اخبار

احمد شاه قاجار هفتمین و آخرین پادشاه دودمان قاجار در ایران بود. او کمتر از یک سال بعد از آنکه پدرش محمدعلی شاه، مجلس را در 26 جمادی‌الاول 1326 به توپ بست در حالی که فقط 12سال داشت به سلطنت رسید و طبق قانون اساسی تا سن 18سالگی برای او نایب‌السلطنه انتخاب شد.

تاریخ معاصر ایران آکنده از حوادثی بوده که رنج بیشمار ملت ایران را به تصویر کشیده است. کشوری که در تندبادهای تاریخی همواره مورد هجوم دشمنان خارجی بوده و چشم طمع قدرتهای بزرگ از این سرزمین برداشته نشده است.

ششم آذر ماه سال1322 ه.ش در جریان جنگ جهانی دوم، کنفرانسی در تهران برگزار شد. نشستی فوق استراتژیک که کنفرانس تهران نام گرفت. این کنفرانس هم در آینده جنگ و هم در آینده ایران بسیار بااهمیت بود. قبل از بررسی این رویداد مهم تاریخی، لازم است اوضاع و تحولات سه سال آغازین جنگ جهانی دوم را به اختصار مرور کنیم

به مناسبت اعلام بی‌طرفی ایران در جنگ جهانی‌ اول تاریخ معاصر ایران مملو از حوادثی است که به اشغال کشور و حتی جدا شدن بخشهایی از مرزهای سرزمینی‌مان منجر شده است. کشوری که به علت دارا بودن مرزهای گسترده با بیش از سیزده کشور مورد توجه است.

ایران در 9 آبان 1293، در زمان سلطنت احمدشاه و از سوی میرزا حسن مستوفی‌الممالک، بیطرفی خود را در جنگ جهانی اول، رسماً اعلام کرد؛ نبردی که در اوت 1914 آغاز و تا نوامبر 1918 ادامه داشت. نکته حائز اهمیت این است که ما در جنگ جهانی دوم هم در 9 شهریور 1318 بیطرفی خود را اعلام کردیم اما مکتوم نیست که حکومتِ آن روز، همسو با سیاست‌های آلمانِ نازی گام برمی‌داشت و تعداد چشمگیری مستشاران صنعتی و اقتصادی آلمان در ایران حضور داشتند

بروز جنگ جهانی (1914-1918م، 1293-1297ش) توأم با تبعات بسیار مخرّبی از جوانب گوناگون سیاسی، نظامی، اجتماعی و اقتصادی برای کشور ایران بود، که این موضوع، به طور مکرّر، در تحقیقات و پژوهشهای متعدّدی از سوی اندیشمندان مختلف خارجی و به ویژه داخلی، در معرض واکاوی قرار گرفت.

پس از 40 سال رقابت سخت سیاسی و نظامی در اروپا بالاخره کشورهای اروپایی وارد جنگی خونین با هم شدند که به جنگ جهانی اول موسوم شد. در این جنگ هر چند که ایران اعلام بی‌طرفی کرده بود اما مقدمات دخالت در ایران از سال 1907 و قرارداد تقسیم ایران بسته شده بود. انگلیسی‌ها که منافع بسیار مهمی در ایران داشتند، لشکریان خود را وارد ایران کرده و در چند جبهه با مقاومت عشایر و مردم بومی کشور مواجه شدند.

خاستگاه تاریخی حضور جدی انگلیسیها در ایران به عصر صفویه باز می گردد. البته این حضور شدت و ضعف داشته و بر حسب تغییر اوضاع، شکل و حالتهای گوناگونی به خود می گرفته است. در سده نوزدهم، جنب و جوش انگلیس در شبه قاره هند، منطقه خلیج فارس و جنوب ایران به میزان قابل توجهی افزایش یافت و به بالاترین حد خود رسید.

در حالی که سیاست های انگلستان در قسمت های مرکزی و جنوبی، به تشدید وضعیت بحرانی ایران را درگیر جنگ ناخواسته ای کرده بود، همسایه شمالی یعنی دولت روسیه نیز با رویکردی مشابه و البته غیر انسانی، در شرق و شمال و شمال غرب ایران به اعمال سیاست های استعماری مداخله جویانه و تشدید شرایط سخت معیشتی و تاًمین ارزاق روزمره مردم که با بروز قحطی همراه شد اقدام نمود.

ما در کشورمان تجربه‌های متفاوتی از جنگ را از سر گذرانده‌ایم که آخرین تجربه یعنی دفاع‌مقدس موجب شد با پوست و خون خود بسیاری از مضرات و منافع جنگ را حس کنیم. امروز سالگرد آغاز جنگ جهانی اول است و کشور ما در آن دوره لطمات زیادی را متحمل شد. در جنگ‌های بعدی نیز! به باور ما، باید برای پایداری صلح تلاش کرد. تلاشی که منجر به آغاز جنگی جدید نشود... شاید بنا به نظری، آنچه ارمغان برجام برای ایران بود نیز نوعی تقویت صلح جهانی بود