اخبار

حسن انوشه می‌گوید: تاثیر ادبیات کهن بر آثار ادبی معاصر، تداوم فرهنگ، ذهن و زبان ما است که متاثر از گذشته است اما بعضی‌ها شیوه متفاوتی در بیان آن دارند.

حسن انوشه در حالی از پایان کار ترجمه ششمین جلد«تاریخ ایران کیمبریج » به ایران خبر داد که از آن به‌عنوان اثری مهم در روشن کردن راه تاریخ نگاری کشورمان یاد کرد. او یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این مجموعه تاریخی را پرهیز از پرداخت تک بعدی به تاریخ سیاسی و توجه به تمام وجوه دوره‌های تاریخی یاد کرد.

من فرصت دیدار و معاشرت با استاد یارشاطر را در سال‌های قبل از انقلاب نداشتم و آن سال‌ها جوان بودم و کمتر این امکان فراهم بود تا با چهره‌های طراز اول فرهنگ معاشرت داشته باشم و پس از انقلاب هم عملاً با اقامت ایشان در امریکا فرصت دیداری میسر نشد.

حسن انوشه، دایرةالمعارف‌‌نویس، مترجم و پژوهشگر حوزه فرهنگ، تاریخ، زبان و ادبیات فارسی، چهره فرهنگی منطقه اکو، کسی که با آثار ارزشمند و ارزنده خود سند ماندگار ایران فرهنگی را درکلیات ارائه و در جزئیات ترسیم و تصویر کرد تا پدیدآورنده مستند ایران فرهنگی باشد.

در سده‌های میانه، تهاجمات جهانگشایان صحرا گرد به نواحی آباد و متمدن، معمولا باعث خرابی و ویرانی این نواحی می‌گردید. فتح ایران به دست سلجوقیان خصوصا با غارت و تخریب همراه بود.

حسن انوشه، رئیس دانشنامه زبان و ادب فارسی بر‌خلاف کسانی که این روزها نگران آسیب رسیدن درست ننوشتن‌ها به زبان هستند، تاکید دارد که درست ننوشتن آسیبی به زبان نمی‌رساند. او با انتقاد از رسانه‌ها به خصوص مجله‌ها و روزنامه‌ها بابت رعایت نکردن قواعد به «ایسنا» گفته است: «زبان را گویندگان آن و کسانی که به آن زبان حرف ‌می‌زنند و فکر می‌کنند، نگه می‌دارند.

اهل کار است. از سال 1356 که نخستین اثرش را که در قالب ترجمه بود انتشارات امیرکبیر منتشر کرد و ایرج افشار، با مرقومه‌ای، او را به «تألیف» تشویق کرد، حالا نزدیک به 40 سال می‌گذرد. اما او از پا ننشسته و هر روز، چیزی حدود 10 ساعت کار می‌کند. گویی که این مرد اصلاً خستگی ندارد. هرگاه که به دفترش در محله مرزداران تهران بروی، او را در حال مطالعه و غور در یکی از نزدیک به 50 هزار جلد کتابی می‌یابی که در کتابخانه عریض و طویلش جای داده و خودش می‌گوید که تنها خودش است که جای هر کتابی را به درستی و دقت می‌داند و هرگاه نیاز داشته باشد، بی‌دردسر پیدا می‌کند.

«حسن انوشه» سرپرست گروه مؤلفان «دانشنامه ادب فارسی» در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ اشتباه‌های رایج زبانی گفت: اشتباه‌های رایج زبانی اتفاق تازه‌ای نیست. او در ادامه افزود: قبل از انقلاب برخی افراد اهل قلم تغییراتی در شیوه نگارش داده بودند که البته چندان مایه‌ای هم نداشتند. اما این تغییرها تنها در مورد حروف انجام می‌شد و تغییر یا حذف در کلمات اعمال نمی‌شد. اما نباید به این کارها و جنبش‌ها اعتنایی کرد، این‌ها گرد و غباری هستند که بزودی می‌خوابند.

شفقت به معنای مهربانی و دلسوزی است و می‌توان گفت شفقت بزرگترین هنر آدمی است. افراد مشفق بر این عقیده هستند که وجودشان زمانی ارزش پیدا می‌کند که به دیگران کمک کنند. این افراد محبت و عشق‌ورزیدن به دیگران بالاترین ایده‌آل‌شان است. آدم‌های مشفق از خودگذشتگی را وظیفه خود می‌دانند و درمجموع می‌توان گفت آنها برای یاری‌رساندن به دیگران تلاش می‌کنند. شفقت یکی از رفتارهای پسندیده‌ای است که در گذشته‌های دور وجود داشته و به وضوح می‌شده آن را در روابط انسان‌ها شاهد بود ولی متاسفانه‌ گویی با گذشت دوران و پیشرفت آدمی در عرصه‌های مختلف علمی، اقتصادی و...

شیفته تاریخ و ادبیات فارسی است و نیمی از عمر 70 ساله اش، مصروف تحقیق و تتبع در این عرصه شده است که اگر چنین نبود، سرپرستی «دانشنامه ادب فارسی» و ترجمه «تاریخ ایران کمبریج» که هر دو آثاری بس سخت و سترگ هستند - و البته تنها بخشی از نتایج این سال ها به شمار می آیند-، حاصل نمی شد. اما حسن انوشه در آستانه آغاز هشتمین دهه از زندگی اش، از پا نایستاده است و همچنان خدمت به «فرهنگِ ایران» و «ایرانِ فرهنگی» را در دستور کار خود دارد. به همین جهت، مراسم بزرگداشت و جشن تولد 70سالگی وی، عصر پنجشنبه 7 اسفند، در تالار اجتماعات دانشگاه نوشیروانی بابل برگزار شد.