برگزاری جشن «گُلوَنی» در خرم‌آباد

1393/2/28 ۰۹:۱۴

در آستانه‌ی فرارسیدن روز جهانی موزه و هفته‌ی میراث فرهنگی در 18 می، روز «گُلوَنی» با هدف ترویج و پاسداشت سربند باستانی گُلوَنی در مجموعه‌ی تاریخی قلعه‌ی فلک‌الافلاک خرم‌آباد برگزار می‌شود.

در آستانه‌ی فرارسیدن روز جهانی موزه و هفته‌ی میراث فرهنگی در 18 می، روز «گُلوَنی» با هدف ترویج و پاسداشت سربند باستانی گُلوَنی در مجموعه‌ی تاریخی قلعه‌ی فلک‌الافلاک خرم‌آباد برگزار می‌شود.

در این مراسم که 26 اردیبهشت‌ماه برگزار می‌شود، علاوه بر اجرای موسیقی لُری و سخنرانی درباره حجاب گُلوَنی از برنامه‌های آینده‌ی دبیرخانه‌ی گُلوَنی رونمایی خواهد شد.

در جشن گُلوَنی، دو نشان گُلوَنی اهدا می‌شود؛ یک نشان به‌عنوان نشان شرافت گُلوَنی به همسر یکی از جانبازان نیروی انتظامی اهدا می‌شود که سال‌هاست پرستاری این شهید زنده را عهده‌دار است و یک نشان به قدیمی‌ترین خیاط لباس‌های محلی لُری که هنوز به این شغل مشغول است.

آیت دولتشاه - داستان‌نویس خرم‌آبادی و از اعضای اتاق فکر دبیرخانه‌ی گُلوَنی - در آستانه‌ی برگزاری جشن روز گُلوَنی، گفت: انتخاب گُلوَنی، انتخاب بسیار هوشمندانه‌ای است. این یک حرکت، جاودانه است و نتایج آن نه فقط امروز، بلکه در نسل‌های بعدی هم دیده خواهد شد.

وی اظهار کرد: تا دیروز کسی نمی‌دانست چه بر سر این روسری چندهزار ساله خواهد آمد، اما ثبت روزی به این نام، گرد و غبار را از روی افکار زدود و باعث شد، کسانی که از استفاده از این روسری اکراه داشتند، به هواداران پر و پا قرص آن تبدیل شوند.

او ادامه داد: طبیعتا بطن جامعه وجاهت را از قشر نخبه‌تر می‌گیرد. استفاده‌ی زنان برجسته در عرصه‌های مختلف از این روسری موجب موجه نشان دادن آن می‌شود و جرأت را در دل طبقه‌های پایین‌تر جامعه ایجاد می‌کند.

دولتشاه همچنین گفت: همیشه اول باید نقاط قوت را شناسایی کرد و بعد جامه‌ی فرهنگی بر تنش پوشاند؛ درست کاری که در رابطه با گُلوَنی انجام شد. اقدامی بجا بود، با تفکر پایه‌ریزی و به همین دلیل، سریع فراگیر شد. همان‌طور که تا امروز شاهد بازتاب خوب آن بوده‌ایم.

این عضو اتاق فکر دبیرخانه‌ی گُلوَنی با اشاره به این‌که لباس پوشیدن به‌دلیل شرایط و مد، پیوسته دستخوش تغییر است، اظهار کرد: نمی‌توان انتظار داشت که ما هم مانند گذشتگان‌مان لباس بپوشیم؛ اما می‌توان به یک حداقلی راضی شد و با این دید به قضیه نگاه کنیم که بودن پوشش قدیمی با اندکی تغییر، بهتر است از نبودن و به فراموشی سپردن آن است. فراموش نکنیم که وظیفه‌ی ما حفظ این میراث است، حالا با هر نوع شکلی که مقدور باشد. هیچ‌گاه استفاده‌ی جدید باعث از بین رفتن فرهنگ قدیمی نمی‌شود.

وی اضافه کرد: بزرگ‌ترین علت این بی‌مهری‌ها و کم‌توجهی‌ها، داشتن نگاه موزه‌ای به‌جای نگاه کاربردی است. در حالی که مسائل فرهنگی، کاربردی و روزمره هستند نه فقط برای نمایش در موزه‌ها. مثلا جاجیم لرستان، یکی از صنایع دستی زیباست. تا چند سال پیش، جاجیم فقط یک هنر دستی زیبا بود که نخ و بافت منحصربه‌فردی داشت؛ اما به‌تازگی به‌عنوان یک ماده‌ی اولیه به چرخه‌ی اقتصادی وارد شده است و از آن برای ساخت کیف و کفش یا پرده و روکش صندلی استفاده می‌شود. این، یعنی نگاه کاربردی، یعنی همان احیای فرهنگ اما به‌شیوه‌ای دیگر که صحیح‌تر است.

خبرگزاری ایسنا