یونسی:پیامبر (ص) نه تنها مخالفین بلکه منافقین را تحمل می کردند/ بگذارید ایران امن بماند

1392/10/12 ۲۰:۲۳

پیامبر اسلام (ص) نه تنها مخالفین بلکه منافقین که پنهانی علیه امنیت حکومت فعالیت، خیانت و جاسوسی می کردند را تحمل می کردند.

پیامبر اسلام (ص) نه تنها مخالفین بلکه منافقین که پنهانی علیه امنیت حکومت فعالیت، خیانت و جاسوسی می کردند را تحمل می کردند.

به گزارش جماران حجت الاسلام و المسلمین علی یونسی که در حسینیه حضرت زهرا (س) با موضوع سیره سیاسی پیامبر اکرم (ص) سخنرانی می کرد؛ با بیان این مطلب افزود: اجازه دهید این ایران همچنان امن باقی بماند. همه ایرانی ها را از آن خود بدانید. فرقی بین هیچ شهروندی نیست. عدالت و امنیت برای همه و این جز با رافت و محبت امکان پذیر نیست.

 وی نخست با قرائت آیه: " ولکم فی رسول الله اسوة حسنة " به معنای " عمل و رفتار پیامبر خدا بهترین الگوست " سیره عملی پیامبر(ص) را مهمترین استراتژی برای مسلمین و برای رهبران اسلامی دانست اما در  مورد نگرانی هایی که حضرت محمد (ص) درباره وضع اسلام پس از خود داشتند؛ گفت: این که مسلمین چه مسیری را پس از رحلت پیامبراکرم (ص) طی می کنند و اینکه استراتژی اخلاقی، حکومتی و اجتماعی برای مسلمین چگونه خواهد بود؟ و آنها از چه الگویی پیروی می کنند؛ مهمترین دغدغه و نگرانی دلسوزان صدر اسلام و شخص پیغمبر (ص) بود.

وی با بیان اینکه موضوع نگرانی پیامبر (ص) در احادیث شیعه وسنی وجود دارد، ادامه داد: به این موضوع در آیات و احادیث فراوان اشاره شده است؛ سوره کوثر به صورت ویژه در این باره نازل شد و برخی آیات سوره اسراء هم به نگرانی های ایشان پس از رویای صادقه ای که برایشان مجسم شد، اشاره دارد. تمام این نگرانی ها در احادیث شیعه و سنی منعکس شده است. قرآن پیامبر (ص) را اسوه حسنه معرفی می کند یعنی شیوه، رفتار و حیات پیامبر (ص) بهترین نمونه و الگوی عملی برای مسلمین است. در تبیین این آیه شریف، حدیث متواتری نقل شده است که در لحظات پایانی عمر پیامبر (ص) به گونه ای به آن اشاره شده که معرکه آرا کلامی مورخین و سیاسیون شده اما به دلایلی وارد آن نمی شوم. اما اصل موضوع را پیامبر اسلام هم در لحظات پایانی عمرشان و هم در مقاطع مختلفی از قبیل جنگ ها و شرایط عادی، به صورت های گوناگون اشاره کرده اند که من از دنیا می روم و در میان شما دو چیز به یادگار می گذارم؛ قرآن و عترت. قرآن، وحی الهی و قانون اساسی مسلمین هست و اساس حیات سیاسی، عبادی مسلمین در قرآن ریشه دارد و اهل بیت علیهم السلام هم بیان مجسم قرآن هستند. این دو وقتی با هم قرین و هماهنگ شوند، دیگر نگرانی برای هدایت مسلمین وجود ندارد.

