اخبار

در اواخر سده سوم هجری، متون عرفان و تصوف اسلامی شاهد آفرینشِ بن‌مایه مشهوری به نام «شمع و پروانه» با مضمون «سوختن» و «ایثار» بود که به تدریج در دیوان شعرای صوفی به کار رفت و در فرهنگ و ادبیات ایران تا دوره‌ی معاصر، گسترش کم‌نظیری یافت و کلیشه شد. نظریه‌هایی درخصوص منشأ مضمون «سوختن» ارائه شده است

آیین مانوی آیینی است گنوسی که جزء فرقه های عرفانی به شمار می رود. اصل اساسی این آیین، هبوط روح از عالم اعلا که جایگاه حقیقی اوست و گرفتاری آن در عالم ماده است، وظیفۀ انسان در این دنیا رهاسازی روح گرفتار در بند ماده است.

انسان کامل بودن لذتی است که کام هر انسان طالب به معرفت حقیقی را شیرین می کند، شور و عشق خداوندی را در دلش شعله ور می نماید و او را واصل به بی نهایت یا همان (خدا گونه شدن) می کند. از دیدگاه عرفان اسلامی که اساس آن بر آرمان گرایی و نوعی ایده آلیسم مبتنی است انسان کاملی که سالکان طریق حقیقت او را به عنوان نمونه و سرمشق و راهنما و راه شناس خود در سیر و سلوک می جویند و دست یابی به دامان رهبری و پایگاه معنوی اش را آرزو می کنند

انسان، علت غایی عالم افرینش است. هر چند به صورت ظاهر در مرحله آخر افرینش قرار گرفته است ولی به حسب معنی، نخستین خلقت است، زیرا مقصود از افرینش، ظهور صفات و افعال الهی است و انسان مظهر این ظهور است.

22 هنرمند مجموعه‌ای موضوعی از نقاشی را در گالری ایوان به تماشا گذاشته‌اند که علاوه بر نگاه زیبایی شناسی، روایتی جامعه شناختی را پیش روی مخاطب قرار می‌دهد.

مقایسه ای میان حكمت اشراق و مكتب تاتوئیسم انسان کامل - فرزانه در حکمت اشراق و مکتب تائوئیسم، از مفاهیم بنیادینی است که ریشه در بحث فیض و صدور دارد. یعنی نورالانوار و تائو از نظر سهروردی و لائوتزو، رکن اساسی عالم و مبداء تجلّی موجودات هستند که از خود انواری را صادر کرده، موجودات را از فیض خود بهره مند می کنند.