اخبار

نوعمل گرایی معاصر با دیدگاهی پسانو گرایانه، وجود گرایانه و عمل گرایانه به بحث درباره انسان می پردازد. از نگاه این مکتب فلسفی، تعریف یگانه و محتومی از انسان وجود ندارد.

نشست «بررسی تطبیقی پراگماتیسم و اسلام» با موضوع نسبت فرهنگ و عاملیت آدمی، بررسی تطبیقی پراگماتیسم و اسلام با سخنرانی خسرو باقری استاد دانشگاه تهران و پژوهشگر فلسفه و تعلیم و تربیت عصر روز گذشته در سالن شورا دانشکده علوم تربیتی دانشگاه تهران برگزار شد.

ویلیام جیمز می‌گوید «پراگماتیسم نامی است که برای ماندن آمده است.» هم‌اکنون با قدرت گرفتن اندیشه‌های پراگماتیسم می‌توانیم این جمله جیمز را درک کنیم. کتاب تازه منتشر شده «پراگماتیسم، پرسشی گشوده» نیز استوار بر این قاعده است. عنوان فرعی کتاب پراگماتیسم هم شاهدی بر این مدعا‌ است. رگه‌های فلسفه پراگماتیسم از افلاطون تا‌کنون به اشکال مختلف در قالب نظریه‌ها و تفسیرهای گوناگون و از لابه‌لای کتاب‌ها و مقالات مختلف فیلسوفان گذشته تا نوشته‌های معاصران؛ چه در غرب چه در شرق ریشه دوانده است.

مشهور است كه سرآغاز پراگماتیسم به مثابه یك سنت فلسفی را در اواخر سده نوزدهم در ایالات متحده باید جست. در مقام یك نگرش فلسفی، پراگماتیست‌ها مخالف این تفكر هستند كه كاركرد تفكر توصیف، بازنمایی یا انعكاس واقعیت است، بلكه بر‌عكس معتقدند كه اندیشه ابزار یا وسیله برای حل مساله و عمل است. از منظر پراگماتیست‌ها عمده موضوعات فلسفی همچون سرشت معرفت، زبان، مفاهیم، معنا، باورها و علم را از منظر كاركرد آنها بهتر می‌توان توضیح داد.