مشارکت در شادی جهانی /فریدون مجلسی

1392/10/14 ۰۱:۴۸

و خدا شادی را برای انسان آفرید! شادبودن، شادشدن و شادکردن هنر است! و شاید معنای هنر در آفرینش زیبایی به‌منظور خشنود و شادکردن انسان‌هاست؟ اگر نوایی غمگین می‌کند، آن نیز پاسخگوی رضایتی و نیازی درونی در انسان است به‌صورتی دیگر! شادی بهانه می‌خواهد و جست‌وجوی بهانه با ماست!

و خدا شادی را برای انسان آفرید! شادبودن، شادشدن و شادکردن هنر است! و شاید معنای هنر در آفرینش زیبایی به‌منظور خشنود و شادکردن انسان‌هاست؟ اگر نوایی غمگین می‌کند، آن نیز پاسخگوی رضایتی و نیازی درونی در انسان است به‌صورتی دیگر! شادی بهانه می‌خواهد و جست‌وجوی بهانه با ماست! وقتی شادمانی به هر بهانه‌ای رنگ جهانی یابد، خاطره‌ای مشترک می‌شود و به صلح و مسالمت کمک می‌کند. جنگ‌ها و ستیزها بر سر اشتراکات نیست، بر سر تفاوت‌هاست!  همان‌طور که ما از جهانی‌شدن نوروز خودمان خشنود می‌شویم و شریک‌شدن جهانیان را در آن شادی بهاری خوش می‌داریم، چرا ما نباید از شریک‌شدن در شادی جهانیان در آغاز سال نو میلادی خشنود باشیم؟ بی‌انصافی و ناسپاسی است اگر به بهانه اینکه ما سال نو خودمان را داریم، خود را از مشارکت در این شادی که جهان را چراغانی کرده است محروم کنیم!
 لزومی ندارد این روز جهانی را به نمادی مذهبی کاهش دهیم و همه عنادها و کینه‌ها را در آن بریزیم و با خشم نظاره‌گر شادی دیگران باشیم! اکنون در پنج قاره جهان مردمانی که اکثرا مسیحی نیستند، این روز تقویمی جهانی را بهانه‌ای قرار داده‌اند که شاد باشند! ‌یا دست‌کم از شادی دیگران و به احترام آن شاد باشند! احترام به همنوع و همدردی فقط مشارکت در غم نیست!
 سال میلادی گذشته مانند هر سال دیگر وقایعی را پشت‌سرگذاشت که با نیکی یا بدی در تقویم تاریخی آن سال درج می‌شود. اما چند اتفاق مهم فراموش‌ناشدنی رخ داد. از مصایب و وقایع طبیعی چیزی نمی‌گویم، ‌زیرا انسان در آنها نقشی نداشته است. اما در این سال، جنگ داخلی سوریه، کشوری را که ملتی رنگارنگ و با فرهنگ و باستانی را در خود جای داده است، که هزاران سال در کنار هم با مسالمت زندگی کرده‌اند، با نیرنگ‌هایی بیرونی، ناگهان با مصیبتی بزرگ روبه‌رو کرد. به بهانه آزادیخواهی که حق هر مردمی است، ناگهان سیل اسلحه به آنجا سرازیر شد و اعتراضی مدنی به جنگی داخلی بدل شد. راست است که بدترین حکومت‌ها بهتر از جنگ داخلی است و اسلحه فقط باید در اختیار دولت‌ها باشد و اگر اصلاحی لازم است، ‌به ترفند زبان و زمان در آن نهاد انجام شود. از سوریه مستبدتر در میان عرب‌ها بسیار است، کمتر از آن را چگونه باید یافت؟ باری، آوارگی میلیونی، با دخالت مزدورانی خودباخته که از میان افراطیون جهان برای سر بریدن و جگرخواری به آنجا آمده‌اند نیاز به واکنشی بین‌المللی برای پایان دادن هرچه زودتر این فاجعه انسانی دارد!