در سده بیست و یکم میلادی برنامه‌های مردم‌پسند تاریخ در تلویزیون، نمونه‌هایی از رویکردهای سرسختانه حزب ویگ را نشان داده است. در سال ۲۰۰۴ دیوید استارکی یک سلسله برنامه‌های طولانی مدت را در مورد سلطنت انگلستان آغاز کرد که برخلاف نام غیر ویگی این برنامه، اما عنوان عامه‌پسند آن، یعنی «شهریاری» رویکردش سخت ویگی بود و «شهریاری» را محصول خواسته ملی نشان می‌داد که قدرتش از طریق رابطه قراردادی دوسویه با ملت محدود می‌شد و ملت توانمندی غلبه بر آن و حتی پادشاهان بیگانه را داشت.
با ماگناکارتا (Magna carta)، «ملت یکی شد و مفهوم یگانگی را تشخیص داد؛ این تشخیص پیش از اینکه رشد مورد نظر آغاز شود، لازم است. این امر نخستین بیان مشخص خود را در ماگنا کارتا پیدا کرد.»
به رغم اینکه بسیاری از محافل علمی با دیدگاه تاریخی ماکولای درباره حزب ویگ هم‌عقیده بودند، دیدگاه‌های او را تأیید نمی‌کردند. بانفوذترین شخص حزب ویگ، احتمالا ویلیام استابز (Stubbs) بود، نه به دلیل فروش کتابش با عنوان «تاریخ مشروطه انگلستان» و یا کتاب دیگرش به نام «منشورهای برگزیده و تصویرهای دیگری از تاریخ مشروطه انگلستان» که با کتاب ماکولای قابل مقایسه بود، بلکه به دلیل اینکه کتاب‌های او نه تنها در دانشگاه آکسفورد، یعنی جایی که استابز استاد انتصابی تاریخ مدرن آن بود (۱۸۶۶ـ ۱۸۸۴)، بلکه در کمبریج و مؤسسه‌های جدید علمی و حتی در دانشگاه‌های بازسازی شدة اسکاتلند، برای دانشجویان مقطع کارشناسی به صورت کتاب درسی درآمدند
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید