گذشته مانند آینه‌ی اتومبیل است، خیره شدن در آن باعث کوبیدن به ماشین جلویی می‌شود و کندن و دور انداختن آن باعث له شدن ما از سوی ماشین عقبی می‌شود. تکریم و تقدیس گذشته، بار گران یک عمر تاریخ را بر گُرده‌ی ما می‌گذارد و پاک کردن گذشته، سبب بی‌معنایی می‌گردد؛ موضوعاتی مانند خلافت، که امروز به سالگشت درگذشتش رسیده‌ایم این‌گونه است. مگر می‌توان تاریخ سترگ خلافت را حذف کرد؟
یکی از مهمترین منابع تاریخی در زبان فارسی که نسخ متعددی از آن در دست است و خوشبختانه از آفات زمان در امان مانده و دارای اطلاعات منحصر به فردی است، جامع التواریخ است. در اهمیت جهانی این اثر همین بس که از 200 سال قبل تاکنون مورد توجه ایران شناسان و شرق شناسان واقع شده و به زبان‌های بسیاری ترجمه شده است. حاکمیت 120 ساله حکومت مغولان بر ایران (616 هـ. ق تا 736هـ. ق) تحولات بسیاری را باعث شد که در آینده ایران تأثیرات ژرفی داشت
جشن‌های ایرانی كه بسیار پرشمار نیز هستند، یكی از برجسته‌ترین و بنیادی‌ترین ویژگی‌هارا در فرهنگ ایرانی پدید می‌آورند. از این دید دارای ارزش بسیار فرهنگی، منشی، روانی و اجتماعی هستند، زیرا كه با برگزاری این جشن‌ها، «چیستی» ایرانی شناخته‌تر خواهد شد و استواری بیشتری خواهد یافت. هم ایرانیان به بهانه برگزاری این جشن‌ها بیش از پیش با گرانمایگی، دیرینگی والای فرهنگ و منش ایران آشنا خواهند شد و هم دیگر مردمان. از سوی دیگر یكی از ویژگی‌های بنیادین این جشن‌ها، همگانی بودن آنهاست.
نشانه‌ها و هویت تهران قدیم، دیگر در این تهرانی كه می‌بینیم نیست. تهران جدید، هیچ نشانه و المانی ندارد. همه‌چیز با سرعت زیادی از بین رفته است و تمام آنچه در گذشته و در تهران می‌دیدیم، حالا دیگر وجود ندارد. اینچنین است كه می‌توانیم بگوییم؛ تهران شهر بی‌نشانه و بی‌هویت است. شهری كه به بهانه رسیدن به مدرنیته، تمام آنچه را از گذشته داشته یا از دست داده یا به زودی از دست می‌دهد و دیگر نشانه‌ای نخواهد داشت. تمام عناصر لازمه برای هویتی كه شهر قدیمی تهران با تاریخ چندهزارساله را می‌سازد، در این روزهای تهران نیست. نگاه كنید؛ شمیرانی كه قرار بوده، منطقه سردسیر و ییلاق تهرانی‌ها باشد و در قدیم ییلاق بوده، حالا دیگر محله‌ای پر از خیابان، اتوبان، شلوغی، ساختمان و برج است. تمام درختان این منطقه ییلاقی از بین رفته‌اند و باغ‌هایی كه قرار بوده هویت شمیران قدیم را زنده نگه دارند، حالا زمین‌هایی برای ساخت و ساز برج و پاساژ هستند.
تاریخ به مثابه معرفت اگر روایت وجهی از وجوه و رویداد یا رویدادهای حیات گذشته بشری باشد، چه در صورت عینی و چه در قالب روایی آن امری ذهنی است و در هر دو حال نمی‌توان آن را فارغ و بدون توجه به امر روان‌شناختی درك كرد و فهمید. برای فهم دقیق‌تر این مدعا ناچار از توضیح بیشتر هستیم. مایكل استنفورد، مورخ و فیلسوف تاریخ برجسته در آثارش میان دو معنا از تاریخ تمایز می‌گذارد و نام آنها را تاریخ یك و تاریخ دو می‌نامد. تاریخ یك به تعریف استنفورد همه رویدادهای عینی و واقعی است كه در گذشته بشری رخ داده و هر وجهی از آن را می‌توان به یك صفت موسوم كرد، مثلا تاریخ سیاسی یك قوم در یك بازه زمانی معین عبارت است از رویدادها و وقایع سیاسی
نیل(که با نام مختصر از آن یاد می کنیم) در نشر خصوصی، در میان ناشران آثار داستانی و ادبی، و نیز در جامعۀ روشنفکری ایران در دهۀ1330 تا نیمه های دهۀ 1340ش، جایگاه کم مانندی دارد. این ناشر از واپسین ناشران آثار ترجمه شده از فرانسوی به فارسی است که شمار آنها پس از جنگ جهانی دوم کم و کمتر شد. نیل سال ها پس از تاسیس دچار افول شد، اما با سازماندهی و آرایش و برنامه ای دیگری فعالیت خود را از سر گرفت. بررسی دورۀ دوم فعالیت آن در محدودۀ زمانی بحث حاضر قرار نمی گیرد.
«تاریخ‌پژوهی» و «دیپلماسی» دو ویژگی از هویت اجتماعی فریدون آدمیت است که از عنفوان جوانی زمینه‌سازی ساختار راه آینده علمی و کاربردی او را بنیان نهاد. اولین اثر آدمیت در موضوع سیاست بین‌المللی را در پژوهش سه جلدی «امیر کبیر و ایران» یا ورقی از تاریخ سیاسی ایران (چاپ اول: ۱۳۲۴ـ۱۳۲۳) می‌بینیم. در این کتاب، سیاست خارجی امیر کبیر به تفکیک در خصوص روابط ایران با روسیه، انگلیس، فرانسه، آمریکا، اتریش، عثمانی، ترکستان، افغانستان و به‌ویژه موضوع هرات به بررسی گذاشته شده است. در چاپهای بعدی، فرایند تحلیلی آن گسترش یافته و مورد تجدیدنظر قرار گرفته است.
بخش عظیمی از سخنان مولوی در مورد عمل، به پاداش عمل اختصاص دارد و او از زوایای مختلف این مسأله را بررسی کرده است. به طور کلی می‌توان گفت که سخنان مولوی در این مورد شامل بخشهای زیر است: فناناپذیری اعمال، بی‌پاسخ نماندن اعمال، یگانگی پاداش و عمل، پیوند رنجها و قبضهای روحی با کارهای ناپسند، تجسم اعمال، حبط اعمال، کافی نبودن عمل برای دستیابی به حقیقت (ترک عمل)، گسترش مهارناپذیر آثار عمل، عمل بلاعوض و بالاخره نامه اعمال. در زیر به طور خلاصه هر یک از موارد بالا را توضیح می‌دهیم:
: نشست نقد و بررسی کتاب «دریغ است که ایران ویران شود» نوشته فرامرز رفیع پور در سالن اجتماعات انجمن جامعه شناسی ایران برگزار شد. این انجمن که در ترم گذشته ۴ سخنرانی برای نقد کتب و آثار جناب رفیع‌پور برگزار کرده بود در ترم پیش رو نیز جلساتی را به نقد و برسی این کتاب اختصاص داد. منتقدین این اثر دکتر محمدامین قانعی راد، تقی آزاد ارمکی، شجاعی زند و رحیم محمدی در دو جلسه به نقد این کتاب پرداختند. کتاب مورد نقد در ۹ فصل تنظیم شده است، ۲ فصل به استعمارشناسی، ۱ فصل در مورد بحث دین است و فصول بعدی به سیاست و اقتصاد و فرهنگ و اجتماع تعلق دارد. گزارش زیر سخنان شجاعی زند در این نشست است.
در ادامه برنامه‌های پنجشنبه‌های مؤسسه مطالعات سیاسی اقتصادی پرسش، سمینار وضعیت ترجمه در ایران با حضور سیاوش جمادی، محمد مالجو، عادل مشایخی، مراد فرهادپور، صالح نجفی و تایماز افسری برگزار شد. دو گزارش پیشین این نشست به سخنان عادل مشایخی (ترجمه، زبان، اندیشه) و صالح نجفی (سوژه مترجم) اختصاص داشت. گزارش پیش رو سخنان مراد فرهادپور در این نشست است. فرهادپور در این سخنرانی بیش از هر چیز بر این امر تاکید کرد که مترجم پیش از آغاز ترجمه باید از خود بپرسد چرا من این متن را الان می‌خواهم ترجمه كنم؟
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید