مجموعه داستان شعر به انتظار تو نقد شد

1385/6/5 ۰۳:۳۰

مجموعه داستان شعر به انتظار تو نقد شد

داستان كوتاه، فرم زندگي است. در جهان، امر واقع، روي مي‌دهد، مي‌گذرد و مي‌ميرد اما وقتي نويسنده اين امر را شكل مي‌دهد و داستان مي‌نويسد، آن بخش از زندگي را از مرگ نجات مي‌دهد.



داستان كوتاه، فرم زندگي است. در جهان، امر واقع، روي مي‌دهد، مي‌گذرد و مي‌ميرد اما وقتي نويسنده اين امر را شكل مي‌دهد و داستان مي‌نويسد، آن بخش از زندگي را از مرگ نجات مي‌دهد.
در يكصد و شصت و ششمين نشست هفته كانون ادبيات كه به نقد و بررسي مجموعه داستان «شعر به انتظار تو» نوشته علي مؤذني اختصاص داشت، «حسين ميرعابديني»، پژوهشگر و منتقد ادبيات داستاني با بيان مطلب بالا، گفت:« نثر جوان و پرطراوت و طنز پوشيده در داستان‌ها از ويژگي‌هاي داستان‌هاي خوب اين مجموعه است. برخي از داستان‌ها تاملات و انديشه‌هاي نويسنده درباره داستان‌نويسي است كه داستان‌هاي مريم‌ها و غلامحسين ساعدي از آن جمله‌اند.»
ميرعابديني درباره ديگر داستان‌هاي اين مجموعه گفت:« بخشي از داستان‌‌ها، داستان‌هاي دوران كودكي است و از زاويه ديد كودك روايت مي‌شود و يا كودك در آنها نقش مهمي دارد. بيان تلويحي و كنايي كه در درك سطوح زيري داستان را به عهده مخاطب مي‌گذارد، از ويژگي‌هاي اين داستان‌هاست. «كلاه گيسوي من» و «يال» داستان‌هاي اين‌گونه‌اند. ساختار نمايشي از طريق گفت‌وگوهاي موجز و طبيعي و روان نه تنها مخل روايت نيستند، بلكه ساختار خوبي هم به داستان مي‌دهد. نكته ديگر، جزء نگاري نويسنده است. اما اين جزء نگاري، با توجه به كنش داستان روي مي‌دهد و پرسپكتيو داستاني اين جزء نگاري را مهار مي‌كند و به گونه‌اي آنها را به كار مي‌گيرد كه داستان‌ها معناي نمادين پيدا مي‌كنند.»
ميرعابديني افزود:« نويسنده با بهره‌گيري از زاويه ديد كودك، مي‌خواهد معناي از كف رفته و معصوميت تباه شده زندگي را باز يابد و خواننده را وا دارد تا در احوال خود انديشه كند، اما شخصيت‌هاي داستان‌ها، در خود مي‌شكنند و پناهي نمي‌يابند.»
«صادق كرميار»، نويسنده و منتقد در ادامه نشست، با بيان اينكه در نگاهي كلي مي‌توان به دو دريافت از نويسنده و جامعه رسيد، گفت:« در اينجا با نويسنده‌اي روبه‌رو هستيم كه خودش در هر مرحله به رشد مي‌رسد و اين رشد در آخرين داستان، به تكامل مي‌رسد و اين رشد شخصيتي در داستان‌ها پيداست.»
كرميار افزود:« دغدغه داستان‌هاي اوليه، مسايل مبتلا به جامعه است. نگاه موذني، نگاهي عميق است اما موضوع داستان مساله اكثريت جامعه بوده است.»
وي به دو گونه نويسندگان پس از جنگ اشاره كرد؛ عده‌اي كه از خستگي مفرط بعد از جنگ به پوچ‌گرايي رسيدند و بعضي كه به ورطه عرفان‌گرايي افراطي از نوع هندي و آمريكاي جنوبي افتادند، و گفت:« علي موذني از اين ورطه جان سالم به در برد و نگاهش در داستان‌ها يك نگاه قدسي است.»
وي با تاكيد بر جنبه زباني اثر گفت:« موذني از زبان به عنوان يك ابزار استفاده نمي‌كند، بلكه زبان براي او هدف بوده و همه تلاشش را كرده تا زبانش هم شاخصه‌هاي داستاني را داشته باشد و هم حس زيبايي‌شناسي را نثر هم در اين داستان‌ها به كمك زبان آمده و نويسنده بهترين استفاده را از آن برده است.»
كرميار با مثال‌هايي از مجموعه، داستان «رنگ‌آميزي» را داراي چند لايه دانست و در داستان «شعر به انتظار تو» شناخت دقيق نويسنده از ضمير مخاطب و در داستان «غلامحسين ساعدي» طنز چند لايه‌ را از ويژگي‌هاي آنها برشمرد.
محمدرضا گودرزي نيز در پايان نشست، به زاويه ديد نويسنده و ژانر داستان‌ها اشاره كرد و گفت:« از مجموع 22 داستان، 14 داستان واقع‌گراي اجتماعي، 4 داستان فراواقع‌گرا با منطق و نگرش ديني و 3 داستان بينامتني و يك داستان «شعر به انتظار تو» هم غريب است.»
گودرزي از نظر ديدگاه، كانون روايت 15 داستاني را دروني ـ البته گاه از كانون روايت بيروني كمك گرفته و آن را تغيير داده است ـ و 7 داستان را نيز با كانون روايت بيروني معرفي كرد.
وي درباره زمان، در داستان گفت:« زمان گاهي شكسته مي‌شود مثل داستان مريم‌ها و گاهي خطي است، مثل داستان قاصدك. كاركرد زمان در دل روايت نشان مي‌دهد كه نويسنده، اسير اين پيش‌داوري نشده كه در داستان مدرن، لزوما مي‌بايست زمان شكسته و ذهني شود.»


خان احمدی(منبع:میراث فرهنگی)
نظر دهید
نظرات کاربران

کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.

گزارش

برچسب ها

اخبار مرتبط

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: