اخبار

برای نخستین بار تحولات اخیر در روابط ایران و اتحادیه اروپا در گردهمایی یک سازمان مردم‌نهاد در نشستی که به ابتکار کانون انجمن‌های دوستی ایران و اروپا در هتل استقلال برگزار شد به بحث و گفت‌وگو گذاشته شد.

معاون سیمای سازمان صدا و سیما از تشکیل شورای عالی زبان و ادب فارسی در تلویزیون خبر داد.

تنها رمانی که چارلی چاپلین کمدین و کارگردان بزرگ بریتانیایی نوشته بود، سرانجام به دست چاپ سپرده شد.*

گرچه گرامیداشت ایام دهه فجر خوب است، اما مهمتر از آن بارور ساختن و نهادینه کردن ارزشهای آن است، تا انشاء الله تقوا و ارزشهای الهی را در خود ریشه دار کنیم و اگر نقطه ضعفی داریم، بیشاز بیش آنرا برطرف کنیم.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: قانون اساسی وحی نیست و اگر لازم باشد می‌توان اصول آن را با ساز و کار ارائه شده در قانون اساسی مورد تجدید نظر قرار داد همانگونه که در سال 68 مورد اصلاح قرار گرفت.

آیت الله حائری شیرازی در کنگره بزرگداشت بانو مجتهده امین گفت که در اسلام هرجا مردان بزرگی برخاستند به کمک زنان بزرگی کار را پیش بردند، در انقلاب اسلامی هم چنین نیازی وجود داشت و چقدر خوب بود ما در ردیف امام راحل چنین شخصیتی می داشتیم.

آیت الله حسین مظاهری از مراجع تقلید در پیامی به سومین کنگره بین المللی بزرگداشت بانو مجتهده امین از این بانو به عنوان مادر و موسس حوزه های علمیه خواهران یاد کرد.

رییس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران می گوید: اسلام عقل معاش را چراغ عقل معاد و وحی می داند، عقل معاد از انوار ملکوت است که در انسان تجلی کرده تا ظلمت و نادانی را کنار بگذارد و انسان را از نفس اماره نجات دهد.

دبیرسومین کنگره بین المللی بزرگداشت بانو امین با اشاره به برگزاری این کنگره پس از 20 سال گفت: بانو مجتهده امین الگویی برای تمام زنان در این دوره تاریخی است .

[این مقاله نخستین بار در مهرنامه (شماره‌یِ ١١،١٣٩٠) نشر یافته، اما کوششِ من برایِ پروردن و گسترشِ آن سببِ ویرایشِ چند باره‌یِ آن شد. ویراستِ دوّم در نگاهِ نو (شماره‌ی ٩٢، ١٣٩٠)، ویراستِ سوّمِ در وبلاگِ جُستار. و این ویراستِ چهارمِ آن است که در شماره‌یِ پنجمِ مجله‌ی اندیشه‌یِ پویا، دی و بهمنِ ١٣٩١ در تهران منتشر شده است.] سده‌یِ شانزدهم روزگارِ شگرفي ست که در آن چیزي به نام اروپا و تمدنِ اروپایی با قدرت و شکوهي بی‌مانند از دلِ جهانِ قرونِ وسطایی زاده می‌شود. نیروهایي که از سده‌یِ دوازدهم رفته-رفته بر هم انباشته شده و از سده‌یِ چهاردهم با رنسانسِ ایتالیا سخت فشرده‌تر شده بودند، در این سده نیرویِ زایایِ خود را از سویي در شکافتنِ سینه‌یِ اقیانوس‌ها به دستِ دریانوردانِ بی‌باک و ماجراجو نمایان می‌کرد، که در پیِ یافتنِ «سرزمین‌هایِ ناشناخته» بودند و، از سویِ دیگر، در جنب-و-جوشِ شگرفِ نقاشان در هنرآوری با شگردهایِ تازه‌یِ نمایشِ چشم‌انداز، و نیز فهمِ نویافته‌یِ علمی بر بنیادِ مشاهده و تجربه، و ذهنِ کنجکاو در پیِ هر گونه کشف و اختراع. در این دوران بود که اروپا این نام را به خود گرفت و به «اروپایی» بودنِ خود در برابرِ دیگر تمدن‌ها و فرهنگ‌هایِ بشری آگاه شد. اروپاییانِ خطرپیشه‌یِ دریانورد و زمین‌نورد، در پیِ کشفِ هرآنچه دیدنی و یافتنی و به‌چنگ‌آوردنی بود، کره‌یِ زمین را در دریا و خشکی می‌پیمودند. پیشاهنگیِ ماجراجویانِ اروپایی در شکافتنِ سینه‌یِ اقیانوس‌ها و پیمودنِ قاره‌هایِ دیگر و دست‌اندازی‌هایِ استعمارگرانه، از جمله، سببِ کشفِ دیگر فرهنگ‌ها و تمدن‌ها شد، و از آن جا رشدِ هشیاری به تاریخ و فرهنگِ «اروپاییِ» خود و احساسِ سرفرازی از آن و برتریِ خود بر دیگران. در این پهنه‌یِ تازه‌یِ جنگِ قدرت بود که دولت-ملت‌هایِ نوخاسته‌یِ اروپایی، بریتانیا و فرانسه و هلند و اسپانیا و پرتقال، بر سرِ سروری بر اقیانوس‌ها و سرزمین‌هایِ نویافته به رقابت و ستیز برخاستند. همچنین، در همین دوران بود که مشاهده‌گری‌هایِ جهانگردانه در باره‌یِ شگفتی‌هایِ زندگانی‌ها و فرهنگ‌هایِ بشری در این سو و آن سویِ عالم و همسنجیِ آن‌ها زمینه‌یِ پیدایش و پرورشِ علومِ انسانی را نیز فراهم ‌کرد.