اخبار

سیمین بهبهانی از نام آورترین شاعران معاصر ( 28 تیر1306 تا 28 مرداد 1393) ایران، چیره دست در سرودن غزل و ترانه با توجه به تحولات و رویدادهای اجتماعی، از سنین نوجوانی سرودن شعر را آغاز کرد و با گذشت روزگار به قلمی روان و بیانی ناب رسید که هم با استقبال شعرا و منتقدان روبرو شد و هم توجه مردم معمولی را جلب کرد.

در نشستی برای سالگرد درگذشت سیمین بهبهانی، از جنبه‌های مختلفی درباره این شاعر حرف زده شد؛ از خاطره و دیدگاه‌هایش تا نوآوری‌هایش در غزل.

غزل تاجبخش، شاعر پیشکسوت گفت:سیمین بهبهانی همیشه شاعرانه زندگی کرد و زندگی او چیزی جز شعر نبود. این زندگی شاعرانه او را از سایر شاعران متمایز کرده بود.

سیمین بهبهانی شاعر و ادیب متولد ۱۳۰۶ تهران - لیسانس حقوق قضایی دانشگاه تهران - برنده ده ها جایزه علمی و آكادمیك به خاطر اشعار و غزلیاتش، از جمله جایزه بیژن جلالی - از معدود شاعرانی كه اشعارش به زبان های مختلف دنیا ترجمه شده است. - گزینه شعر «جامی گناه» او به زبان انگلیسی ترجمه شده و در دانشگاه نیویورك منتشر شده است.

سیدعلی صالحی با توجه به زادروز بانو سیمین بهبهانی اظهار کرد: سیمین بهبهان عمر خود را بر سر آزادی بیان گذاشت و شعرهای او مشتعل از عشق و امید و آزادی بود وگرنه به نامی ماندگار در کارنامه خدمات یک تمدن تبدیل نمی‌شد.

سیمین خلیلی به سال 1306 هجری شمسی در محله همت‌آباد تهران به دنیا آمد. پدرش عباس خلیلی، نویسنده و مترجم و روزنامه‌نگار معروف دوره رضاشاه و اوایل دوره محمدرضا شاه و مادرش فخر عظمی ارغوان بانویی اهل فرهنگ و قلم بود. عباس خلیلی دو هفته پس از ازدواج، به دلیل مخالفت با رضاشاه به مدت دو سال به كرمانشاه تبعید می‌شود. پس از بازگشت خلیلی، همسر جوانش كه زندگی سیاسی و پرشور او را تاب نمی‌آورد به خانه پدری بازمی‌گردد و پس از دو سال كشمكش از او جدا می‌شود.

دكتر فردوسی در پیشگفتاری كوتاه چنین توضیح داده است:«در اوایل سال ۱۳۸۵، یک رشته جشن‌ها در دانشگاه‌هایِ آمریکا و کانادا (یو سی‌ اِل ا، برکلی، شیکاگو، ویرجینیا، در آمریکا و تورونتو و مک‌گیل، در کانادا) به همّتِ بخش‌هایِ مطالعات خاورمیانه‌ این دانشگاه‌ها، و دیگر نهادهای عمومی مانند «بنیاد فرهنگی ایرانیان در کالیفرنیا»، به مناسبتِ هشتادمین سال‌روز تولّد سیمین بهبهانی برپا شد که در آن استادان و هنرمندانِ سرشناسی در ارج شعر و زندگانی سیمین دادِ سخن دادند. سیمین در این جشن‌ها حضور داشت. در جلسه‌ دانشگاه برکلی، از من نیز خواستند تا چند کلمه‌ ای در این باب صحبت کنم. آنچه می‌خوانید، متن این صحبت است خطاب به سیمین، که آن را با اندکی دستکاری ناگزیر، در اینجا و به مناسبتِ درگذشت سیمین نقل می‌کنم. »

دی ٨۵ بود که سیمین بهبهانی را در چهاردهمین نشست شعرخوانی مجله فرهنگی- هنری «اهورا» به دانشگاه هنر تهران دعوت کردم. مراسم با سخنرانی سیمین بهبهانی و سپس شعرخوانی وی آغاز شد و در ادامه دانشجویان دانشگاه هنر شعر خواندند. پایان مراسم با خواندن غزل معروف وی «دوباره می‌سازمت وطن»، ایشان را تا سردر دانشگاه هنر بدرقه کردیم. این گفت‌وگو حاصل‌‌ همان دوران است.

شگفتا كه دو شماره پایانی این نوشتار همزمان می‌شود با درگذشت بانو بهبهانی كه استاد رضا در مؤخرة مطالب مربوط به آن شاعر نامدار، به خاندان پدری آن مرحوم و ارتباطات خانواده خویش با آنها و به ویژه عباس خلیلی می‌پردازد. استاد می‌نویسد: عباس خلیلی به سال 1273 ق در نجف به دنیا آمد، وی فرزند شیخ اسدالله و او پسر حاج ملاعلی ـ برادر بزرگتر حاج میرزاخلیل تهرانی ـ بود. حاج میرزاحسین فرزند حاج میرزاخلیل از مراجع نامدار تشیع در دوران مشروطیت است. حاج میرزاخلیل و حاج ملاعلی فرزندان میرزامحمد طبیب تهرانی‌اند، كه در دوره فتحعلی‌شاه قاجار در تهران پزشكی نامدار بود. میرزاخلیل و ملاعلی هر دو در نجف به دنیا آمدند و در محضر شیخ مرتضی انصاری تحصیل كردند. ملاعلی سه فرزند داشت كه یكی از آنها شیخ اسدالله بود.

پیکر سیمین بهبهانی با شعر و موسیقی و حضور دوستدارانش از تالار وحدت به سمت آرامگاه خانوادگی این شاعر غزل‌سرا در بهشت زهرا (س) تشییع شد. مراسم تشییع پیکر سیمین بهبهانی صبح جمعه (31 مردادماه) با حضور جمع زیادی از مردم در محوطه تالار وحدت برگزار و پیکر او برای خاک‌سپاری در مقبره خانوادگی شماره 72 راهی بهشت زهرا (س) شد.