فلسفه و منطق

جز ده «مجلس» پیشین است.

از ناشناس. آغاز و انجام افتاده، دربارۀ اقسام وجود، صفات باری، مقولات عشر. سربندها نانویس مانده، چنین به دست می‌آید که سربندهای «فصل» و «مبحث» نیز دارد.

از صدرای شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (د 1050ق). حكمت الهی است، در شناختن واجب الوجود و صفتهای آن.

ااز میرزا احمد بن محمدابراهیم اردکانی شیرازی که در دیباچه پس از نام خود می‌گوید: چون موفق به قرآأت «مشاعر» صدرا شدم، آنچه را از استادم «محقق مدقق نحریر مولانا مصطفی» و دیگران شنیدم و از کتابها بهره‌مند شدم، دربارۀ آن کتاب می‌نگارم. گزارشی ست با سربندهای «قوله» بر «المشاعر» ملاصدرا شیرازی (د 1050ق)، بر بخش مبداء و معاد آن، و در منابع به دو گونۀ بالا از آن نام برده شده است و در هامش «المشاعر» چند بار چاپ شده است.

از رشیدالدین محمد بن عبدالجلیل، وطواط بلخی (د 753 یا 578ق). جاحظ (د 255ق) صد سخن پندآمیز حضرت علی(ع) را گرد آورد، و وطواط گزارشی منظوم از آن صد سخن ساخت.

از خواجه نصیرالدین طوسی (د 672ق/1273م).

از محمود بن نعمت‌الله بخارایی، كه روزگارش به دست نیامد.

از ناشناس. آغاز و انجام افتاده، دربارۀ اقسام وجود، صفات باری، مقولات عشر. سربندها نانویس مانده، چنین به دست می‌آید که سربندهای «فصل» و «مبحث» نیز دارد.

از سعید بن محمد الصفاری ]دیباچه[. روزگارش به دست نیامد. گفتاری است بخشبندی نشده.

از «شمس‌الدین». به آنچنانکه از پایانۀ نسخه برمی‌آید، گفتاری است کوتاه دربارۀ لزوم و اقسام سه‌گانۀ آن.

ناشناخته. گفتاری است كوتاه و بخشبندی نشده. با سربندهای «بدانكه».