اخبار

دربارۀ شاهنامه و معمار زبان فارسی حکیم ابوالقاسم فردوسی تا به امروز صدها پژوهشگر و نویسنده ایرانی و خارجی هزاران مطلب، مقاله و کتاب نوشته اند .اما تابه امروز هیچ پژوهنده ای شاهنامه را از نگاه تصویر و نگاره مطالعه نکرده است.

در نگارگــری ایــران همــواره تصویر انســان جایگاهی ویژه داشــته و انســان نگاری در هــر دوره از کار نگارگری با تغییراتی همراه بوده است. توجه به پیکرۀ انسانی در متن فکری و فرهنگی هر دوره و با توجه به تأثیرپذیری از اندیشــۀ اســامی تعریف شــده است.

با دستیابی شاه عباس اول به حکومت، نگارگری ایران که پیشینه تابناکی را از عهد تیموری و اوایل صفوی پشت سر داشت، در اوج ترقی سیر می کرد و نگارگران توانا در تنوع بخشیدن به کارهای خود و ابداع شیوه های تازه و تکامل بخش، همچنان راه جویی و رهیابی می کردند. پس از آنکه بنابر تصمیم شاه عباس، پایتخت ایران از قزوین به اصفهان منتقل شد، عده ای از نگارگران دربار صفوی نیز به اصفهان کوچیدند و در این شهر هنر خیز به پدیدآوردن نگاره های ارزنده خود در حوزه شاهنامه نگاری همت گماشتند. از ویژگی های سبک آنان در چهره نگاری شاهنامه، نزدیک شدن به شبیه سازی به ویژه در مجلس آرایی بود. در این مکتب، نقاشی ایران از تاثیر چینی سازی تا حد قابل توجهی دامن فراچید و چهره ها و مناظر به واقعیت نزدیکتر شد و رنگ ها به ملایمت و ماتی گرایید.