مقاله

این مقاله، به بررسی مواردی که در مظان خلط با مسئله بیان ناپذیری عرفان است، می‌پردازد؛ مواردی چون ناتوانی بلاغی، توصیه به سکوت و تقیه و رازداری، عدم بیان بواطن امور شهودی برای عوام، بیان ناپذیری به هدف ابراز تفاوت حقیقت غایی با محسوسات، بی معنایی و بیان ناپذیری هرمنوتیکی نیست. از این بحث به دست می‌آید که، تنها تعریف معقول و صحیح از بیان در مسئله «بیان ناپذیری عرفان»، در قالب لفظ درآمدن است. در این صورت، بیان ناپذیری بدین معنی است که شهودات عرفانی در قالب لفظ در نمی‌آیند. در پایان، به برخی نمونه‌های خلط مفهومی این مسئله با مباحث دیگر پرداخته است. توجه به تعریف صحیح این مسئله و تمایز آن با مباحث و مطالب دیگر، تنها راه ورود به حل و فصل صحیح این موضوع می-باشد.

در وجود قهرمانان عرصۀ تاریخ و ورزش همیشه نقش پررنگ صدها مربّی، معلّم و مشوّق را می توان دید که ذرّه ذّره بر فکر و اندیشۀ او پرتو افشانده و اثر نهاده است. گاه یک اندیشه، یک تفکر، سالیان بعد در کشف پدیده یا عنصری نمود پیدا می کند. تاریخ علم، کاشف پنی سیلین را فلمینگ می داند و مخترع تلفن را گراهام بل، آیا پیش از اینان هیچ تلاشی در این زمینه انجام نشده بود؟ آیا فقط مارکونی رادیو را اختراع کرد و تلگراف را مورس و کاشف الکل، رازی بود؟ آیا بنای فاخر ارگ علیشاه تبریز را فلان حاکم بنا نهاد و کاخ تخت جمشید را داریوش اوّل ساخت ؟ این ها همه ثمرۀ ایده های ارزشمند پیشینیان و تلاش ها و همّت های جمعی است که در وجود یک تن تجلی می یابد، یا به نام یک نفر مطرح می شود.

بحث فقیهان بحث عقلی است. نقل را باید فهمید. همه که نقل را یکسان نمی‎فهمند. اگر اینطور بود، اگر همه یکسان نقل را می‏فهمیدند، علم دین اصلاً موضوع نداشت. اصلا علم تفسیر و روایه و اصول و ... لزومی نداشت. دین از عقل جدا نیست. آدمی از عقل جدا نیست. این زندگی و نظام زندگی از عقل جدا نیست. فقه و علم دین هم در متن این زندگی است و نمی‏تواند از عقل جدا باشد.

ماکس وبرجامعه شناسی معرفت از جمله زیرشاخه های علم جامعه شناسی است که به سرعت رشد و توسعه روزافزون یافته است. این علم، به بررسی نحوه ارتباط «معرفت» بشری با واقعیات اجتمامی می پردازد. این مقاله که به بررسی جامعه شناسی معرفت ماکس وبر اختصاص دارد، درصدد پاسخ به چگونگی ارتباط و تأثیر ارزش های مخلوق جامعه بر دانش طبیعی، اجتماعی و تاریخی و نیز تأثیر واقعیات اجتماعی بر دین و سرانجام تأثیر بروکراسی بر نظام آموزش است. با هم این مقاله را پی می گیریم.

محمدامین قانعی‌رادبرای داشتن «جامعه‌شناسی ایرانی» باید بر لایه‌های عمدتاً خاص فرهنگی و زندگی روزمره که عمدتاً با وجه عام جامعه ‌ایرانی متفاوت است، تمرکز کرد. از این رو، معتقدم ما «جامعه‌شناسی ایرانی» داریم و دلیل مدعای من، توجه و تمرکز بر مسائل ایران از حیث «موضوع‌شناسی» و «مسأله‌شناسی» است. جامعه‌شناسی به‌عنوان «دانش» را می‌توان به دو شیوه مورد مطالعه قرار داد؛ یکی از رهگذر «فلسفه تاریخی» و دیگری به روش «تاریخی».

یوهان آلبرت برنهارد دورن،۱ایران‌شناس آلمانی، پیشگام در قوم‌شناسی و فرهنگ و زبان‌های ایرانی و صاحب آثار ارزشمند در زمینه‌های زبان و تاریخ محلی افغانستان و ایالات شمالی ایران، فهرست‌نویسی نسخ خطی و واژه‌شناسی تطبیقی در ۱۱ مه ۱۸۰۵ در خانواده‌ای روحانی، در شویرفلد۲ آلمان، متولد شد. در ۱۸۲۹ به روسیه رفت و در ۳۱ مه ۱۸۸۱ در سن پترزبورگ درگذشت.

صاحبنظران مدیریت بحران معتقدند که مدیریت بحران طیفی از اقدامات قبل، حین و بعد از بحران را شامل می‌شود و لذا عقلانیت حکم می‌کند تا بازگشت اوضاع به شرایط عادی، تیم مدیریت بحران با هوشیاری و دقت مضاعفی وضعیت بحرانی را رصد نمایند. در مرداد 1332، وقوع کودتای دوم به قدری واضح و مبرهن بود که همه افراد و جریانهای سیاسی، عزم کودتاچیان بر براندازی دولت را به اطلاع مصدق رسانده بودند.

اشاره: گئورگ ویلهلم فریدریش هگل (۱۷۷۰ـ ۱۸۳۸م)، فیلسوف بزرگ آلمانی است که تاریخ‌گرایی و ایده‌آلیسمش انقلاب عظیمی در فلسفه اروپا به وجود آورد. او کتابهای متعددی نوشته که یکی از آنها «عقل در تاریخ» است و متن زیر با اندکی تصرف و تلخیص از آن برگرفته شده است.

پروفسور هانری کربن، فیلسوف و ایران‌شناس نامداری است که آثار فراوانی در زمینه‌های مرتبط با ایران نگاشته که یکی از مهمترینش، «اسلام ایرانی» است که تا کنون سه مجلدش به قلم روان دکتر انشاءالله رحمتی به فارسی ترجمه شده است. کربن در این کتاب مفصل، از زاویه‌ای معنوی به ایران نگریسته و کوشیده از دل متون متنوع و جریان‌های فکری مختلفی که از دیرباز در این سرزمین وجود داشته، گزارشی از «چشم‌اندازهای معنوی و فلسفی اسلامی» بدهد. او در این مسیر، از شاهنامه تا آثار متعدد شیخ اشراق و متفکران دیگر و از جمله تفسیرهای قرآن کریم را کاویده و راه تازه‌ای برای ایران‌شناسی راستین گشوده است.

صاحبنظران مدیریت بحران معتقدند که مدیریت بحران طیفی از اقدامات قبل، حین و بعد از بحران را شامل می‌شود و لذا عقلانیت حکم می‌کند تا بازگشت اوضاع به شرایط عادی، تیم مدیریت بحران با هوشیاری و دقت مضاعفی وضعیت بحرانی را رصد نمایند. در مرداد 1332، وقوع کودتای دوم به قدری واضح و مبرهن بود که همه افراد و جریانهای سیاسی، عزم کودتاچیان بر براندازی دولت را به اطلاع مصدق رسانده بودند.