پزشکی

از منصور بن احمد شیرازی.

از منصور بن احمد شیرازی.
همان خ 1/203 و نیز خ 2/204.

از ناشناسی از سدۀ 11ق به آن سو، که نسخه از آن روزگار است.

ناشناخته. قطعه‌هایی است در قالب مثنوی، در پیرامون 125 بیت.

ناشناسی که در دیباچه از خود به «لاشئ حقیر» یاد می‌کند، که این «مختصر» را در ادویۀ مرکبه از کتاب‌های نامداری مانند: «قانون»، «حاوی»، «کامل»، «منصوری»، «ذخیره» و «کفایة» و مانند آنها گزیده و از نسخه‌های «الامام القائم قوام‌الدین قدوة الفضلاء» ]نام سفید گذارده[» و «شرف‌الزمان الماوشانی ]؟[» بر آن افزوده و این را در 49 «باب» ساخته است.

از یوسفی هروی، یوسف بن محمد بن یوسف (د 950ق). در خواص خوراكیها و نوشیدنیها.

از شفایی اصفهانی، مظفر بن محمد حسینی (د 963ق/ 1556م)، از پزشكان روزگار شاه عباس یكم (995-1037ق).

از ناشناسی که شاید نامش در بخش آغازین دیباچه بوده که افتاده است.

از ناشناس. داروهاست بخشبندی نشده، بیشتر خاصیتهای جادویی، از کتابهای هندی بیرون کشیده شده است.

از محمدعلی حسینی شیرازی، كه در تهران می‌زیسته است.

از ناشناسی که نام خود را در دیباچه نیاورده و می‌گوید خلاصۀ این علم در نوزده فصل، مذکور خواهد شد.