وزیر اطلاعات دولت اصلاحات با تاکید بر اینکه اعتقاد به اهل بیت علیهم السلام را سنی ها حتی تکفیری ها و وهابیون هم جزو ایمانشان می دانند، ادامه داد:  حدیث فوق را همه بزرگان، شخصیت های مورخ و محدث اسلام به عنوان یک حدیث قطعی و متواتر بیان کرده اند. حدیث متواتر چیزی در حد قرآن است یعنی تردیدی در صدور آن نیست. شاید به این دلیل است که همه دنیا اسلام بدون استثناء همگی اعتقاد به اهل بیت علیهم السلام را جزو ایمان می دانند. حتی تکفیری ها و حتی اهل سنت وهابی که البته تعدادشان زیاد نیست اما همان ها هم اعتقاد به اهل بیت پیامبر(ص) را جزو ایمان می دانند و معتقدند اگر فرد مسلمانی نماز بخواند و در پایان نماز به اهل بیت پیامبر(ص) سلام و صلوات نفرستد، نمازش باطل است. اعتقاد به اهل بیت علیهم السلام جزو اجماعیات و قطعیات همه دنیای اسلام است. در اینجا چیزی به نام ناصبی هم نداریم؛ حتی اگر ناصبی هم باشد باز آنها هم نصب شان در خصوص امام علی (ع) است نه همه اهل بیت علیهم السلام. یعنی اعتقاد به اهل بیت علیهم السلام برای همه مسلمین حتی ناصبی ها هم واجب است.

یونسی در شروع بحث سیره سیاسی پیامبراکرم (ص)، اظهار کرد: پیامبر اسلام از دنیا رفت و این یک فاجعه ای است که اتفاق افتاد. بشر دستش از وحی کوتاه شد. انقطاع از وحی مصیبتی بود که بالاتر از آن فاجعه دیگری نبود. اما برای هدایت بشریت همه تدابیر لازم منظور شده است. قرآن مجید به انضمام اهل بیت علیهم السلام، همه آنچه که بشر نیاز دارد را پیش بینی کرده است. یکی از مسایل بسیار اساسی  در اینجا، روش سیاسی پیغمبر (ص) است. اینکه روش سیاسی ایشان چگونه بود که ما بتوانیم از آن تبعیت کنیم. مهمترین سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا اصلا پیامبر اسلام برای حکومت و قدرت برنامه ای داشته است؟ هستند افرادی که می گویند: " شأن پیغمبری این نیست که پیامبر(ص) بخواهد برای بشر دولت مطرح کند. تشکیل دولت یک کار عرفی و بشری است و شأن پیامبر اسلام بیان امور وحیانی است، در حالی که مسایل سیاسی از امور بشری وعادی است."

وی در واکنش به این ادعا تصریح کرد: این درست است و من قبول دارم بیشتر امور سیاسی از امور عرفی است اما دقائق امور سیاسی، با همه بشری و دنیایی بودن آن جز از رجال آسمانی، امکان پذیر نیست. در هر صورت آیا پیامبر(ص) دولت تشکیل داد؟ هیچ کسی نمی تواند این را انکار کند که ایشان وقتی از مکه به مدینه مهاجرت کرد، در مدینه دولت اسلامی تاسیس کرد. انکار این واقعیت، انکار بدیهیات است. پیامبر دولت تشکیل داد. اصلا دولت چیست؟ دولت، قدرت مجسم مردمی است برای دفاع از مردم، جهاد، نظم، امنیت، عدالت، تنظیم امور جاری مردم و.... پیامبر (ص) همه روابط لازمه حکومت را در آن دولت پی ریزی کرد و بنا نهاد. اگر برخی روشنفکران برای انکار جمهوری اسلامی، می خواهند اصل حکومت دینی را انکار کنند، بدانند که این انکار یک واقعیات تاریخی است. پیامبر (ص) در همان روزهای اولیه حضورش در مدینه، حکومت تشکیل داد و خودشان رأسا مدیریت عالی این حکومت را به دست گرفتند، سفیر فرستادند، قشون ایجاد کردند و تمام اقدامات لازم برای امنیت، نظم و رفاه مردم را عملی کردند.

 وی با بیان اینکه بعضی از کسانی که جمهوری اسلامی را برنمی تابند، سعی می کنند اصل حکومت دینی را انکار کنند، گفت: از طرفی، عده ای هم وقتی می بینند چنین واقعیاتی انکار شدنی نیست، می گویند: " پیامبر (ص) در زمان خودشان حکومت را تشکیل دادند اما بعد از ایشان مسلمین وظیفه و تکلیفی در این باره ندارند! " این هم یک خطای سیاسی است؛ چون همه حیات پیامبر (ص) دربردارنده استراتژی سیاسی و اجتماعی برای ما الگو است. اخلاق اجتماعی، اخلاق نظامی و اخلاق اقتصادی اسلام در آن حکومت محدود مدینه تبیین شد و مسلمین از سراسر دنیا با توجه به همان حکومت کوتاه مدت، می توانند سیاست و استراتژی لازم را استخراج کنند. اینکه قرآن می فرماید " و لکم فی رسول الله اسوة حسنة " یعنی به پیامبر نگاه کنید ببنید چگونه عمل می کرد. در حکومت، سیاست، جنگ، صلح، اجرای قوانین و... چه عملکردی داشت.

