اخبار

اين كه گفته می‏شود حسنات اخلاقی و خصايل مثبت نفسانی سبب نجات انسان در دنيا و آخرت است، سخنی به حق و كلامی بر اساس صدق و راستی است.بسيار اتفاق افتاده كه برخی از حسنات اخلاقی در برخی از كافران و مشركان عامل نجات آنان و روی آوردنشان به اسلام و سبب نجاتشان در آخرت شده است.مگر نه اين كه تعدادی از بت پرستان، و عقيده‏مندان به معبودهای باطل به دعوت پيامبران پاسخ گفتند و از آلودگی بت پرستی و بی‏دينی درآمدند و به طهارت و پاكی معنوی آراسته شدند، آيا روی آوردنشان به دعوت پيامبران عاملی جز تواضع و فروتنی در برابر حق داشته‌است؟مگر تواضع وفروتنی رشته‏ای از حسنات اخلاقی وزيبايی‏های معنوی نيست؟وقتی حسنات اخلاقی در دنيا عامل نجات باشد، يقيناً نجات‏بخشی‏اش در آخرت كه زمان جلوه‏ كامل رحمت خداست بيشتر است