اخبار

رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران با تاکید بر اهمیت شاهنامه فردوسی، این اثر حماسی را دانشنامه ادبی و ملی و همچنین مجموعه ای از معرفت آغازین مردم ایران دانست.

دبیر همایش بین‌المللی «شاهنامه در گذرگاه جاده ابریشم» گفت: پهلوانی‌ها و سترگی‌های شاهنامه تنها به آن نیست که تاریخ و فرهنگ و حماسه اسطوره‌های ایرانی است؛ بلکه راز ماندگاری شاهنامه و فردوسی، در آن است که اندیشه، خرد، انسانیت و مهرورزی را فریاد می‌کند.

فردوسی از بزرگترین شاعران ایرانی است که تمامی عمرش را برای نوشتن شاهنامه گذاشت و اثری بی بدیل از خود به جای نهاد. نام و یادش گرامی باد.

در نوامبر ۱۹۳۲ اونینگ استاندارد روزنامه‌نگار انگلیسی خبری مبنی بر احتمال دیدار رضاشاه و آتاترک منتشر کرد و نوشت: «امسال شاه ایران به قصد دیدار رسمی و گفت‏وگو با آتاترک وارد ترکیه خواهد شد. احتمال صحت خبر مبنی بر دیدار دو دیکتاتور در شهر وان بسیار زیاد است. شاید در این دیدار رهبر دولتین به تفاهم مشترکی در خصوص کردها نائل شوند».

رئیس همایش بین‌المللی «شاهنامه در گذرگاه جاده ابریشم» در نشست خبری تشریح برنامه‌های شورای سیاست‌گذاری این همایش که امروز (سه‌شنبه، ۱۱ دی‌ماه) در تالار شهر برگزار شد، اظهار کرد: مسیر ابریشم در فضای شاهنامه شناخته شده است. شاهنامه شیرازه فرهنگی است که مناطق مختلفی از شرق تا غرب آسیا را پوشش داده و به هم متصل کرده است.

زبان و ادبیات پارسی با تاریخ هزار و اندی ساله که قدمت آن در اشعار شاعران بزرگی چون حکیم فردوسی، سعدی، سنایی، عطار دیده می شود، سرشار از معانی پر بار است. هر زبانی در طول حیات خود دستخوش تغییر ظاهری و معنایی می شود اما مسیر اصلی آن را می توان در نثر و اشعار باقی مانده آن خطه جستجو کرد. فردوسی، حکیم نام آور ایرانی به حوزه جغرافیایی ایران محدود نمی شود.

عصر روز پنجشنبه، خانه اندیشمندان علوم انسانی میزبان بزرگان عرصه فرهنگ و علاقه‌مندان به صاحبان سرو ایرانی بود. در آغاز بعد از خواندن سرود ملی، نوای موسیقی اصیل ایرانی در سالن طنین انداز شد و پس از آن مجری برنامه به معرفی جایزه سرو ایرانی به عنوان نخستین تندیس مستقل ایرانی در زمینه میراث فرهنگی با تعریف یونسکو پرداخت و مروری بر سروهای دو دوره قبلی داشت.

تازه تریــن کتــاب دکتــر شمیســا بــا تعبیــری برگرفتــه از راحة الصــدور شاهِ نامه نامیـده شـده اسـت. ایـن اثـر مجموعـه یادداشـتهای ایشـان دربـارۀ فردوسـی و شـاهنامه اسـت کـه در طـول ِ چنـد سـال بـر حواشـی شـاهنامۀ تصحیـح ژول مـول و سـپس چـاپ مسـکو نوشـته و اخیـراً در قالـب کتابـی در بیسـت فصـل منتشـر شـده اسـت. در ایـن کتـاب گاهـی اشـارات، حدسـها و پرسشـهای جدیـد و تأمل برانگیـزی دیـده می شـود و بـه رغـم تنـوع موضوعات وِ حجـم نسـبتا ِ زیـاد آن (نهصـد صفحـه) بسـیاری از مطالـب به اختصـار و گـذرا مطـرح شـده که محتملا ناشی از شکل یادداشتی اصل آنهاسـت. در ایـن مقالـه پیشـنهادهایی دربـارۀ بعضـی نظریـات و دریافتهـای شـاه نامه هـا آورده شـده اسـت.

امروزه مسئله دشوار و پیچیده هویت یکی از مشغله‌ها و دغدغه‌های فکری بسیاری از متفکران دینی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، دولت‌مردان و هنرمندان شده است. چالش‌های هویتی امروزه سرنوشت‌سازند. هویت پیش‌شرط هر نوع کنش؛ به‌ویژه کنشهای اجتماعی و شرط لازم توسعه پایدار است. داشتن یک هویت مشخص و مستقل برای افراد یک کشور، نه‌تنها عنصر اصلی زندگی افراد تلقی می‌شود؛ بلکه به زندگی فردی و اجتماعی انسان معنی می‌دهد و آن را از پویایی خاصی برخوردار می‌نماید. شرط اصلی دستیابی به توسعه پایدار در یک کشور، تربیت نیروی انسانی کارآمد با گرایش‌های لازم دینی، فرهنگی، اجتماعی و… است.

در جایی از شاهنامه تأکید شده است که هر کس بخواهد در جنگ پیشقدم شود، نخست باید در اندیشه مفری برای بازگشت هم باشد: که هر کو به جنگ اندرآید نخست ره بازگشتن ببایدش جست