اخبار

امام خمینی(ره) در یك فتوای صادره فرموده‌اند: «زیاده‌روی در مصرف آب موجب ضمان می‌گردد و حرام است.» در این فتوا ظاهراً قربانی تضییع، خود منابع زیستی است نه آنكه فقط از رهگذر اضرار به مردم موجب ضمان است. اتلاف اموال عمومی یعنی اموال بیت‌المال كه جای سخن ندارد و به یقین اتلاف و تضییع آنها ضمان دارد، خواه عامل تخریب، اشخاص حقیقی باشند؛ و خواه كارگزاران حكومتی با افعال مثبت و مصرف بی‌رویه آن اموال را از بین ببرند؛ و خواه به علت تقصیر و كوتاهی موجبات تخریب را فراهم سازند.1

امام راحل دقیقاً همین شیوه را در فقاهت پیش گرفته است: در مسئله «حیل ربوى‏» (راههاى فرار از ربا) كاملا آن را با هدف شارع در تضاد مى‏دانست؛ زیرا حرمت ربا به جهت‏ مفاسد بزرگى است كه از ذات ربا برمى‏خیزد، و نمى‏توان با تغییر دادن شكل، حقیقت را واژگون نمود. آیا با وجود این‏همه آیات و روایات كه بر غلظت و شدت حرمت و قبح ‏ذاتى آن دلالت دارند و آن را محاربه با خدا و رسول ‏شمرده‏اند، مى‏توان با مختصر ضمیمه ـ كه صرفاً جنبه ‏ظاهرى دارد ـ تمامى آن مفاسد را نادیده گرفت یا از بین رفته‏ پنداشت؟!

فاطمه طباطبایی می‌گوید: چیزهای را که در زندگی با امام از نزدیک تجربه کردم صادقانه در «اقلیم خاطرات» نقل کرده‌ام و هدفم تنها بیان صادقانه خاطرات بود.

شیوه فقاهت امام راحل(ره) اگرچه بیشتربه شیوه فقاهت قدما شباهت داشت، اما از ویژگیهایى‏ برخوردار بود كه در عرصه فقاهت معاصر ممتاز به شمار مى‏رفت. این ویژگیها بدین قرار است:

رئیس جمهور با بیان اینکه امام (ره) نظام جمهوری اسلامی را بعد از 47 روز از پیروزی انقلاب به رای مردم گذاشت، گفت: ایران تنها کشوری در دنیاست که مردم آن دو بار به قانون اساسی رای دادند.

امام خمینی(ره)، همچون چهره‌ای حوزوی که با تفسیری انقلابی از اسلام به سیاست پا گذاشت، نه‌تنها، موازین را در سیاست و فضای سیاسی کشورمان و حتی در سطح جهان اسلام تغییر داد بلکه حرکت ایشان در حوزه علمیه‌های شیعی نیز مصدر تحولات شگرفی در فقه سیاسی و نگرش فقها و طلاب در همه ابعاد شده است.

ملت عزیز ایران کاملاً می‌دانند که ارادت و محبت مردم به امام بزرگوار، صرفاً از نوع یک علقه‌ قلبی و احساسی و عاطفی نیست. اگرچه از لحاظ احساسات و عواطف، محبت امام در دلها موج می‌زند، اما این همه‌ مسئله نیست؛ بلکه ارادت مردم به امام بزرگوار، به معنی پذیرش مکتب امام به عنوان راه روشن و خط روشن حرکت عمومی و همگانی ملت ایران است؛ یک راهنمای نظری و عملی است که کشور و ملت را به عزت و پیشرفت و عدالت می‌رساند.

آيت الله موسوي بجنوردي در گفت وگو با ايسنا با بيان اين‌که اگر اسلام براي مردم حقوقي قايل مي‌شود در راستاي آزادي است، گفت: انسان در انديشه آزاد است و اين موضوع در عالم خلقت وجود داشته است، بنابراين وقتي دولت‌ها مي‌گويند به مردم آزادي داده‌ايم يا مي‌دهيم بايد به آنها گفت مگر شما چه کاره هستيد ؟آنکه آزادي داده، خداست حال اگر شما هنر داريد، موانع آزادي را برداريد.يک دولت که قائل به دموکراسي باشد بايد موانع آزادي را بردارد.

شخصيت امام خميني آنقدر در عصر خود بزرگ است كه هر كس از يك منظر به او مي نگرد: يكي با تامل در نگره هاي فقهي او فقيه مي داندش. ديگري از منظر فلسفه او را فيلسوف مي نامد. سيمي كه تفسير حمدش را شنيده معتقد است او عارف برجسته از مدرسه «عرفان ابن عربي» است. سياست ورزان هم كه با كارستان انقلابي او روبه رو شدند سياستمداري برجسته قلمدادش كردند. هر نگاهي به ايشان بيندازيم بي ترديد چتر سياسي او پهن تر بود و ابعاد ديگري از انديشه او مثل فقاهت، فلسفه، عرفان، نو انديشي و... همه زير سايه سياست او قرار گرفت. با طرح يك سوال مي توان ورود ديگري كرد. اين سياستمدار يا مصلح اجتماعي به چه قصدي برخاست و قيام كرد؟ گام اول، عميق انديشي در اين باره است.

رسول صدرعاملی، روزنامه‌نگار همسفر امام‌خمینی (ره) در پرواز تاریخی انقلاب (پاریس - تهران) که در طول سه ماه حضور ایشان در فرانسه (نوفل لوشاتو) تنها خبرنگار ایرانی بود که گزارش‌ها و عکس‌هایش را در روزنامه "اطلاعات" می‌توانستیم مشاهده کنیم، درباره‌ی آن روزها برخی ناگفته‌های کمتر گفته شده را مطرح کرد.