اخبار

اعتدال و میانه‌روی علاوه بر اینکه با عقل و وجدان بشری مطابقت دارد امری فطری نیز به شمار می‌رود. خداوند در خلقت عالم هستی توازن و تعادل را جزو ذاتی مخلوقات قرار داده است. هر موجود متعادلی زیبا و دلنوازتر است.

فلسفه یا به طور کلی تفکر، لازمه اعتدال و نظم و درست زندگی کردن است؛ یعنی بدون تفکر، نظم و عقل و صلاح و سلامت وجود ندارد. اینکه در دوران جدید میان علم و فلسفه و اخلاق و سیاست جدایی افتاده است، امری است که متفکران باید در باب آن تأمل کنند. البته گرفتاری‌هایی از این قبیل همواره بوده است؛ زیرا ما محدودیم و اقتضای محدودیت، افتادن در بند تعارض‌ها و تضادهاست.

از دیرباز سه جریان فکری را می‌توان در مواجهه با اندیشه‌های جدید و مکتب‌ها و فرهنگ‌های نو متمایز کرد؛ اصولاً در یک جریان، نفی کامل و مطلق نواندیشی رقم می‌خورد و به هر آنچه رنگ تازگی و نواندیشی دارد مهر «بدعت» می‌زند و آن را ناروا می‌شمارد. جریان دوم، به قبول دربست و احیاناً تغییر یا حذف دیدگاه‌های موجود اقدام می‌کند و به نوعی در برابر اندیشه‌های جدید دچار خودباختگی می‌شود و در جریان سوم، به تحلیل اندیشه‌های جدید و قبول بخشی و رد برخی دیگر می‌پردازد.