عضو مجمع روحانیون مبارز بررسی حیات پیامبر (ص) در دوران حضورشان در مدینه را دوای درد زندگی امروز دنیا اسلام و جامعه بشری خواند و اظهار کرد: زندگانی پیامبر اسلام اتفاقا در مدتی که در مکه تشریف داشتند برای امروز ما آنقدر مورد نیاز نیست که زندگی ایشان در مدینه است؛ چون پیامبر اسلام در مکه با مشرکین درگیر بود و دعوت اسلام را در مکه منتشر کرد. رفتار پیامبر اسلام در مکه دقیقا شبیه انقلابیون پیش از پیروزی بود؛ بنابراین شرایط گروه مبارز انقلابی که در حال مبارزه با یک حکومت استبدادی است با زمانی که پیروز شده اند، بسیار فرق می کند. اخلاق و رفتار پیامبر(ص) در مدینه کاملا از هر جهت تبیین شد. دنیای اسلام با توجه به رفتار پیامبر(ص) در مدینه است که اهمیت پیدا می کند. اصلا نمی خواهم بگویم زندگی و سیره ایشان در مکه برای ما الهام بخش روشی است که پیامبر (ص) در مکه با مخالفانش داشت. اما امروز مهمترین نیاز ما و مسلمین نگاه به رفتار ایشان در مدینه است و آنچه نیاز داریم را باید جستجو کنیم.

وی در تشریح کیفیت حکومت نبوی در مدینه و پایدار شدن آن بخاطر تثبیت روابط ایمانی میان مسلمین، اظهار کرد: عمده سوره های قرآن کریم هم مدنی بوده و در مدینه نازل شده است. آیات سیاسی و اجتماعی از همین سوره هاست. سیره پیامبر(ص) در همان مدت محدود که جنگ های فراوان و مسایل اجتماعی مختلف بوده، دقیقا آنچه را که ما نیاز داریم در مدینه متبلور کرده است. رفتار پیامبر (ص) با مومنین ومخالفین و نیز با گروه های مخالف حکومت دینی از جمله مشرکین و همینطور رفتار پیامبر(ص) با ابرقدرت ها، در مدینه ظهور می کند. بنابراین مهمترین کار پیامبر اسلام در روزهای نخستین تشکیل حکومت اسلامی، تشکیل یک جامعه برادری است. عقد اخوت بین همه صحابه پیامبر(ص) منعقد شد و در جامعه اسلامی به جای روابط قومی، عشیره ای و قبیله ای، روابط جدیدی تحت عنوان روابط ایمانی جایگزین شد. روابط اسلامی جایگزین همه ارتباطات شد و این اولین اقدام پیامبر بود. چون ایشان به خوبی آگاه است که اگر پایه های مدینه النبی قوی پی ریزی  شود می تواند ادامه پیدا کند.

وزیر اطلاعات دولت اصلاحات با تاکید بر اینکه یک حکومت با قدرت و زور نمی تواند ادامه پیدا کند، تصریح کرد: یک حکومت تنها براساس انسجام و روابط خوب اجتماعی و اخلاق انسانی می تواند ادامه پیدا کند؛ اگر چنانچه نظم ظاهری و روابط ظاهری جامعه براساس ارتباطات قومی و قبیله ای یا براساس رعب و وحشت و زور باشد، به محض آنکه کوچکترین فرصتی ایجاد شد، آن جامعه از هم می پاشد. کاری که پیامبر(ص) کرد و ما به ظاهر فقط در بعد اجتماعی آن را می بینیم، بزرگترین کار امنیتی پیامبر برای اسلام بود که اسلام را برای همیشه پایدار کرد. روابط برادرانه در جامعه برگزار شد. البته این تعبیر برادران یک تعبیر عرفی در ادبیات عرب است وگرنه شامل برادر و خواهر می شود. این روابط انسانی و ایمانی بزرگترین نقش اصلی و اساسی، سرچشمه قدرت می شود. اگر یک جامعه منسجم، مومن و متحد شد می تواند پیروز شود، ادامه پیدا کرده و بر دشمنانش غلبه کند. کسی فکر نمی کرد این جامعه کوچک بتواند جایگزین دو ابرقدرت جامعه خود شود؛ نه با شمشیر که با یک روابط انسانی، عادلانه و اخلاقی.

