مقاله

رنج به مثابه امري مقدس و نشانه قرب الهي: كتاب روضه الشهدا، ملاحسين كاشفي سبزواري، را مي‏توان نوعي الهيات رنج، با مركزيت تفکر تشيع دانست. اين كتاب عملاً متضمن بسط فلسفه رنج مقدس و اخلاق دنيوي و اخروي پيوسته به آن براي حل مسأله رنج براي شيعيان است.

در دوران معاصر علیرغم تغییرات اساسی در جوامع و شکل گیری ساختارهای نوین اجتماعی، دین همچنان حضور مؤثر وپررنگی دارد .بدین صورت که نهادهای دینی که ساختاروقالب های حضور دین در جامعه را صورتبندی می کنند از اهمیت اساسی برخوردارمی باشند در جوامع اسلامی مساجد ازمهمترین این نهادها می باشند

اپیگرافی یا کتیبه خوانی یکی از شاخه های علم باستان شناسی است. مقصود از به کارگیری گزاره «علم باستان شناسی» به جای «باستان شناسی» صِرف در این جا تأکید روی این واقعیت است که برای به دست آوردن شناختی تا حد ممکن دقیق از زندگی بشر در روزگار باستان، دوره ای تاریخی از سقوط امپراتوری روم غربی در سال 476 میلادی به قبل، استفاده از رویکردها و روش های علمی – گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها بر مبنای رویکردی مشخص - اهمیتی تعیین کننده دارد. فرهنگ های باستانی، جوامعی که خارج از محدوده پانصد سال تاریخ مدرن و هزار سال قرون وسطا می زیستند، چنان از ما دور اند که صرف اندیشیدن به آنها زمینه را برای خیال پردازی و، با قدری اغماض، گمانه زنی های سست بنیان آماده می سازد.

اسطوره یک نوع تاریخ مقدس را حکایت می کند و واقعه­ای را بازگو می کند که در زمان ازلی آغازین یا همان زمان اساطیری«آغازها»رخ داده بود.به عبارت دیگر،اسطوره توضیح می دهد که چگونه به واسطۀ اعمال موجودات فوق طبیعی،واقعیتی به وجود آمد،چه کل واقعیت یا همان جهان هستی و کائنات باشد و چه فقط بخشی از واقعیت مثلا یک جزیره،گونه­ای از گیاهان،نوع خاصی از رفتار انسانی،رسم یا آییینی رایج.پس اسطوره همیشه روایتی از یک آفرینش است و روایت می کند که چگونه چیزی ایجاد شد و به وجود آمد.اسطوره فقط چیزی را تعریف می کند که واقعا" رخ داده و خود را کاملا"آشکار ساخته است.

فلسفه در قرن بیستم با تحولی عمده روبه‌رو شد؛ به جای تأکید بر معرفت که از زمان دکارت بر فضای فکری فلسفه حاکم بود، تأکید بر معنا جایگزین آن شد. این امر (تأکید بر معنا) دو مقوله‌ی زبان و نطق را در اولویت مباحث نشاند. بی‌خود نیست که هکر این عصر را عصر زبان و منطق می‌نامد؛ فلسفه‌ای که از فرگه شروع می‌شود و به ویتگنشتاین و کارناپ، آستین و کواین می‌رسد

ترجمه: یوسف نراقی/ به نظر همپل پاسخ دادن به سؤال «چرا» شامل مراجعه به یک واقعیت ورای تجربه نیست. همپل تبیین را در مفهوم معرفتی به کار می‌برد، در نظر او سؤال «چرا» عبارت از بیان نیاز به کسب کنترل پیش‌بینی‌شده‌ی تجارب آینده‌ی ما است و ارزش یک نظریه‌ی علمی می‌تواند برحسب توانایی آن جهت تولید این نتیجه باشد.

زندهیاد دکتر سید شرفالدین خراسانی، متخلص به شرف، در ششم اسفند ماه 1306 در شیراز به دنیا آمد؛ شهری که آن زمان تبعیدگاه پدرش بود. زندگی خانواده او تا سالیان دراز به همان حال ماند و سراسر دوران کودکی او با تغییر محل تبعید در شهرهای مختلف سپری شد. پدرش آیتالله سیدعبدالله خراسانی (1340-1256) عالمی بود اهل تون، با علایق سیاسی پرشور. وی در ادبیات از شاگردان میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری به شمار میرفت و مراحل عالی فقه و اصول را نزد آخوند ملا محمد کاظم خراسانی در نجف گذرانده بود.

وقتی عصر ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ کودتاچیان حکومت دکتر مصدق را سرنگون کردند و مراکز دولتی را تصرف نمودند و شب با رؤیای اتمام کار به خانه‌ رفتند، تصور نمی‌کردند که این قصه سر دراز داشته باشد. تصور آنها این بود که بعد ازتصرف مراکز قدرت و بازداشت تعدادی از عناصر طرفدار دکتر مصدق و نیز فعالان سایر احزاب و گروههای سیاسی همچون توده‌ای‌ها، غائله به پایان خواهد رسید و همه چیز به خوبی و خوشی به نفع کودتاگران و حامیان آمریکایی ـ انگلیسی آنها پایان خواهد یافت.

نشست روز جهانی فلسفه با موضوع «ما و طبیعت» به همت انجمن فلسفه میان فرهنگی و گروه فلسفه دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه تهران 19 آبان ماه در دانشکده ادبیات و علوم‌انسانی دانشگاه تهران برگزار شد که در این هم‌اندیشی استادانی چون دکتر رضا داوری اردکانی با موضوع «عقل و طبیعت»، دکتر محمدرضا حسینی بهشتی با محوریت «پرسش‌های نو در باب انسان و طبیعت» و دکتر علی اصغر مصلح پیرامون «فرهنگ و طبیعت» به ارائه سخنرانی پرداختند. آنچه پیش رو دارید، متن سخنرانی دکتر مصلح است که به منظور انتشار در اختیار صفحه اندیشه «ایران» قرار گرفته است.

شادروان علی‌اکبر دهخدا، نویسنده آزادیخواه و منتقد اجتماعی عصر مشروطیت و ادیب و محقق معروف روزگار ما، از چند نظر درخور توجه است و سیمایی درخشان دارد. از این رو غور در آثار فکری و قلمی و پژوهشهای او ناگزیر در زمینه‌های گوناگون تواند بود. بی‌گمان این توفیق به‌ندرت نصیب اشخاص می‌شود که وجود آنها از چند جهت منشأ اثر و بارور باشد و دهخدا را باید از این گونه افراد کم‌نظیر و ارجمند به شمار آورد.