آن شانزدهم آذر كه تاريخ را ساخت/ داود هرميداس باوند

1392/9/25 ۱۰:۴۸

طبيعي است وقتي در شرايطي دانشجو بودم كه در دوران ملي شدن صنعت نفت بود، فعال بودم و با نيروي سوم فعاليت مي‌كردم. بعد از دوران كودتا هم فعاليت‌هاي نيروي سوم پا برجا بود، حتي دو جلسه از گفت‌وگو‌ها در منزل ما برگزار شد و اكثر شخصيت‌هاي نيروي سوم نظر مساعد نسبت به خليل ملكي داشتند و انشعاب را يك ضربه تلقي مي‌كردند و مناسب نمي‌دانستند و اين كار را به‌شدت محكوم مي‌كردند.

داود هرميداس باوند / طبيعي است وقتي در شرايطي دانشجو بودم كه در دوران ملي شدن صنعت نفت بود، فعال بودم و با نيروي سوم فعاليت مي‌كردم. بعد از دوران كودتا هم فعاليت‌هاي نيروي سوم پا برجا بود، حتي دو جلسه از گفت‌وگو‌ها در منزل ما برگزار شد و اكثر شخصيت‌هاي نيروي سوم نظر مساعد نسبت به خليل ملكي داشتند و انشعاب را يك ضربه تلقي مي‌كردند و مناسب نمي‌دانستند و اين كار را به‌شدت محكوم مي‌كردند. در آن زمان تظاهرات‌هاي گوناگوني برگزار مي‌شد و يكي از نقش‌هاي اصلي احزاب و جبهه‌هاي سياسي ايجاد تظاهرات و اعتراضات بود و من هم طبيعتا در تظاهرات شركت مي‌كردم. شعارهاي گوناگوني در محيط دانشگاه نوشته مي‌شد اما يكي از تاثيرگذار‌ترين و بيشترين جمله‌يي كه نوشته مي‌شد اين بود: «اراده مصدق اراده ملت است و اراده ملت مافوق همه‌چيز است.» پيامدهاي كودتاي 28 مرداد، در دانشگاه به‌شدت مشاهده مي‌شد، از شعارهايي كه در دانشگاه نوشته تا جو امنيتي و كنترلي كه بر رفت و آمد دانشجويان مي‌شد. زماني كه درگيري در دانشكده فني به وجود آمد ما در كلاس درس بوديم و يكي از دانشجويان كه تازه از بيرون به كلاس آمده بود، خبر داد كه در دانشكده فني تيراندازي شده است و درگيري شديدي به وجود آمده، با شنيدن اين خبر شتابان به سمت دانشكده فني رفتيم و وقتي به آنجا رسيديم متوجه شديم كه حادثه تلخي رخ داده است و چند تن از دانشجويان زخمي و سه نفر هم روي زمين افتاده و فوت كرده‌اند. اين صحنه‌يي كه من در آن زمان ديدم هيچ‌وقت از يادم نمي‌رود. بعد از اين اتفاق بچه‌هاي دانشجو به اين حادثه واكنش‌هاي شديدي نشان دادند، يكي از واكنش‌هايي كه در آن جو سركوب و امنيتي آن زمان صورت گرفت، چاپ اعلاميه‌يي زيرزميني بود كه به طور گسترده‌يي در سطح دانشگاه پخش شد و واكنش‌هايي را هم در پي داشت. دانشجويان بعد از ديدن اين حادثه دچار ناراحتي و يأس فراواني شده بودند و اندوهي گسترده در فضاي دانشگاه ايجاد شده بود اما با اين وجود همچنان به فعاليت‌هاي دانشجويي و هدف‌شان اميد و ايمان داشتند و در هر حال همان طور كه اشاره كردم اتفاقي كه افتاده بود شوك بزرگي را به فضاي دانشگاه و دانشجويان وارد كرده بود و تا مدت‌ها فضا را به تسخير خود درآورده بود. رويدادها و حوادث بعدي سبب مي‌شود كه واكنش‌ها و رويدادهاي ديگر بي‌رنگ شود. نكته ديگري كه برايم جالب است اين است كه با وجود اينكه من در تمام تظاهرات‌ها و فعاليت‌هاي دانشجويي شركت و فعاليت چشمگيري داشتم نمي‌دانم چرا من را بازداشت نكردند!مورد ديگري كه از فعاليت‌هاي دانشجويي آن زمان بايد بگويم اين است كه عده‌يي از دانشجويان شعارگونه فعاليت و كار مي‌كردند در صورتي كه جنبش دانشجويي جدا از دادن شعار به عمل هم نياز داشت. خاطره‌هاي زيادي از دوران دانشجويي به ياد دارم كه دو مورد آن را در اينجا ذكر مي‌كنم؛ نخستين مورد اين است كه در انتخاباتي كه در دانشگاه انجام شد و مليون در آن انتخابات پيروز شدند، نيروهاي چپ از اين موضوع خيلي ناراحت و شوكه شدند. اين نخستين بار بود كه در دانشكده حقوق مليون پيروز شده بودند. اين پيروزي و ناراحتي نيروهاي چپ باعث شد كه در همان زمان درگيري‌هايي به وجود بيايد و دو نفر از اعضاي مليون به نام‌هاي «حسين مقيمي» و «علي سلامت» متاسفانه توسط نيروهاي چپ چاقو بخورند و به بيمارستان منتقل شوند، من هم مشت محكمي در صورتم خورد كه تا مدت‌ها صورتم كبود بود.

خاطره دوم اين است كه در آن دوران در جلوي در اصلي دانشگاه همه نيروهاي سياسي با هم بحث و گفت‌وگو مي‌كردند و البته براي اين بحث‌هاي خياباني چپ‌ها خيلي وقت مي‌گذاشتند. بحث‌هايي كه نيروهاي چپ مطرح مي‌كردند خيلي طولاني مي‌شد چرا كه تاكتيكي براي خود داشتند از اين قرار كه يك نفر وارد بحث مي‌شد و بقيه نيروهاي چپ او را احاطه و صحبت‌هايش را تاييد مي‌كردند و احسنت مي‌گفتند و با رفتن سخنران يكي ديگر از چپ‌هاي حاضر در جمع جاي سخنران قبلي را مي‌گرفت و اين چرخه همين طور از صبح تا غروب ادامه داشت. من در جلوي دانشگاه با چپ‌ها وارد بحث و گفت‌وگو مي‌شدم و بحث‌هايي هم كه شركت مي‌كردم خيلي طولاني مي‌شد، البته من تنها با اين افراد وارد گفت‌وگو مي‌شدم و مانند آنها گروهي نمي‌رفتم پيش‌شان.