وی با بیان اینکه پیامبر (ص) در حکومتش با همه مردم چه خوب، چه بد و حتی چه منافق، یکسان معامله می کرد، گفت: آنهایی که با پیامبر (ص) عقد اخوت بستند، همه صددرصد مومن خالص بی اشکال نبودند. بین شان همه جور آدمی بود. هم مومن و هم منافق، مخالف، جاسوس، افراد ستون پنجم، کسانی که هرگز ایمان نیاوردند اما تظاهر به اسلام می کردند و... . آیا پیامبر (ص) آنها را نمی شناخت؟! ایشان دقیقا همه مراتب اخلاص، ایمان و وابستگی های مردم جامعه کوچک خودش را به اسم می دانست. نه فقط از باب پیامبری و نبوت بلکه به صورت عادی. مگر تعداد مردم مدینه در آن زمان چند نفر بود؟ کمتر از 20 هزار نفر بودند و جمعیت مهاجر هم خیلی محدود بودند. پیامبر (ص) هم از طریق وحی و هم به شکل عادی کاملا اطرافیان خود را می شناخت. چه کسانی راست  می گویند، چه کسانی دروغ می گویند و... . اما پیامبر (ص) با همه یکسان معامله می کردند.

حجت الاسلام یونسی در تشریح بیشتر وضع مدینه پیش از ظهور اسلام، اظهار کرد: قبل از اینکه پیامبر(ص) به مدینه مهاجرت کنند، مقدمات یک حکومت عربی تشکیل شده و عبدالله بن اُبِی هم به عنوان اولین پادشاه حجاز انتخاب شده بود. تاج او هم آماده بود تا در مراسمی به تقلید از شاهان ایرانی، تاجگذاری صورت گیرد. اما او بدشانسی آورد! دوران تاج گذاری او مصادف شد با ظهور پدیده  ناشناخته ای برای همه مردم، به اسم اسلام. مشرکین و ابرقدرت های ایران و روم هیچ کدام نمی دانستند مقابل این پدیده باید چه موضعی بگیرند! چون اسلام از سنخ شمشیر و زور نبود بلکه از سنخ عقیده و انسانیت که در آن روزها نایاب یا کمیاب بود با مردم سخن می گفت. پیامبر (ص) به دعوت عده ای از انصار به مدینه مهاجرت کرد و موج اعتقاد به ایشان زیاد شده بود. مساله شاهی عبدالله بن ابی تحت تاثیر قرار گرفت؛ دیگر کسی دنبال او نمی رفت. عبدالله می گفت اشکالی ندارد او پیغمبر باشد و من هم شاه باشم؛ هر کسی کار خودش را انجام دهد؛ اما نوع حکومتی که پیامبر(ص) آورد با هیچ چیز دیگری قابل تقسیم نبود. حکومت دینی قابل تقسیم و معامله نیست که پیامبر (ص) بخواهد بخشی را به عبدالله واگذار کند.

