مقاله

کتاب «جنون هشیاری» نوشته داریوش شایگان سه محور مهم دارد: اهمیت این کتاب؛ پرداختن به مفهوم «ملال» بودلر در مقایسه با مفاهیم مالیخولیای سارتر، سوداد و ناآرامی پسوآ و مضمون «بهتر بود به (این) دنیا نیامده بودیم» سیوران؛ فلسفه و هنر زیستن.

هیچ شعری دیگر از بودلر و احتمالا هیچ شاعر دیگری تا این حد بر ادبیات مدرن تأثیر نگذاشته است. هرچند که «تطابقات» در آغاز چندان توجهی برنینگیخت و مقبول طبع معاصران واقع نشد. در این شعر، خبری از بودلریسم نیست. نه دغدغه مرگ و زشتی در میان است و نه کلنجار با شیطان و بیماری و ملال. صدای برخاسته از شعر هم نه به ملعنت دچار آمده است و نه آلباتراس خنده‌آمیزی است که تخته‌بند زمین شده باشد. بودلر در چهارمین شعر از کتاب «گل‌های بدی (/شر)» به رمزگشای تطابقات مبدل می‌شود. شعر حتی در فرم و چینش کلمات به جلوه «ترجمه»ای از رازهای جهان درآمده است. در این شعر بودلر، حواس را به هم آمیخته است.

علامه اقبال لاهوری یك تقسیم‌بندی در حوزه اندیشه دارد و معتقد است؛ اندیشمندان، عرفا، حكما و انسان‌های بزرگ، دو دسته هستند. دسته اول آنهایی كه آثار قدم دارند و دسته دوم آنهایی كه آثار قلم دارند.

جنایت بس هولناکی که در پاریس رخ داد، بیش از ١٣٠ نفر را به کام مرگ فرستاد و صدها انسان را زخمی کرد. پیش از آن در بیروت هم حادثه‌ای مشابه موجب مرگ تعداد زیادی انسان بی‌گناه شد و انفجار هواپیمایی که از شرم‌الشیخ مصر عازم مسکو بود صدها انسان، قربانی کینه‌توزی مشتی تروریست متعصب شدند.

در همین راستاست اولین کتاب صفدر تقی‌زاده (۱۳۱۱)، ترجمه‌ای از کتاب «سفر دور و دراز به وطن»، اثر یوجین اونیل نمایشنامه‌نویس آمریکایی. کتاب «سفر دور و دراز به وطن» شامل سه نمایشنامه کوتاه با دو مقدمه درباره تئاتر آمریکا. تقی‌زاده ضمن بیان خاطره‌ای از دشواری ترجمه کتاب، چنین می‌گوید:

حبط تعبیری قرآنی است به معنای نابود شدن و از بین رفتن و منظور از حبط عمل، این است که بر اثر کاری، آثار نیکوی سایر اعمال آدمی از بین برود؛ برای نمونه کشاورزی که آگاهانه یا ناآگاهانه آتش در خرمن گندم خود می‌زند، طبیعی است که نتیجة همة زحماتش را در فصول کاشت، داشت و برداشت بر باد می‌دهد؛ از این رو کار نیکوکردن و آن را به نیکویی به پایان رساندن، بخشی اندک از وظیفة سالک است و تازه در این هنگام است که وظیفة اصلی او که محافظت از آثار و نتایج نیکوی آن است، شروع می‌شود:

از آنجا که مقاله‌ی ترجمه شده، نوشته ها و آثار جین آستین (رمان نویس قرن هجده انگلیس) را در پرتو نظریات و آثار آدام اِسمیت مورد تحلیل و بررسی قرار میدهد، شاید معرفی آستین و ارائه‌ی خلاصه‌ی [۱] کوتاهی از دو رمانش خالی از لطف نباشد.

بازنشستگی بدون پشتوانۀ پس‌انداز و همیشه در نقطۀ سربسری (Pay As You Go) می‌تواند برای سیاست‌مدارانی که می‌دانند قبل از سقوط نظام مربوطه خودشان بازنشسته خواهند شد، گزینه‌ی جذابی باشد. این نظام به نقطه‌ای می‌رسد که تعداد بهره‌مندشوندگان از مزایای بازنشستگی بیشتر می‌شود و تعداد کارگرانی که پول به نظام بازنشستگی می‌پردازند کم‌تر می‌شود و فاصله‌ای میان مخارج و درآمد‌های نظام باقی می‌گذارد که مدام رو به ازدیاد خواهد داشت. نظام‌های پرداخت مستمری‌های دولتی و نظام‌های خدمات درمانی‌ای که توسط دولت‌ها اداره یا تامین‌هزینه می‌شوند، در سراسر جهان رو به فروپاشی پیش می‌روند. تعهدات بی‌پشتوانه باری سنگین و تحمل‌ناکردنی بر دوش جوانان امروز می‌گذارد.

آرمان سلاح‌ورزی — آن‌چه می‌خوانید بخش های مختصریست از کتاب «چگونه چین کاپیتالیست شد» به قلم رونالد کوز، استاد مدرسه حقوق دانشگاه شیکاگو (از ۱۹۶۷ تا پایان عمرش به سال ۲۰۱۳) و برنده نوبل اقتصاد به سال ۱۹۹۱، و نینگ وانگ.

پیرکامیلو فالاسکا، محقق و روزنامه‌نگار، حکایت می‌کند که چطور سیاست‌های معقول در دهه‌ی ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ ایتالیا را به عنوان نمونه‌ی‌ موفق اقتصادی مطرح کرد اما سیاست‌های دولت رفاه، زمانی که جمعیت جوان بود، اقتصاد در حال رشد، و آینده به نظر دوردست می‌رسید، از راه رسید و کشور را ورشکسته کرد.