خیزش رعایای ممالک محروسه ایران برای محدود و پاسخگو کردن «ظلالله»، «قبله عالم» و اعلیحضرت همایونی و برپایی رژیم مشروطه سلطنتی در بیش از یک سده پیش برای بسیاری از مورخین و صاحبنظران تاریخ معاصر جهان، منطقه و حتی ایران، دارای پیچیدگیهای فراوانی است. در این مجال با لطفالله آجودانی، از پژوهشگران تاریخ معاصر ایران به گفتوگو نشستهایم
شیخ فضلالله نوری، پسر ملاعباس نوری مازندرانی معروف به شیخ فضلالله یا حاجی شیخ نوری از روحانیون متنفذ شیعه و منتقدین حکومت مشروطه ایران بود. وی در ماه ذیحجه سال ۱۲۵۸ هجری قمری در تهران به دنیا آمد. دروس مقدماتی را در همین شهر خواند و سپس برای ادامه تحصیلات عازم عتبات گردید. وی از درس شیخ راضی نجفی استفاده برد و سپس به همراه داییاش ـ محدث نوریـ و در ۱۲۹۲ق به سامرا رفت و چند سال از درس میرزای شیرازی استفاده کرد، تقریرات او را نوشت و از شاگردان بارز میرزا به شمار میرفت.
اسلام حکم می کند... نگاه شیخ فضل الله به مفهوم مساوات مبتنی بر ادبیات قرآنی و شاه بیت کلام او «به حکم اسلام.....» و «اسلام حکم می کند....» است... او از ویژگیهای خاص جامعه ایران که پیوندهایی وثیق و ماندگار با آموزه های دینی داشت آگاه بود.
در بحث از زمینههای امکان رشد تفکرات فلسفی؛ یک «بستر طبیعی» وجود دارد که از آن گریزی نیست و دیگر «بستر اجتماعی» است که ما خود اساساً پدیدآورنده آن هستیم. «بستر طبیعی» همان اوضاع و احوال و ساختار طبیعی انسانها، نوع جنسیت و تمایلاتشان برای ورود به عرصههای مختلف فکری است و «بستر اجتماعی» نیز در بردارنده هنجارها، قانون، فرهنگ، قراردادهای اجتماعی و... است.
صفحه اول روزنامه های امروز دوشنبه 11 مرداد
عبدالجواد ادیب نیشابوری (۱۲۸۱ـ ۱۳۴۴ق)، شاعر، محقق، مدرس و ادیب بنام دوره مشروطیت (معروف به ادیب اول) در سال ۱۲۹۷ق به مشهد رفت و با وجود ضعف شدید بینایی درس خواند و تا هنگام مرگ (۱۳۰۶ش)، یعنی حدود چهل سال به تدریس پرداخت و ادبا و فضلای بسیاری را پرورد که از آن جملهاند: ملکالشعرا بهار، بدیعالزمان فروزانفر، مشکات طبسی، ادیب طوسی، محمد پروین گنابادی، مدرس رضوی و محمدتقی ادیب نیشابوری (ادیب ثانی). آنچه در پی میآید، بخشهایی از مقدمه استاد یگانه آقای دکتر شفیعى است که سالها پیش بر کتاب «زندگی و اشعار ادیب نیشابوری» نگاشتهاند و اکنون به مناسبت آنکه در آستانه صدودهمین سالگرد جنبش مشروطیت قرار داریم، به مرور آن میپردازیم.
مفهوم عرفی و ادبی آزادی: در فرهنگ سیاسی و فلسفی، کمتر واژهای به اندازة «آزادی» به بازی گرفته شده است. در حالیکه پارهای از حکیمان آزادی را به مفهوم رهایی از هرگونه قید و بند دانستهاند، جمعی دیگر آن را اطاعت از عقل و احترام به قانون معنی کردهاند. چه خونها ریخته شده است تا معلوم شود کدام یک از دو متخاصم از آزادی دفاع کرده است و چه بحثها درگرفته که کدام اندیشه به واقعیت نزدیکتر است! گویی رمز این همه اختلاف و ابهام در واژة آزادی نیز نهفته است؛ زیرا هرچند آزادی به معنی رهاشدن از قید است، خود نیز نیاز به قید دارد، آزادی بیقید سایهای از ابهام را بر سر خود دارد و معلوم نیست همیشه خشنودکننده و در زمرة ارزشها باشد؛ به عنوان مثال آزادی از عقل و عشق و ایمان و اخلاص ارزش نیست؛ ولی آزادی از قید هوس و حکومت جبار و اسارت، از والاترین ارزشهاست و راهی به سوی سعادت.
رییس بنیاد سعدی گفت: در هر جای دنیا اگر کسی به زبان فارسی صحبت کند، ایران در آنجا حضور دارد؛ با گسترش زبان فارسی در جهان، ایران وسیع تر خواهد شد.
سرپرست هیات کاوش شهر قدیم آمل (پارک مشاهیر) گفت: کاوش در پارک مشاهیر منجر به شناسایی فضاهای معماری و یافته های متعددی از جمله سفال لعاب دار و بدون لعاب و شیشه شد.
کارگاه «نمایهسازی در نسخههای خطی» توسط مؤسسۀ فرهنگی- هنری ادب پژوهی شیعی (سلیس) برگزار می شود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید