اخبار

نوروز از جشن های باستانی ایران است و شاید قرن ها پیش از عهد هخامنشی هم در ایران معمول بوده است. این عید که بزرگترین عید ملی ایرانیان است در اتدال ربیعی روز اولبهار و حلول برج حمل برگزار می شود. در عربی نوروز را «نیریز» و آنرا نیاریز جمع می نبدند و علاوه بر این به معنی روز شادمانی به کار می رود. همچنانکه کلمه مهرگان را که در نزد ایرانیان جشن پائیزه بوده مهرجان تلفظ می کردند و مهرجانات جمع می بستند و آن را به طور مطلق به معنی جشن به کار می بردند. در دوره اسلامی این دو عید اهمیت فراوانی داشت و بعضی از خلفای عباسی در ایندو جشن مانند شاهنشاهان ساسانی بارعام می دادند و هدایا و تحفی از مردم دریافت می داشتند.

یکی از برجسته‏ترین عناصر فرهنگ معنوی اقوام ساکن در آسیای مرکزی نوروز است. این میراث معنوی آن گونه در زندگی مردمان گونه‏گون‏نژاد و چندگون‏زبان این منطقه تأثیر گذاشته است که مشکل بتوان ویژگی قومی خاصی برای آن در نظر گرفت. هرچه هست زمانی که نوبت این آیین دیرینه‏سال فرا می‏رسد خون تازه‏ای در رگ‏رگ پیکر افسرده این خاک جاری و شادی، تازگی، طراوت و زندگی دوباره با مردم همراه و همراز می‏شود؛ اما اگر بنا باشد ملتی از ملت‏های ساکن این منطقه را از نظر هماهنگی با دوران شکل‏گیری این سنت باستانی برابر بدانیم، این ملت کسی نیست جز تاجیکان آریایی‏نژاد.

جمشید یكی از سلاطین باستانی ایران است و سراسر زندگی وی آمیخته با افسانه میباشد چنانكه در بخش (2) تا آخر بخش (5) یسنای نهم اینطور آمده است. زردشت از هوم(1) پرسید كه ترا در میان مردمان، نخستین بار در این جهان مادی بیفشرد و چه پاداشی نصیب آن كس گردید. هوم در پاسخ گفت: نخستین بشری كه مرا در این جهان مادی بیفشرد ویونگهان است در پاداش پسری مثل جمشید كه دارنده رمه خوب و در میان مردمان دارای بلندترین مرتبه است و مانند خورشید درخشان است باو داده شد. جمشید در اوستا با دو صفت هووتوو (Hovatva) و سریره (Saryara) آمده است كه اولی در تفسیر پهلوی و به هورمك یعنی دارنده گله و رمه خوب و دومی به معنی زیبا و خوشگل ترجمه شده.

چهارمین همایش نوروز، میراث صلح و دوستی با حضور اندیشمندان، متفکران و محققان ایرانی، 15 اسفند ماه امسال برگزار می شود . علیرضا حسن زاده رییس پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اعلام این خبر هدف از برگزاری این همایش را نشان دادن جایگاه برجسته فرهنگ و تمدن ایران در شکل بخشی به فرهنگ و مفهوم صلح و همزیستی انسان ها درطول تاریخ که در عنصر برجسته نوروز متجلی است، اعلام کرد.

نوروز بزرگترین میراث معنوی است که پدران ما برای‌مان به یادگار گذاشته‌اند. به‌طور یقین نوروز فقط یک جشن ساده برای دگرگونی از یک سال به سالی دیگر نیست؛ زیرا این آیین کهن مملو از «دلالت‌های پنهانی» است که بخشی از نگرش و بینش بنیادی ایرانی‌ها را به جهان‌هستی بیان می‌کند. در حقیقت، همراهی و همگامی «سال نوی فرهنگی» و «سال نوی طبیعی» یکی از نمادهای مهم و نشانگر نگرش و بینش انسان ایرانی به خود و به جهان است. این همگامی و تعامل، اعتدال و تعادل میان فرهنگ و طبیعت در اندیشه و آیین ایرانی نزد تمدن‌های بزرگ و تاریخ‌ساز بی‌نظیر است.

نوروز بزرگ آیینی ماندگار است که درمیان مردمان سرزمین های گوناگون با نام ها، آیین ها و سنت های مختلفی برپا می شود، از این رو در آستانه ی رسیدن بهار نشستی با عنوان «نوروز؛ نماد همبستگی مردم حوزه تمدنی ایران بزرگ» از طرف خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

به مناسبت سالروز ثبت جهانی نوروز در مجمع سازمان ملل متحد چهارم اسفند سال 1388 خورشیدی مجمع عمومی سازمان ملل متحد نوروز را با عنوان «فرهنگ صلح» در تقویم رسمی خود به ثبت رساند، نوروز جشن آغاز سال و یکی از کهن ترین جشن ها در دنیا محسوب می شود، این آیین باستانی بشارت دهنده ی فرهنگ صلح، همبستگی و پیوند انسـان بـا طـبـیعت است.

انجمن‌ها و دوستداران میراث فرهنگی سرعت بخشیدن به مقدمات کار پیوستن عراق و ترکمنستان به پرونده‌ی ثبت جهانی نوروز را خواستار شدند. با مورد توجه قرار گرفتن جشن نوروز از سوی مردم و به مرور دولت‌ها،‌ سازمان یونسکو این جشن را با ریشه‌ی ایرانی در فهرست میراث ناملموس خود ثبت کرد، پس از آن دبیرخانه‌ای در ایران تشکیل شد تا کشورهای دارای این آئین هم به پرونده نوروز الحاق شوند.

به سبزی بهار خیره ماندم ... زمستان به پايان رسيده است... ---- دبا / محمود فاضلی: تاريخ كشورمان سرشار از جانفشاني‌ها و استقامت‌ مردان و زناني است كه براي آزادي، استقلال و برقراري عدالت اسلامي مبارزه كردند، به زندان افتادند و شكنجه شدند. مردان و زناني كه در طول حكومت ستمشاهي بهترين دوران زندگي خود را گوشه زندان‌هاي انفرادي سپري كرده و چه بسيار نوروزهايي را كه دور از خانواده و با دژخيمان ساواك گذراندند. گرچه در زندان از «سبزه، سمنو، سیر، سیب، سماق، سرکه، سنبلو سکه خبری نبود، اما یاد هر یک از سین‌هانشانگر«تولدی دوباره، حيات نو، عشق، زیبایی و سلامت، رنگ طلوع آفتاب، صبر و عقل،آمدن بهار و نشان دهنده زيبائي ها» بوده است

در کف زمین میان چهار ستون کاخ شورا یا سه دروازه که به تالار تخت جمشید معروف است، سنگ مربع شکلی کار گذاشته شده است که آن را نخستین بار هرتسفلد E. Herzfeld، ایران شناس آلمانی یافت و پس از بررسی روی آن، آن را سنگی زمان یاب تشخیص داد و « سنگ اندازه گیری» اش دانست. این سنگ که اندکی به طور اُریب در زمین کار گذاشته شده است، موقعیت کل صفۀ تخت جمشید را نسبت به کوهی بلند که در پای تخت جمشید قرار گرفته ، نشان می دهد. خورشید هر بامداد به هنگام طلوع از پشت این کوه سر برمی آورد و بر کاخ می تابد.