا و کارساز و درستکار و چالاک می‌داند و می‌نویسد: «چون این شرط مسلم و مقدم جزئی از فرآیند توسعه است طرح اندیشه اصلاح اداری و اقدام به آن نیز قهرا در همه شئون زندگی مردم و کشور موقوف می‌شود.» داوری معتقد است: «در اروپای جدید سازمان‌های اداری کم و بیش بر حسب اقتضا و به حکم نیاز پدید آمده است. اما کشورهایی که رسوم تجدد را از اروپا فرا گرفته‌اند یا ناگزیر به آن تن داده‌اند همیشه همه سازمان‌ها درک را با درک نیاز تاسیس نکرده‌اند و شاید لازم‌ترین سازمان‌ها را از روی گرده اروپایی‌اش ساخته باشند و چه بسیار سازمان‌ها پدید آورده‌اند که هیچ نیازی به آنها نبوده است.» داوری در سرمقاله خود با اشاره به این موضوع که یکی از منشاهای فساد، نبود نظم و اعتدال و معلوم نبودن جای کارها و اشخاص است، می‌نویسد: «وقتی اشیا و اشخاص و امور در جای خود نباشند و پریشانی غالب شود و حدود و حقوق و وظایف خلط شوند کارها دیگر به هم پیوسته نیست و کارمندان از هم جدا شده و از یکدیگر دور و بی‌خبر می‌مانند. سازمان و مصالح آن هم از یاد می‌رود و هر کس به فکر تامین مصلحت شخص خود می‌افتد.» داوری در پایان نگاهی مهم به مقوله آینده دارد: «در زمان کنونی به ضرورت، آینده را باید طراحی کرد و ساخت و این ساختن با تعلق به زمان صورت می‌گیرد. آینده پروای وجودی ماست. آینده را نه با میل و هوی و بی‌باکی؛ بلکه با پروای اینکه چه روی خواهد داد و در همراهی با زمان و تحمل درد می‌سازند.»


منبع: فرهیختگان

نظر دهید
نظرات کاربران

کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.

گزارش

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: