اخبار

محمود شالویی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تاکید کرد: فردوسی منادی عزت و عظمت این مرز و بوم و شاهنامه نیز سند و گواهی صادق بر عظمت و تمدن ایران است.

قائم‌مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور گفت: فردوسی و زبان فارسی تنها متعلق به یک دستگاه نیست و فراتر از ایران بوده و متعلق به تمامی فارسی زبانان و ایران فرهنگی بزرگ است و به هر اندازه در این زمینه کار کنیم کم است.

پرچمدار زبان فارسى فردوسى است و پايندگى شعر پارسى از آنِ كوشش و پايمردى او و بى‏گزاف شايسته و بايسته است كه او را روانگر آب زندگانى در رگ هاى سترگ زبان پارسى بناميم و جوشش چشمه ادبيّات فارسى را از سر همّت او بدانيم.

قائم‌مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور با اشاره به سال ۱۴۰۳ و هزار و صدمین سال ولادت سراینده «شاهنامه»، از برگزاری ویژه‌برنامه‌هایی به همین مناسبت خبر داد.

یک فردوسی‌شناس گفت: برخی از هموطنان که وجود روحیه وطن‌دوستی در آنها در جای خود ستودنی است، از نظر حساسیت‌های زبانی، روی نمونه‌ای مثل شاهنامه فردوسی تکیه و تأکید می‌کنند به طوریکه می‌توان گفت به نوعی فردوسی را به عنوان نمونه عربی‌ستیزی پیش چشم دارند که در اینجا لازم است تا این دسته از هموطنان بدانند که زبان شاهنامه، زبان طبیعی و معمول در عصر فردوسی نیست.

بی‌تردید ادبیات فارسی مهم‌ترین و مشهورترین بخش سنت فكری و فرهنگی ما ایرانیان است كه از رهگذار سده‌ها باقی مانده و عموم فارسی‌زبانان مخاطب پیگیر آن هستند.

حداد عادل می‌گوید: تاریخ کهن ایران و تاریخ اسطوره‌ای که مکتوب نشده مایه اصلی شاهنامه است و فردوسی مسلمان شیعه از زبان خود آن را نقل کرده و این موضوع به‌گونه‌ای است که ایرانیان که به اسلام دلبستگی داشتند و دارند، احساس نکردند تضاد و تقابلی بین ملیتی که او می‌گوید و دین اسلامی که مردم به آن پایبند هستند، وجود دارد. او در این کتاب دوگانگی و دوقطبی ایجاد نکرده اما هویت ایرانی را نشان داده است.

محمود شالویی از برگزاری همایش بزرگداشت حکیم فردوسی در سطح ملی و بین‌المللی در روز ۲۵ اردیبهشت‌ماه مصادف با روز بزرگداشت این حکیم بزرگ پارسی خبر داد.

تفکر حکمت مشرقی دارای یک نوع گنوس یا معرفت نجات بخش است که‌ می‌تواند پاسخگوی نیاز انسان در هرجای کره زمین باشد و این ربطی به جغرافیای ایران ندارد.

کتاب شاهنامه مثنوی‌یی حماسی است که گویی مهمترین سند عظمت زبان فارسی محسوب می‌شود. از این منظومه‌ی چهل و هشت هزار بیتی [و یا پنجاه هزار و اندی بیتیِ برخی از چاپ‌ها] تصحیح‌های متعددی چون چاپ مسکو، لندن، هند، فریدون جنیدی و جلال خالقی مطلق صورت گرفته است.