1395/5/31 ۰۹:۳۴
داستان هایی کهن،کوتاه و بلند،پرفراز و نشیب که از آداب،اخلاق،سیایت و فرهنگ و به طور کلی مدنیّت قوم بزرگ ایران حکایت میکردند،زبان به زبان و سینه به سینه در گذر ایام،به دهقانی از دیار طوس رسید و او با نبوغ،ذوق،ابتکار و خلاقیت و همچنین امانت داری،روح حیات را در کالبد آنها دمید و آنها را در مجموعه ای تحت عنوان شاهنامه، به منزله سند هویت ملی ما، برایمان به میراث گذاشت. اینک شاهنامه،آیینه ای است تمام نما که آن مدنیت را به ما،می نمایاند.
جامعیت و زیبایی سرشار این اثر عظیم،سبب گردید تا محققان داخلی و خارجی این چنین شیفته آن شوند و از دیدگاههای مختلف به آن بنگرند و در شرح و معرفی آن قلم فرسایی نمایند. اما به راستی آیاهمه آنچه در باره شاهنامه باید گفته شود،گفته شده و آیا به تعبیر خود فردوسی، بر باغ معانی شاهنامه به تمامی رُفته شده؟
بی تردید ، حقایق و معانی ای در این اثر گرانقدر وجود دارد که هنوز جمال دلارای خود را آن چنان که باید به ما نگشوده اند. «فر» یکی از این حقایق است که اگر چه ای پژوهشگران ، نامی دیر آشناست، اما چندان مورد تامل و تعمق آنها قرار نگرفته.
دریافت مقاله
منبع: سایت فرهنگی تصوف ايران
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید