اخبار

پس از سقوط دولت ساسانی، نظارت بر راهها و حفظ و نگهداری آنها تا مدتی دچار مشکل و نابسامانی شد؛ اما با آغاز حکومت‌های ایرانی تدریجا به راهها توجه شد و با آغاز حکومت طاهریان تا دوره غزنویان «تجارت از راه دریا و همچنین به وسیله کاروان‌‌ها در قرن دهم میلادی رونقی بسزا داشت، آمل و ساری بندرگاه‌های مهم ایران در کرانه دریای مازندران به شمار می‌رفت که با خوارزم و قفقاز و نواحی ولگا و روس تجارت می‌کردند

این راهها در واقع راههای داخلی بود که مسلماً با راههایی که خارج از مرزهای ایران قرار داشتند، یعنی راه سراسری غرب به شرق (جاده ابریشم) و راه شمال به جنوب و راه سراسریی که از شوش تا سارد در آسیای صغیر و مرزهای غربی ایران امتداد پیدا می‌کرد، تلاقی می‌نمودند

کشور ما در طول تاریخ چندهزار ساله و با توجه به گسترة پهناورش، همواره نیازمند به راه و امکانات مربوط به آن بوده است که از نظر اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و نظامی ارزش بسیار زیادی داشته‌اند. در دوره‌های گوناگون تاریخی در کنار راههای ایران، چاپارخانه‌ها، رباط‌ها و استراحتگاه‌های زیادی ایجاد گردیده که هر کدامشان حائز اهمیت بوده‌اند