وی تشکیل اولین گروه منافقین را در این مقطع تاریخی دانست و گفت: با وضع پیش آمده ناشی از ظهور اسلام در مدینه کسی دیگر به عبدالله بن ابی چه کنیم؟ این یک عقده برای عبدالله شد؛ او شروع به نق زدن، شیطنت کردن و تحریکات پنهانی کرد، عده ای هم به طور طبیعی دور او جمع شدند و به نوعی گروه منافقین را تشکیل دادند. آنها اولین گروه منافقین در اسلام بودند. منافق یعنی کسی که اسلام را قبول ندارد و به دروغ یا از ترس اظهار اسلام می کند. عده شان هم زیاد شد، به طوری که در جنگ احد 300 نفر رزمنده در وسط کار خیانت کردند و برگشتند. کار منافقین چیست؟ کار آنها در حکومت نوپای اسلام شایعه پراکنی، تخریب و اذیت کردن و تضعیف پیامبر و حکومت اسلامی بود. شایعه پراکنی می کردند علیه پیامبر، اصحاب و همسران ایشان. هر اتفاقی می افتاد منافقین با دشمن همکاری می کردند و در عین حال تظاهر به دین هم می کردند. در سوره منافقین و جاهایی از سوره بقره و برخی جاهای دیگر ماجراهای منافقین مفصل آمده است. اما پیامبر با آنها چه رفتاری داشت؟ پیامبر با آنها مماشات کرد؛ تحمل کرد، بازداشت نکرد، از مدینه بیرون نکرد، هیچ محدودیتی برای آنها ایجاد نکرد. حتی موقعی که آنها آمدند در مقابل مسجد النبی یا مسجد قبا، یک مرکز به اسم مسجد ضرار بنا کردند تا محلی برای توطئه علیه پیامبر و مسلمان ها باشد. پیامبر به امام علی (ع) دستور دادند بروید فقط مسجد را خراب کنید؛ در آنجا به هیچ یک از بانیان، سازندگان مسجد مطلقا تعرضی صورت نگرفت.

حجت الاسلام یونسی تحمل پیامبر (ص) مقابل کسانی که علیه امنیت حکومتش فعالیت می کردند را در تاریخ بشریت بینظیر قلمداد کرد و گفت: پیامبر (ص) منافقین را تحمل می کرد و این تحمل ایشان در گذشته که مدل حکومت ها استبدادی بود که هیچ بلکه امروز و در در دنیای مدرن، توسعه یافته همراه با دموکراسی هم مطلقا نیست. نه آمریکا و نه فرانسه که خود  را مهد دموکراسی می دانند هیچ کدام چنین چیزی را تحمل نمی کنند. فرانسه که حتی تحمل چند زن محجبه مسلمان را هم ندارد و قانون بی حجابی را اجباری می کند. در دنیا امروز اگر چنانچه علیه هر حکومتی یک صدم آنچه که در صدراسلام اتفاق افتاده باشد، بوجود بیاید، به شدت برخورد می کنند. آمریکایی ها به صرف احتمال حرکتی بر علیه امنیت کشورشان با مخالفین برخورد می کنند؛ دستگیر می کند و بدترین شکنجه ها را علیه آنها انجام می دهند. آنها کوچکترین انتقادی علیه امنیت این کشور تحمل نمی کنند؛ شاید در حوزه های دیگر انتقاد را بپذیرند اما وقتی پای امنیت حکومت شان به میان می آید، مطلقا هیچ انتقادی را نمی پذیرند. اما پیامبر اسلام نه تنها مخالفین حکومتش بلکه منافقین که پنهانی علیه امنیت حکومت فعالیت می کردند را هم تحمل کردند. منافقین با دشمن حشر و نشر داشتند، خیانت و جاسوسی می کردند. توطئه می کردند اما باز تحمل می شدند.

وی با بیان این جمله از پیامبر (ص) که فرموده اند: " هرگز نمی خواهم در تاریخ گفته شود پیامبر اسلام با اصحاب خود مانند سایر سیاست مداران رایج دنیا عمل کرد " در بیان یک نقل تاریخی از پسر سرکرده منافقین، اظهار کرد: ماجرای معروف همین عبدالله بن ابی را شنیده اید که سخن نامربوطی درباره پیامبر (ص) بر زبانش جاری کرد و نسبت بدی به ایشان داد که به گوش پیامبر (ص) رسید. اتفاقا پسر عبدالله یکی از جوانان خالص و مخلص مسلمان بود که این جمله پدرش را شنید و همینطور متوجه شد که پیامبر اسلام با شنیدن این جمله مکدر شده اند، لذا به فکر کشتن پدرش افتاد. اما پیش خودش فکر کرد بهتر است خودسرانه عمل نکنم و حتما باید در این باره از پیامبر(ص) اجازه بگیرم. خدمت رسول الله رفت و گفت: از اینکه پدرم چنین گفته بسیار ناراحتم و ممکن است مسلمین بخاطر این رفتارش او را بکشند و در آن صورت شاید من از آنها کینه به دل بگیرم، پس اجازه دهید خودم پدرم را بکشم تا دیگر کینه ای از مسلمین در دلم ایجاد نشود. اما پیامبر (ص) فرمودند: " هرگز! من نمی خواهم در تاریخ گفته شود پیامبر اسلام با اصحاب خود مانند سایر سیاست مداران رایج دنیا عمل کرد." در تاریخ چنین سخنی از ایشان درباره اشخاص دیگری که اقداماتی داشتند و شایسته مرگ بودند هم وجود دارد.

