توسعه ایران/ سید کاظم موسوی بجنوردی

1392/11/7 ۰۸:۰۲

توسعه ایران در سه عرصه تعریف می‌شود: فرهنگی، اقتصادی و سیاسی. در این سه عرصه است که ایران با همه شرایطی که دارد آماده برای توسعه است. این سه عرصه هماهنگ با هم و با اراده و تصمیم ملی و با خواست حکومت و دولت امکان‌پذیر است. در عرصه سیاسی باید با کشورهای جهان و به ویژه با کشورهای پیشرفته تعامل و روابط سازنده داشته باشیم و سیاست مستقل ملی ما می‌باید بر محور اخلاق و منافع ملی پی‌ریزی شود.

توسعه ایران در سه عرصه تعریف می‌شود: فرهنگی، اقتصادی و سیاسی. در این سه عرصه است که ایران با همه شرایطی که دارد آماده برای توسعه است. این سه عرصه هماهنگ با هم و با اراده و تصمیم ملی و با خواست حکومت و دولت امکان‌پذیر است. در عرصه سیاسی باید با کشورهای جهان و به ویژه با کشورهای پیشرفته تعامل و روابط سازنده داشته باشیم و سیاست مستقل ملی ما می‌باید بر محور اخلاق و منافع ملی پی‌ریزی شود. در عرصه اقتصادی باید درهای کشور را به سوی خارج، بر پایۀ سیاست ملی و حمایت از تولید ملی و در چارچوبهای بین‌المللی و از طریق شرکتها و بنگاههای بزرگ و در ظروف مرتبط که بال و پرشان جهان را بپوشاند انجام پذیرد. باید اعتماد جهان را به کالاهای ایرانی و روابط تجاری ایرانی که با پوشش اخلاق و اجتناب از دروغ زینت یافته باشد جلب کنیم و در بین ملل بدرخشیم و مردم کشورهای دیگر از داد و ستد با طرفهای ایرانی واهمه به دل راه ندهند. همزمان، ضرورت دارد همه کارگران و مزدبگیران تحت پوشش گسترده تأمین اجتماعی باشند و فرو افتاده‌ای نباشد که در تور حمایتی جامعه قرار نگیرد. این خود یک سنت اسلامی است. راجع به ایجاد اعتماد تجاری داستان خنده‌داری اخیراً به وقوع پیوست و آن این بود که یکی از دوستان از چین جیوه خریده بود که وقتی جعبه را باز کردند به جای جیوه آب در آن بود و بدین شیوه غیراخلاقی است که اعتماد مردم از تجارت با کشور متقلب سلب می‌شود. در هر حال، دروغ و شارلاتانیسم در هر مورد زیانبار و آفت بزرگ ویرانگری است که باید با آن مبارزه کرد. دروغ و شارلاتانیسم وقتی وارد مدیریت کشور می‌شود چنان ارکان آن کشور را ویران می‌کند که بازسازی آن بسی مشکل و پیچده می‌گردد که امیدوارم دولت تدبیر و امید از عهده این کار برآید. همچنین، باید توجه داشت که دروغ و شارلاتانیسم همیشه همراه با فریب و ریاکاری است و بخشی از ساده‌اندیشان را فریب می‌دهد و از اینرو بسیار خطرناک است و از هر جهت آثار سوء بجای می‌گذارد.

در عرصه فرهنگ باید برای برجسته کردن هویت ملی و دینی و برای اشاعه اخلاق و برای دستیابی به منابع تحقیق نهایت اهمیت را قائل باشیم و دولت وظیفه دارد برای این مقاصد برنامه‌ریزی کند و نباید هیچ گروه علمی در دانشگاهها بدون پژوهش ایام را به بطالت بگذارند. باید برنامه‌ریزی دولت به گونه‌ای باشد که امر پژوهش نهادینه و تبدیل به فرهنگ گردد. آموزش باید خود مبتنی بر پژوهش باشد و اساتید دانشگاهها ملزم به پژوهش باشند و اساساً باید این مسأله را جاانداخت که مدرس و استاد دانشگاه بدون پژوهش و ارائه آن در شکل مقاله علمی بی‌معنا می‌باشد و نباید اجازه داد که افراد معمولی و ناتوان در امر پژوهش لباس استادی بر تن کنند و این مقام شامخ را فرو کشند و بی‌اعتبار سازند.

در هر حال باید توجه داشت که سه عرصه فرهنگ و سیاست و اقتصاد باید هماهنگ با هم برای ایجاد شرایط توسعه عمل نمایند و بدین طریق است که ایران در ظروف مرتبط جهانی شکوفائی خود را تحقق می‌بخشد.