اخبار

او در رودک سمرقند به دنیا آمد، شاعر و موسیقیدان بود. خیلی باعث تأسف است، میگویند یک میلیون شعر بیت شعر داشته که الان فقط حدوداً هزار و صد بیت از آنها بیشتر برای ما باقی نمانده است.

چهارم دی‌، «روز بزرگداشت رودکی»، فرصتی است برای پاسداشت مقام «پدر شعر فارسی» که نه‌تنها در ادبیات فارسی، بلکه در عرصه‌ی جهانی نیز به‌عنوان نمادی از فرهنگ و هنر ایرانی شناخته می‌شود. رودکی، با آثاری جاودان همچون «بوی جوی مولیان» و سبک شعری نوآورانه‌ی خود، نقش مهمی در تثبیت زبان و ادبیات فارسی و ترویج ارزش‌های انسانی داشته است.

به بهانه چهارم دی ماه؛ روز بزرگداشت «رودکی»، در گفت و گو با دکتر علی رواقی عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی نگاهی داریم به سروده ها و دیوان این شاعر شهیر ایرانی.

بدون شک، سرزمین پهناور اکو با مشاهیر و مفاخر فراوان و آثار ماندگار فرزندان فرزانه‌اش در جهان معروف است که در این میان شعر و ادب حرف اوّل را می‌زند. به راستی که کیست که از این شعر فاخر و والا به هیجان نیاید و تحت تأثیر آن قرار نگیرد؟ و هر جا از شعر و ادب سخن به میان آید، نام استاد رودکی، پدر شعر فارسی بدون اختیار در اذهان خطور می‌کند.

رودکی با سروده هایش شاعران و نویسندگان بسیاری را به ستایش وا داشته است تا جایی که نامش فراوان در شعر دیگران ذکر شده و بار‌ها ابیاتش تضمین شده است.

فاطمه نیروی آغمیونی، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی گفت: پند و معرفت و نیز تغزل و عشق و شور و امید به زندگی، مضمون‌های اصلی اشعار رودکی است، چنان‌که «شاد زی با سیـاه چشمـان شــاد/ که جهان نیست جز فسانه و باد» عشق به زندگی در این جهان را تاکید می‌کند.

آثار برجای مانده از رودکی، سراسر پند و اندرز است و روش زندگی سعادتمند را می  آموزد. شاید بتوان گفت که اندیشه های بلند و ارزشمند رودکی، اکنون نیز کاربرد دارد. او به زندگی امیدوار است و از لطف و کرم خداوند سرشار.

پیش از رودکی نیز شاعران فارسی‌زبان دیگری هم بوده‌اند اما چرا به رودکی «پدر شعر فارسی» می‌گویند؟

کتاب «رودکی‌وار» حاوی مقالاتی در شعر و اندیشه رودکی به کوشش مرضیه دلیری‌اصل و زیرنظر محمدجعفر یاحقی نخستین بار سال گذشته- ۱۴۰۰ توسط انتشارات بنیاد فرهنگی هنری رودکی منتشر شد.

محمد رودکی نخستین شاعر بزرگ زبان فارسی به شمار می‌رود که در طول زندگی ارزشمندش شعرهای بسیاری سرود و آثار فراوانی را از خویش برجای گذاشت. این شاعر بلندآوازه در فنون سخن و انواع شعر مهارتی خاص داشت و توانست با احیای شعر فارسی‌، رهگشای‌ شاعران‌ پس از خود باشد.