آنچه در پی می آید گذری جامعه شناسانه و ارتباطی به پدیده «سکوت» است. سکوت هم در ادیان الهی و هم در رویکرد های عارفانه و اخلاقی دارای قدامت و اعتبار خاصی است. علاوه بر آن در قلمرو جامعه نیز تحت تاثیر عوامل گوناگون اجتماعی، سکوت،کارکردی ارتباطی پیدا می کند و به ابزار ویژه ای برای انتقال پیام بدل می شود.
هادی خانیکی، دانشیار دانشگاه علامه‌طباطبایی(ره)، معتقد است فرهنگ بر روند بازنمایی تصویر زنان در رسانه مؤثر بوده است؛ این بستگی به نگاه فرهنگی‌ای دارد که زن را فعال و کنشگر بداند یا جنس دوم. به اعتقاد وی، درعین‌حال رسانه به‌عنوان عرصه می‌تواند عامل دیده‌شدن تحولات در نگاه به زنان در جامعه باشد. وی حضور زنان را برای توسعه متوازن امری مهم تلقی می‌کند و معتقد است این نهادهای اجرائی مانند جامعه مدنی و سیاست‌گذاری‌های دولتی‌اند که باید این امکان را فراهم کنند.
نشست نقد و بررسی کتاب «روشنفکری و اندیشه دینی» نوشته غلام عباس توسلی در دانشکده علوم اجتماعی برگزار میشود.
گروه تخصصی آینده‌پژوه فرهنگ و ارتباطات و جامعه (افواج) در انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات طی روزهای اخیر، نشستی را با عنوان «تاملی در ایده‌های آینده‌نگرانه تافلر» برگزار كرد. الوین تافلر، نویسنده و آینده‌اندیش امریكایی بود كه برای آثارش در زمینه‌های انقلاب دیجیتال، انقلاب ارتباطات و آینده‌نگری فناوری شناخته می‌شد و در ایران نیز نخستین بار با ترجمه و انتشار كتاب «موج سوم» شهرت یافت.
در سی و نهمین سالروز درگذشت دكتر شریعتی، درباره میراث او با هادی خانیكی، فعال سیاسی و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، به گفت‌وگو نشسته‌ایم. وی معتقد است اندیشه شریعتی یك پیكره منجمد نیست كه باید آن را از بازار اندیشه خرید، بلكه كاربرد‌پذیری درباره اندیشه شریعتی را نیز مثل كاربرد‌پذیری درباره هر اندیشه دیگری، باید پذیرفت
«جامعه پرسشگر» می‌تواند جامعه ای کتابخوان شود دکتر خانیکی: وقتی فناوری‌های جدید و رسانه‌های جدید را به عنوان یک «امکان» در نظر گرفتیم آن‌وقت می‌توان قابلیت‌های جدیدی را تعریف و همان قابلیت‌ها را در جامعه ایجاد کنیم و به تعبیری «مطالعه» را به «کنشگری» بدل کنیم. به این معنا که یک کتاب موضوعی شود برای یک گروه، تا دور هم جمع شوند و پیرامون آن گفت‌وگو کنند. به تعبیری، در چارچوب یک ژانر، فرصت تازه‌ای فراهم میشود تا گروه‌های اجتماعی وارد کنشگری شده و با هم تعامل کنند. دکترفکوهی: در جامعه ما، به هر نوع فناوری در بدو ورودش با یک نگاه «تدافعی» و «تقابلی» نگریسته میشود. در حال حاضر هم، کتاب‌های الکترونیک با این موضعگیری‌ها روبه‌رو است.
از «عرصه عمومی» یا «حوزه عمومی» به عنوان نوعی فضای عمومی سخن به میان می‌آید كه در آن اعضای جامعه قادر هستند از راه رسانه‌های گوناگون نظیر مطبوعات، رسانه‌های الكترونیكی و حتی ارتباط چهره به چهره درباره موضوعات مورد علاقه مشترك به بحث و گفت‌وگو بپردازند و بر اساس این موضوعات، ذهنیت یا عقیده مشتركی را تشكیل دهند؛ یعنی بحثی عقلانی كه در نهایت به توافقی منجر میشود. یورگن هابرماس نظریه‌پرداز اصلی عرصه عمومی، از آن به عنوان حلقه گمشده در جوامع مدرن یاد می‌كند و معتقد است حوزه عمومی می‌تواند واسطه بین جوامع مدنی و دولت باشد و دولت‌ها را ازنسخه‌پیچی مدرن بازدارد.
مدت‌ها است كسانی كه به نوعی با فضای روشنفكری جامعه ما سر و كار دارند با این سوال مواجه هستند كه چرا روشنفكران ایرانی نسبت به دهه‌های گذشته تاثیر‌گذاری به مراتب كمتری در جامعه دارند اگر نگوییم به طور كلی بلااثر شده‌اند. كاهش تاثیر‌گذاری روشنفكران نتیجه بی‌توفیقی آنها در یافتن مخاطب است. به بیان روشن‌تر علت اینكه روشنفكران ما آن طور كه باید و انتظار می‌رود در جامعه نمی‌توانند منشا اثر باشند به نداشتن مخاطب برمی‌گردد. اینكه آنها در مخاطب‌گیری بی‌توفیق هستند عوامل مختلفی دارد كه یكی از آنها بی‌تردید بسته بودن فضا و اعمال محدودیت‌های متعدد در زمینه فعالیت‌های آنان است. در واقع تنگناهای سیاسی بدون شك مانعی جدی برای مخاطب‌یابی روشنفكران بوده و هست اما آیا تنها دلیل افول تاثیر‌گذاری این رهبران فكری جامعه منحصر به همین عامل است؟
١٦ آذر؛ روز دانشجو، نماد هویت و تشخص دانشجوی ایرانی است. ٦٢ سال از آن روز که خون «سه آذر اهورایی» بر صحن دانشکده فنی دانشگاه تهران شتک زد، گذشته است اما با وجود همه فراز‌و‌فرودهای تاریخی، هنوز این روز مظهر حیات و معناداری دانشجو و دانشگاه است. هیچ چیز در این بیش از شش دهه، بی‌تغییر نمانده است؛ نه دانشجو، نه دانشگاه و نه سبک زندگی و زیست‌بوم‌های آن. اما یک چیز به‌صورت ثابت و پایدار، خط ممتدی را از آن روز تاریخ‌ساز تاکنون ترسیم کرده است: میل به آزادی. هر روایتی که از این روز در دور‌و‌نزدیک حافظه‌ها به‌جا مانده است جز روایت آرمان‌خواهی، آزادی‌طلبی و عدالت‌جویی نیست.
آذرماه در تقویم ما روز دانشجو نامگذاری شده است. اما 16 آذر برای دانشجو و دانشگاه فراتر از یک نامگذاری است و دانشجویان در این روز برگی جدید را در حیات اجتماعی خود ورق می‌‌زنند و به تعبیری هویت خود را باز می‌یابند. حال این سؤال پیش می‌آید که چه مؤلفه‌هایی این روز را به نمادی از هویت دانشجویی بدل کرده است؟ برای یافتن پاسخ این پرسش و رسیدن به تحلیلی پیرامون آن با دکتر هادی خانیکی، استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی که 46 سال «روز دانشجو» را تجربه کرده است و خود نیز از دانشجویان فعال و اثرگذار بوده، به گفت‌وگو نشستیم. او برایمان از مؤلفه‌هایی که این روز را به نمادی از هویت دانشجویی بدل کرده است، گفت. ماحصل نشست ما پیش روی شما است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید