1392/10/23 ۰۹:۲۰
پیانو از اواخر قاجارها در قصرهای ناصرالدین شاه و شاید پیش از آن هم بوده اما کسی آن را نمی‌نواخته و با آن آشنایی نداشته است. نخستین ارتباطات هنرجویان و هنردوستان با پیانو از زمان اعزام دانشجویان ایرانی به اروپا بود.
از سال 1319 نیز که رادیو در ایران تأسیس شد، رادیو برنامه‌هایی را در زمینه موسیقی کلاسیک پخش می‌کرد و این موسیقی از همان دوران طرفداران خود را پیدا کرد و تا امروز این علاقه‌مندی بیشتر شده است. در همین راستا آثار آهنگسازان بزرگ نیز بیشتر و گرایش مردم و هنرمندان به این ژانر بیشتر شده است.
پیانو از آن دوره در میان مردم شناخته شد. البته سنگ بنای آموزش آکادمیک موسیقی را کلنل علینقی وزیری با تأسیس مدرسه موسیقی آغاز کرد.
از دهه 30 حتی استادان خارجی از کشورهای اروپایی به صورت موقت برای برگزاری مستر کلاس و گاه اقامت کوتاه مدت برای تدریس به ایران آمدند و در همان سال‌های 1330 استادان ایرانی مانند امانوئل ملیک اصلانیان و هنرمندان بزرگ دیگری در این عرصه مطرح شدند.در حال حاضر پیانو به عنوان کامل‌ترین ساز که رنج یا دامنه صدایش به اندازه یک ارکستر سمفونیک وسعت دارد در هر خانه‌ای دیده می‌شود. به عبارت دیگر، این ساز چنان در کشورها و فرهنگ‌های مختلف مورد توجه هنرمندان واقع شده و چهره بین‌المللی به خود گرفته که می‌توان گفت کمتر کسی هست که بداند این ساز اصالتاً ایتالیایی است.از دیگر عواملی که پیانو را در میان هنرمندان و فرهنگ‌های مختلف فراگیر کرده، می‌توان به قابلیت کاربرد آن اشاره کرد. این ساز در ژانرهای گوناگون موسیقی چون پاپ، جز، کلاسیک علمی و کلاسیک ایرانی (سنتی) به کار می‌رود. البته در خصوص استفاده از این ساز در موسیقی ایرانی نظرات موافق و مخالف بسیاری وجود دارد، که با همه اینها در حال حاضر در موسیقی ایرانی به کار می‌رود.
نکته دیگری که در خصوص این ساز مهم است این که همه آهنگسازان بزرگ پیانیست بوده‌اند. این ساز از اواخر قرن 17 و اوایل قرن 18 نیز به صورت ابتدایی وجود داشته و حتی باخ هم آن را دیده اما پدال‌‌هایش چندان خوب نبوده است. آهنگسازان بزرگی چون موتزارت، بتهوون و شوپن پیانیست هم بوده‌اند.
در یک نگاه کلی به نوازندگان پیانو در ایران، باید توجه داشت، این ساز از گذشته تاکنون مورد توجه نوازندگان ایرانی بوده و هنرمندانی چون فریده بهبود، امانوئل ملیک اصلانیان و اقدس پورتراب نخستین پیانیست‌های بین‌المللی ایرانی بوده‌اند.
از سوی دیگر باید به خاطر داشت این ساز در محیط علاقه‌مندان ایرانی ساز جدیدی است و باید سال‌ها بگذرد تا نوازندگانی چون شوپن داشته باشیم. با این حال پیانو روند رو به رشدی را در ایران و در میان نوازندگان ایرانی طی می‌کند.در ایران طی 10 سال اخیر استعدادهای فیزیکی خوبی برای نواختن نه تنها پیانو حتی برای سازهای دیگر بروز یافته و تکنیک‌ها و شیوه نواختن این ساز نسبت به گذشته روان‌تر و کامل‌تر شده است. ضمن این‌که پیانو، سازی کامل است و برای فراگیر شدن محدودیتی ندارد که همه در هر سنی به آن گرایش دارند و آموختن پیانو از جمله ایده‌آل‌های آن‌ها به شمار می‌رود.
آموزش این ساز در ایران، در آکادمی‌ها و نیز به صورت خصوصی مورد توجه و تدریس قرار دارد و شیوع یافته است و برای تدریس آن، هم در دانشگاه‌ها و هنرستان‌ها و هم در کلاس‌های خصوصی معلمان خوبی داریم، اما برای این ساز نیز همچون سازهای دیگر در کنار کلاس‌های با کیفیت، کلاس‌هایی هست که توسط معلمان نابلد اداره می‌شود.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید