اگر پیش‌برندگان انقلاب مشروطه ایران را منقسم بر دو قشر کنیم، روحانیون و روشنفکران بی‌تردید دو بال این حرکت اصلاحی در جامعه ایرانی بودند. روحانیون که نامداران‌شان در پایتخت، سید عبدالله بهبهانی، سید محمد طباطبایی و شیخ فضل‌الله نوری بودند و در نجف اشرف، مراجع ثلاث (آخوند ملا محمدکاظم خراسانی، شیخ عبدالله مازندرانی و میرزا حسین خلیلی تهرانی) هدایتگر این جریان بودند.
مطهری در مجموع به سنتی تعلق داشت كه از دوران مشروطیت آغاز شده و از آن با عنوان نواندیشی دینی می‌توان یاد كرد. مطالعات عمیق او در حوزه فلسفه اسلامی و تسلط به مباحث كلامی و آشنایی با فقه و اصول، او را در موقعیتی قرار داده بود كه بتواند از دانش‌های مختلف اسلامی در این راستا بهره برد. افزون بر این آشنایی با دستاوردهای علوم انسانی جدید به ویژه در حوزه فلسفه غرب، زمینه استفاده از این یافته‌ها را برای او فراهم می‌كرد، همنشینی با اساتید برجسته دانشگاه نیز او را یاری می‌كرد. از نظر فقهی دست پرورده مكتب فقهی آیت‌الله بروجردی بود ولی در فلسفه از علامه طباطبایی، در مباحث عرفانی و سیاسی از امام خمینی و در امور اخلاقی و معنوی از حاج میرزاعلی‌آقا شیرازی تاثیر پذیرفته بود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید