عهد قاجاریه از لحاظ القاب توصیفی، شخصی و دیوانی، سه دوره دارد: دوره رونق القاب در زمان فتحعلی شاه؛ دوره تورم القاب در عهد ناصرالدین شاه و دوره انحطاط و پایان یافتن نهاد القاب در عهد مظفرالدین شاه و احمشاه و انقراض قاجاریه.
در اواخر دورۀ ناصرالدین شاه کارمالیۀ ایران به جائی رسید که هیچ شهری اضافه محل و به اصطلاح مستوفی ها باقی تحت محل کار نداشت و شاه مرحوم برای پوشانیدن کسر جمع مجبور شد که به وسائلی فوق العاده متوسل شود و چند وسیلۀ موقتی اختیار نمود که علی الظاهر بار خودش را بار نمود اما در باطن بر خرابی مالیۀ ایران افزود.
استاد محمدرضا شفیعی کدکنی در مقاله ای با نام «علم شاعری و القاب» نشان داده اند که اصطلاح «لقب (/ القاب) در پنچ متن فارسی (قابوس نامه، ترجمان البلاغه، حدایق السحر، معیار الاشعار و المعجم فی معاییر اشعار العجم) به عنوان اصطلاحی برای نام گذاری علل و زحافات شعری به کار رفته است.
نگاهی به عناوین اعطایی در زمان قاجار اعطای القاب یکی از شیوه های مرسوم و عجیب ایرانیان از روزگاران قدیم بوده است. این القاب و عناوین که معمولاً با توجه به تواناییهای افراد و نیز خاستگاه اجتماعی آنان در طبقات گوناگون اعطا می شد، در دوره قاجار با شیوه‌های خاصی چون خرید و فروش از رونق خاصی برخوردار گردید. از آنجا که القاب و عناوین نقش مهمی در تعیین جایگاه سیاسی افراد به خصوص طبقه حاکمه داشته وبسیاری از افراد حاضر بودند با پرداخت پولهای کلان و یا حتی رشوه به هر طریقی صاحب آن القاب گردند، بنابراین به تدریج خرید و فروش القاب به شغلی جدید و نیز منبعی جهت کسب درآمد تبدیل شد. با توجه به این مقدمه در ادامه به تبیین برخی از انواع مهم این القاب و نحوه خرید و فروش آن در دوره قاجار پرداخته می شود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید