مادر مهربان کتابداری / نوش آفرین انصاری

1394/8/17 ۰۹:۵۶

«پوری سلطانی» را از حدود سال 1345 می‌شناسم. با آنکه شاید هیچ‌گاه همکار مستقیم نبودیم اما با یکدیگر دوستی عمیقی داشتیم. بسیاری از مسائل را شبیه هم می‌دیدیم و در اغلب بحث‌هایی که پیش می‌آمد، نظراتی مشابه داشتیم.

«پوری سلطانی»؛ بنیانگذار کتابداری نوین ایران، روز گذشته در 84 سالگی درگذشت

«پوری سلطانی» را از حدود سال 1345 می‌شناسم. با آنکه شاید هیچ‌گاه همکار مستقیم نبودیم اما با یکدیگر دوستی عمیقی داشتیم. بسیاری از مسائل را شبیه هم می‌دیدیم و در اغلب بحث‌هایی که پیش می‌آمد، نظراتی مشابه داشتیم.

در خاطرم هست وقتی در سال 1345 به گروه کتابداری دانشگاه تهران رفتم، ایشان تازه فارغ‌التحصیل شده بودند و بی‌اغراق از افتخارات گروه کتابداری بود. سلطانی خیلی زود جذب اندیشه‌ای والا شد؛ اندیشه‌ای که مبنای آن نظام بخشیدن به ثبت اطلاعات کتاب شناختی آثار، آن هم با تکیه بر استانداردهای بین‌المللی نظیر کتابخانه کنگره امریکا بود. با وجود آنکه از صمیم قلب خواهان فعالیت در حوزه کتابخانه‌های عمومی بود اما با تشکیل مرکز کتابداری در سال 1347 به این مرکز رفت و به همراه همکاران خود خدمات بزرگی در این بخش انجام داد. در این مرکز به کار خود ادامه داد تا اینکه او و دوستانش تصمیمی مبنی بر این گرفتند که این مرکز با کتابخانه ملی ایران ادغام شود تا مفیدتر از قبل به کار خود ادامه بدهد. بی‌هیچ اغراقی می‌توان گفت، پوری تا به امروز باعث سربلندی کتابخانه ملی و تمام فعالان این عرصه شده است. از همین رو شاید بد نباشد که نگاهی گذرا به برخی از فعالیت‌های وی داشته باشیم. از مهم‌ترین اقدام‌های وی تدوین سرعنوان‌های موضوعی فارسی است. کتابی که همچنان از مهم‌ترین آثار منتشر شده در حوزه کتابداری به شمار می‌آید. بُعد دیگر کارهای ایشان، فعالیت‌هایی بود که در ارتباط با گسترش رده بندی‌های مرتبط با ایران در رده ‌بندی کتابخانه کنگره داشت. اطلاعاتی که برای طبقه‌‌بندی اسلام و تاریخ ایران بر اساس حساسیت‌های خودمان از اهمیت بسیاری برخوردار بود. او تمام این کارهای کلان پژوهشی را قبل از پیوستن مرکز کتابداری به کتابخانه ملی انجام داد. از دیگر کارهای مهم او می‌توان به فهرست کردن مطبوعات ایران طی سال‌های متمادی اشاره کرد. علاوه بر این زنده‌یاد سلطانی به استاندارد و استاندارد‌سازی بر اساس معیارهای جهانی نیز توجه ویژه‌ای داشت. با وجود ابتلا به بیماری، تا روزهای آخر زندگی همواره دغدغه ارتقای کتابداری کشور را داشت؛ بر این باور بود که انجمن کتابداران، تشکل حرفه‌ای مهمی‌است که کتابداران باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشند. امیدوارم حالا که ایشان دیگر در بین ما نیست همچنان کارها، اندیشه‌ها و دغدغه‌هایی که برای عرصه کتاب داشت مورد توجه شاگردان وی و فعالان این عرصه باشد.

منبع: روزنامه ایران