صالح یا مصلح فرهنگی؟!/ محمدعلی زم

1392/8/29 ۰۹:۱۰

سیدعباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را از دیرباز به فضل حوزوی، علم دانشگاهی، روشن‌بینی دینی، اخلاق‌مداری شخصی، اهتمام به سرمایه اجتماعی، اشتهار به امانتداری و خوشبینی انسانی و خوش‌سلیقگی فرهنگی و ادبی می‌شناسم.

سیدعباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را از دیرباز به فضل حوزوی، علم دانشگاهی، روشن‌بینی دینی، اخلاق‌مداری شخصی، اهتمام به سرمایه اجتماعی، اشتهار به امانتداری و خوشبینی انسانی و خوش‌سلیقگی فرهنگی و ادبی می‌شناسم. صالحی به نشان‌های اشاره‌شده و نیز سابقه کوشش‌های فرهنگی و آثار خلاقانه قلمی‌اش اهل فرهنگ است و اهلیت بسیاربسیاری برای کارهای فرهنگی عمیق و ماندگار و اثربخش دارد. جلوه او در نخستین مصاحبه مطبوعاتی‌اش موجد نگرانی شد که مبادا ایشان همچون وزیر محترم و برخی از مدیران این وزارتخانه گرفتار آفت «جزءگرایی» شده باشند. با وجود آنکه «جزءنگری» جزو کیان کار فرهنگی است اما «جزءگرایی» در مدیریت فرهنگی مانع از ظهور خلاقیت و پیشتازی مدیران فرهنگی است و من علت عقب‌ماندگی فرهنگ و ژولیدگی مدیران فرهنگی که آنان را از جهان‌اندیشی، کلان‌بینی، رهبری فرهنگی و مدیریت توسعه فرهنگ و پیشرفت‌های انسانی و اقتصادی در این حوزه و خاموش‌ماندن سند چشم‌انداز 1404 از نظر تحقق فرهنگی را در سالیان پشت‌سر، صرفنظر از دلایل دیگر به آفت جزءگرایی فرهنگی مدیران می‌دانم. حضرت مولانا علیه‌الرحمه بی‌آنکه خواسته باشد ده و روستا را حقیر و خرد شمرده باشد گفته است:
«ده مرو، ده مرد را احمق کند
عقل را بی‌نور و بی‌رونق کند»
مفهوم سخن بزرگ مولانا این است که اگر در پست‌های ملی و فراملی که کلان حیات اجتماعی را رقم می‌تواند بزند، رفتارهای حزبی و جزیی صورت پذیرد، هم پست‌ها فرومی‌افتند و هم مدیران گرفتار فروافتادگی از زحمت خود می‌شوند. از نظر من در افق آرمانی مدیریت جامعه اسلامی در همه حوزه‌ها خصوصا حوزه فرهنگ، مدیران باید پرواز گنجشک‌ها را بهانه امکان تحقق و بهای پرواز فیل‌های خود کنند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از نظر نگارنده به‌سان ظرف صدترک خورده‌ای است که از هر ترکش، آبی به بیرون می‌ریزد و مدیران آن باید همواره برای کلیت اهداف و کلان ماموریت‌های آن، نگاه حکیمانه، اقدام مصلحانه و جهت‌گیری عزتمندانه داشته باشند که حکمت و مصلحت و عزت فقط تدبیر در سیاست خارجی نیست بلکه تدبیری است که باید در همه امور مربوط به نظام و دولت تدبیر و امید جمهوری اسلامی ایران ساری و جاری شود.