وزیر اطلاعات دولت اصلاحات با انتقاد از ردصلاحیت های بی موردی که درباره بعضی افراد صورت گرفته، سخنش را اینگونه ادامه داد: پیامبر (ص) فرموده اند: "هر کسی در بین مسلمین تظاهر به اطاعت از من و اسلام می کند، خونش، مالش و آبرویش باید در امان باشد؛ حتی سرکرده منافقین!" ببینید هر کسی تظاهر می کند یعنی التزام عملی کافیست و التزام قلبی نمی خواهد. آن وقت ما می بینیم بر اساس التزام قلبی رد صلاحیت هایی انجام می شود! آقا تو از کجا به قلب مردم راه پیدا کردی که مدام مردم را ردصلاحیت می کنی؟ خدا به تو گفته است که به دل مردم راه داری؟! خدا به تو اجازه نداده است. خدا به تو واقف بوده و چنین اجازه ای نداده است! پیامبر(ص) فرمودند: همه مسلمین؛ تازه مسلمان هم همین که فقط شهادتین را بگوید، حالا نماز می خواند یا نه، روزه می گیرد یا نه، هر کاری که انجام می دهد ریا است یا واقعی، این دیگر به ارتباط بنده با خدا برمی گردد که اگر برای خدا عبادت کرد ثوابش را می برد و اگر بدون خدا عبادت کرد، چیزی به او نمی دهند اما خاصیت و اثرش در دنیا امنیت عمومی و امنیت سیاسی است.

وی با فاجعه آمیز خواندن حوادث امروز دنیای اسلام، در این باره نیز تصریح کرد: ببینید امروز در دنیا اسلام چه اتفاقاتی افتاده است! فاجعه ای امروز در دنیا اسلام رخ داده که نه تنها جوامع اسلامی بلکه بشریت را تهدید می کند. به نام اسلام هر کسی بر خلاف عقیده شخصی است، فتوا صادر می شود که کافر است. نه فقط کافر بلکه واجب القتل! عده ای وقتی برج های دوقلو در آمریکا فرو ریخت خوشحال شدند. آن زمان بنده در کسوت وزارت بودم و متاسفانه من این خوشحالی را از زبان برخی از مسوولین هم شنیدم! آنها می گفتند این علامت ظهور امام زمان (عج) است، اما من می گفتم نه آقا، این علامت ظهور القاعده است که ضد امام زمان (عج) است. اگر در این کشتار چند نفر مسیحی و یهودی در برج حضور داشتند و کشته شده اند، بدانید اثرش به داخل مسلمین برمی گردد! الان می بینید این مسلمان ها هستند که کشته می شوند، آنچه امروز در سوریه، عراق و پاکستان می بینید که به نام اسلام اتفاق می افتد. حکم آن را آخوندهای مزدور و جاهل صادر و عده ای جاهل آن را اجرا می کنند. اگرچه امروز علامت پیکان جنایات امروز بیشتر به سمت شیعیان است اما اهل سنت تاکنون بیشتر طعمه این جنایت ها شده و به قتل رسیدند. این فاجعه نتیجه بدفهمی از اسلام است؛ یعنی خروج از روش عقلانی اسلام.

