وقتی نقالان با آن صدای رسا و گرم‌شان و روایت مصائب کربلا و داستان‌های شاهنامه، مردم را از روی پرده‌های بزرگ نقاشی در قهوه‌خانه‌ها و گذرها مسحور می‌کردند، جریانی در هنر ناب ایرانی شکل گرفت که امروز به بوته‌ی فراموشی سپرده می‌شود.
علی اکبر صنعتی در جمع شاگردان مدرسه صنایع مستظرفه یا همان مکتب کمال الملک چهره‌ای شاخص در نقاشی و مجسمه‌سازی بود. وی به علت روحیه مردمی و شرایط زندگی که داشت، تلاش می‌کرد تا از سوی هنر و ارتباط با جامعه خود، آشتی جامعی میان مردم و هنر ایجاد کند. در این راستا استاد در یک حرکتی زیبا اقدام به تربیت شاگردان یتیم در تهران و کرمان کرد تا بدین طریق نیز نهضت کمال الملکی و آشتی هنر و مردم را زنده نگاه دارد. برای اثبات این صحبت کافی است که به مجسمه‌های صنعتی در موزه‌ها نگاهی بیندازیم تا دیدگاه وی را به ادبا، مشاهیر، حاکمان، عالی رتبه‌ها در کنار مردم نادار و طبقه ضعیف چون زندانیان دربند، کفاشان و غیره ببینیم.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید