اخبار

دکتر نصرالله پورجوادی، چهره ماندگار فلسفه و عرفان، در یادداشتی درخبرگزاری ایبنا با عنوان «فلسفه از تعلل به مستی» نقدی را بر وضعیت فلسفه و فلسفه‌خوانده‌‌ها وارد می‌کند و می‌گوید این روزها فلسفه شده‌است حرف و حرف و حرف! در حالی که فلسفه، «روش زیستن» است. فلسفه را باید «زندگی» کرد. او در این یادداشت کوتاه درباره میزان بهره ما از فلسفه می‌نویسد و معتقد است کسانی که فلسفه می‌‌خوانند همگی از معرفت آن سیراب و مست نمی‌شوند بلکه بسیاری با فلسفه، دچار «تعلل» می‌شوند

«ایوان جان» گزیده آثار احمد غزالی از مجموعه «گنج حکمت» با گزینش و خوانش نصرالله پورجوادی از سوی انتشارات معین منتشر شده و به غزالی و تصوف عاشقانه او پرداخته است.

بهترین کتابی که من درباره عشق خوانده‌ام «سوانح» احمد غزالی است. نظیر آن در هیچ زبانی نیست. اگر هم باشد من ندیده‌ام. راجع به ماهیت عشق است، چگونگی پیدایش آن، رابطه‌اش با جان و دل، رابطه‌اش با حسن و زیبائی، با درد و بلای عشق، بی دردی عشق، فراق و وصال، حقیقت وصال، همه‌اش سخن گفته است.

مادرم را دوست داشتم. عاشقش بودم. پدرم را هم خيلي دوست داشتم؛ ولي مادرم را جور ديگري مي‌خواستم. نمي‌توانم بگويم يكي را بيشتر از ديگري دوست داشتم؛ ولي مثل اينكه هر كدامشان را نوع ديگري دوست داشتم. مگر دوست داشتن فقط يك نوع است؟ نمي‌دانم چرا اينقدر مادرم را دوست داشتم.

حسن سید عرب در نقد کتاب «آسمان جان» گفت: در مقدمه کتاب، به نظر می‌آید نصرالله پورجوادی درباره گزارش‌هایی که از معنویت عُمَر آمده تحت تاثیر این نقل قول‌ها قرار گرفته و کمتر آنها را نقد کرده‌ است. پورجوادی در پاسخ به این انتقاد گفت: کار من در کتاب «آسمان جان» نقد احادیث و روایات نبوده و نیست. من فقط خواسته‎ام در این دو اثر روایات خیالی مولانا از عمر را بازگو و تحلیل کنم و قضاوت هم نکرده‎ام.

مراسم نکوداشت دکتر نصرالله پورجوادی استاد فلسفه ، همزمان با رونمایی از دواثر ایشان ' آسمان جان' و' عهد الست ' و با حضور جمعی از اندیشمندان و فرهیختگان برگزار شد.

دکتر نصرالله پورجوادی در مطلبی که در فیس بوک خود نوشته است به ماجرای جالبی اشاره کرد. او با این توضیح که ” برخی از دوستان فیس بوکی در ذیل استاتوس قبلی من که در بارۀ دین و مدرنیته بود از من سؤال کرده بودند که: آقا، دین چه جوری مدرن می شود؟ دین که سرا پا قرون وسطاست.” نوشت : با این سؤال خواسته اند بنده را به حرف بیاورند. بنده به این دوستان فیس بوکی عرض می کنم که اولا من وقتی این جور سؤالات را می خوانم پیش خودم می گویم. این آقا یا خانم که می تواند باشد؟

دکتر نصرالله پورجوادی گفت: برداشتی که از واژه «تصحیح»متون در گذشته می‌شد با برداشتی که امروز از تصحیح می‌شود متفاوت است. در گذشته توجه به متن اصلی مهم بود. بدین معنا که معتقد بودند متن باید درست و صحیح باشد.

دکتر «نصرالله پورجوادی»، از چهره‌های نامدار حوزه عرفان‌پژوهی و فلسفه اسلامی، 27 تیرماه سال 1322 در تهران متولد شد. او پس از اخذ مدرک لیسانس از دانشگاه سانفرانسیسکو امریکا به کشور بازگشت و مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را به ترتیب در سال‌های 1351 و 1357 در رشته فلسفه از دانشگاه تهران گرفت. در سال 1352 با سمت مربی در مرکز تعلیمات عمومی دانشگاه صنعتی شریف مشغول به خدمت شد و در سال 1358 سرپرستی این مرکز و مدیرعاملی انتشارات این دانشگاه را عهده‌دار شد و از سال 1366 به عنوان مدرس دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران مشغول به فعالیت شد و به اخذ درجه استادی این دانشگاه نائل آمد.

سلفی‌گری دو رکن اساسی دارد: یکی بازگشت به شیوه زندگی و مرام سلف صالح و در نهایت سنت حجاز و به خصوص سنت اهل مدینه در 1400 سال پیش، و دوم مبارزه با بدعت؛ یعنی هر چیزی که سلفی‌ها به خیال خود جدید و خلاف سنت می‌دانند. برای آن هم مبارزه می‌کنند، مبارزه مسلحانه. در قدیم هم، یعنی در قرن دوم وسوم هم مبارزه مسلحانه می‌کردند و با مسیحیان می‌جنگیدند و ایرانیان زردشتی را می‌کشتند. در قدیم برای سلفی‌ها فرهنگ و تفکر ایرانی و یونانی یا رومی که از بیزانس آمده بود، بدعت بود و امروز تمدن جدید غربی که در واقع تمدن جهانی است، بدعت به حساب می‌آید. خطر سلفی‌های جدید در این است که مانند بعضی از اسلافشان از اسلحه استفاده می‌کنند، از انواع اسلحه‌های خطرناک. امروز به جای شمشیر و قمه، از نارنجک و بمب و مسلسل و آرپی‌جی و در آینده نزدیک از سلاح شیمیایی و حتی اگر دستشان برسد، بمب اتمی استفاده خواهند کرد. ‏