آیت الله محقق داماد: تنها راه نجات بشر از بحران محیط زیست بازگشت به آغوش محیط الهی است

1392/8/28 ۰۰:۳۴

آیت الله سیدمصطفی محقق داماد استاد دانشگاه شهید بهشتی، عصر امروز 27 آبان ماه در همایش فلسفه و شناخت طبیعت که در مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در حال برگزاری است، طی سخنانی درباره الهیات محیط زیست به ارائه سخن پرداخت.

استاد حقوق دانشگاه شهید بهشتی امروز 27 آبان ماه در همایش «فلسفه و شناخت طبیعت» با بیان اینکه انصاف آن است که بشر با دوری از خداوند و تعلیمات انبیاء الهی مبتلا به بحران محیط زیست شده است، گفت: تنها نجات بازگشت به آغوش محیط الهی و آرامش یافتن در آن محیط است.
آیت الله سیدمصطفی محقق داماد استاد دانشگاه شهید بهشتی، عصر امروز 27 آبان ماه در همایش فلسفه و شناخت طبیعت که در مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در حال برگزاری است، طی سخنانی درباره الهیات محیط زیست به ارائه سخن پرداخت.

وی با بیان اینکه بحران زیست محیطی که زندگی بشریت معاصر با آن مواجه است را بایستی جدای از ریشه های زیست شناسی و تجربی آن و آنچه در حوزه علوم طبیعی و زیستی و تکنولوژی مطرح می شود مورد بررسی قرار داد، گفت: زیرا بی شک از نوع بحران فکری و اخلاقی است و مادام که نگاه بشر به زندگی و جهانی که در آن می زید و محیطی که او را احاطه کرده است تغییر نیابد قابل حل نخواهد بود.

وی با طرح این پرسش که سخن این است که از کجا باید راه حل آغاز گردد؟، اظهار داشت: پاسخ این سؤال در شناخت علل و عوامل پدید آمدن این بحران نهفته است. نگاه اومانیستی در عصر جدید و ارتباط این مبنای فلسفی با نقش علوم و تکنولوژی جهان امروز راز اصلی این بحران است و تنها راه برون رفت از این بحران، تحول مبنایی در تربیت اخلاقی بشر و تحول فکری و نیز نگاه او به ساختار علوم معاصر است.

وی با اشاره به اینکه ادیان الهی به خصوص ادیان ابراهیمی را متهم می کنند که ریشه این بحران در طرز فکری نهفته است که ادیان برای بشر فراهم ساخته است، تصریح کرد: می گویند ادیان الهی جهان را ساخته الهی و بشر را محور اصلی جهان و تمام آفرینش را برای او و به خاطر وی دانسته اند و از این رهگذر بشر صاحب اختیار مطلق شده و لذا با آزادی و اختیار مطلق به جان طبیعت و مظاهر آن افتاده و آنرا تضییع و تخریب نموده است.

استاد مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران با طرح این پرسش که آیا اتهام فوق با واقعیت منطبق است؟، بیان کرد: آیا ادیان الهی بشر را دردانه طبیعت کرده و دستان او را در تجاوز طبیعت باز نهاده و همین امر منجر به تخریب طبیعت شده است؟ یا آنکه واقعیت خلاف آن است؟ ناسپاسی است که به علت عدم آشنایی با معارف الهی چنین بیندیشیم. انصاف آن است که بشر با دوری از خداوند و تعلیمات انبیاء الهی مبتلا به این بحران شده است و تنها نجات بازگشت به آغوش محیط الهی و آرامش یافتن در آن محیط است.

وی در ادامه سخنانش تصریح کرد: در قرآن مجید داستان آغاز خلقت بشر، گفتگوی خداوند با ملائکه، اعتراض آنان و پاسخ پروردگار به آنان به تفصیل بیان شده است. مستفاد از آن گفتگوها آن است که هر چند موضوع افساد در ارض نقطه اصلی نگرانی و دغدغه ملائکه بوده و از همین جهت زبانی به اعتراض گشوده اند.

وی افزود: وی خداوند متعال با توجه به ظرفیت بشر و تجلی و ظهور خود در این هنگامه خلقت و تعلیم صحیح اسماء و مُسمیات به او، انتظار داشته که بشر از طریق معرفت و درک کرامت خویش از هر گونه فساد بپذیرد. بشری که مسجود فرشتگان قرار می گیرد، هرگز مفسد در ارض نخواهد شد.

آیت الله محقق داماد در پایان سخنانش گفت: پروردگار متعال در قرآن مجید بشر را امانتدار خداوند معرفی کرده و انتظار دارد که بدون هر گونه خیانت زمینی که در شرائط صلاح کامل تحویل گرفته با عمران و آبادی فزونتر عودت دهد، نه آنکه در سایه کبر و غرور ناشی از قدرت به تباه سازی سرزمین و هلاک حرث و نسل دست یازد، خداوند هرگز فساد و مفسدین دوست ندارد.«وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِي الأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيِهَا وَيُهْلِكَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ الفَسَادَ»(بقره/ 205)