وی با ابراز خرسندی از وضع امنیتی ایران و اینکه کشورمان اکنون بالاترین امنیت را در منطقه دارد، ادامه داد: اسلامی که گفته است در داخل خود حتی منافقین و مخالفین را هم باید تحمل کنید و جنگ داخلی راه نیاندازید اما امروز این اتفاقات در کشورهای مختلف رخ می دهد. خوشبختانه در ایران اسلامی تاکنون این توطئه که بزرگترین خطر برای امنیت ملی ماست، محقق نشده است. نه اینکه نخواستند، بلکه خواسته اند اما موفق نشدند. بخش عمده آن بخاطر هوشیاری مردم اعم از شیعه و سنی است. همینطور هوشیاری علمای شیعه و سنی که با این روش مخالف هستند. بخشی هم به هوشیاری سازمان های اطلاعاتی و امنیتی مربوط می شود. می گفتند در بوشهر جوانی از اهل سنت را اغفال کرده، آموزش می دهند و عملیات انتحاری یاد داده اند و به او ماموریت داده اند که در عسلویه یک عملیات انتحاری انجام دهد؛ اما آن جوان سنی گفته است نخیر، ما این کار را در ایران انجام نمی دهیم! در هر جایی باشد قبول می کنم اما در هیج چای ایران راضی نمی شویم این کار را انجام دهیم. این یک نمونه از 100ها نمونه است که ایران اسلامی و مسلمین تحت تاثیر توطئه و تبلیغ دشمنان قرار نگرفتند و امروز امنیتی که ما داریم، بالاترین امنیت منطقه است.

حجت الاسلام یونسی در ادامه این سخنرانی برخی ویژگی های روش سیاسی و حکومت داری پیامبر اسلام (ص) را برشمرد و گفت: یکی از روش های سیاسی پیامبر اسلام، صداقت و امانتداری است. صداقت حتی برای سیاسیون و سیاتمداران. این سخن که سیاستمدار با اخلاق کاری ندارد و یک جملات نامربوط هم در جامعه وجود دارد که گویی هر کسی سیاستمدار شد باید رفتار واقعی اش فرق کند و عذر می خواهم مقداری پدرسوختگی داشته باشد! اصلا مورد قبول اسلام نیست. صداقت نه تنها با مردم حتی با دشمنان و مخالفان. یکی از سیاست های لازم که پیامبر (ص) بر آن تاکید می کرد و واقعا در راس همه امور قرار داشت، التزام به صداقت و امانتداری برای مردم بود.

وی دروغگویی سیاسیون را یک اخلاق معاویه ای عنوان کرد و گفت: دروغ به مردم نگوییم! اینکه در یک جامعه اسلامی باب می شود جایی دروغ گفتن لازم بوده، این یک فاجعه است. آمار دروغ گفتن به مردم و انکار واقعیت ها اسف بار است. بعضی ها اینقدر به مردم دروغ گفته اند که برایشان عادی شده که به چشم مردم نگاه می کنند و دروغ می گویند؛ اسمش را هم می گذارند سیاست! این اخلاق معاویه است نه اخلاق اسلام. اسلام به هیچ کسی اجازه دروغ گفتن نداده است.

به گزارش جماران وزیر اطلاعات دولت اصلاحات، پایبندی به عهد و پیمان را هم یکی دیگر از ویژگی های رفتاری و عملی پیامبر (ص) بیان کرد و گفت: پیامبر (ص) خیلی وقت ها با مشرکین پیمان بسته است. آنهایی که نمی خواستند با پیامبر(ص) بجنگند، می آمدند با ایشان پیمان می بستند که به هم تعرضی نداشته باشند یا تا فلان سال کاملا مسالمت جویانه عمل کنند. پیامبر (ص) هم نسبت به آن عهد و پیمان حتی درباره دشمنانش به شدت پایبند بود.

وی با تاکید بر لزوم رافت و مهربانی حکومت اسلامی با مردم، اظهار کرد: حکومت باید با همه مردم مهربان باشد چه خوب و چه بد. هر جامعه و هر ملتی هم خوب دارد و هم بد. گاهی میان آنها تناسب خوب و بد تغییر می کند اما بدون استثناء در تمام دنیا وقتی ملتی تشکیل می شود بین آنها هم خوب است و هم بد. حکومت باید نسبت به همه مردم مهربان باشد. قرآن خطاب به پیامبر (ص) می فرماید: " وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ  " ای رسول بخاطر اینکه دلت نسبت به مردم مهربان است و آنها را دوست داری، مردم اطراف تو جمع شده اند. " یعنی ببینید این علاقه های مردمی فقط بخاطر معجزه نبوده است. البته معجزه اثر داشته اما خداوند در این آیه می فرماید: " اینکه مردم اطراف پیامبر آمدند بخاطر اخلاق حسنه پیامبر بوده است. "

حجت الاسلام یونسی با بیان اینکه خداوند به پیامبر (ص) امر کرده است در تصمیمات مهم مملکتی هم باید با همه مردم مشورت کند، گفت: خداوند همچنین در قرآن خطاب به پیامبر (ص) می فرماید که ای پیامبر اگر چنانچه خشن و سنگ دل بودی مردم از اطرافت پراکنده می شدند. وظیفه تو این است که با همین مردم مشورت کنی و از آنها درباره اداره حکومت نظرخواهی کنی. ممکن است بین آنها هرجور آدمی باشد اما با آنها مهربان باش و نظرخواهی کن. تصمیمات اساسی مملکت را هم با آنها در میان بگذار، البته آنجا که دیگر به قطعیت رسیدی،  تصمیم بگیر و عمل کن. سیره سیاسی پیامبر (ص) همین است که اداره کشور با محبت و مشورت با مردم. این خلاصه سیاست اسلامی است. محبت با دوست و دشمن. صریح قرآن است که به دشمنانی که نمی خواهند بجنگند، محبت کنید؛ البته کسانی که قصد جنگ با شما دارند، بجنگید.

وی بار دیگر با اشاره به نگرانی هایی که پیش از رحلت پیامبر (ص) درباره وضعیت جامعه اسلامی وجود داشت، اظهار کرد:همه نگران بودند بعد پیامبر (ص) چه اتفاقی می افتد. حضرت همه تدابیر لازم را پیش بینی کرده بودند اما اتفاقات ناگوار در انتظار جامعه نوپای مسلمین هست. پیامبر (ص) در بیماری شدیدی قرار گرفت و مسلمین نگران بودند حتی ممکن است جامعه اسلامی از هم بپاشد و کفار و مشرکین حمله کنند و انتقام گذشته ها را بگیرند. جامعه اسلامی دچار اختلاف شد اما امام علی (ع) برای حفظ اسلام سکوت انتخاب و اختیار کرد. همه شرایط را بخاطر اسلام تحمل کرد. 25 سال امام برای حفظ اسلام هیچ حزبی تشکیل نداد، گروه و دسته ای تشکیل نداد، هیچ کار مخفیانه ای انجام نداد و در عین حال با حکومت هم همکاری می کرد، مشورت هم می داد. امام (ع) آنچه انجام داد برای حفظ اسلام بود.

دستیار ویژه رییس جمهوری در امور اقوام و اقلیت های دینی و مذهبی با تأکید بر این که کسانی با اهانت به مقدسات اقلیت های مذهبی فکر می کنند به شیعه خدمت می کنند، بدانند در ریختن خون شیعیان عراق، پاکستان شریکند؛ اظهار کرد: عده ای فکر می کنند آن شرایط برای زمان امام علی (ع) بوده و الان می توانند برای تفرقه هر حرفی بزنند و هر کاری بکنند! مسلمین را به جان هم بیاندازند. اگر چنانچه آن روز لازم بوده، امروز بسیار لازم تر است. هر سخن بیجا و تفرقه افکنی، منشا این همه جنایت و خونریزی است. صاحب سخن چه آخوند، چه نویسنده، چه روشنفکر، چه شیعه و سنی باشد فرقی نمی کند. هیچ چیزی برای اسلام مهمتر از وحدت نیست و امنیت بدون وحدت امکان پذیر نیست. کسانی که با اهانت به مقدسات اقلیت های مذهبی فکر می کنند به شیعه خدمت می کنند، بدانند آنها در ریختن خون شیعیان عراق، پاکستان و جاهای دیگر شریک هستند. برای حفظ خون مسلمین باید از خیلی روش ها و خیلی از حرف ها بگذریم. مگر نمی گوییم امام علی (ع) که منصوب خدا در روز عید غدیر است، پس چرا سکوت کرد؟  اجازه دهید این ایران همچنان امن باقی بماند. همه ایرانی ها را از آن خود بدانید. فرقی بین هیچ شهروندی نیست. عدالت و امنیت برای همه و این جز با رافت و محبت امکان پذیر نیست.