گزارشی از نکوداشت 50سال شاعری «هرمز علیپور»

1392/7/22 ۱۹:۰۵

جمعه، 19مهرماه، کافه «چرا» میزبان مخاطبان و دوستداران هرمز علیپور، این شاعر نام‌آشنا و مهربان جنوبی بود. هرمز علیپور را در کنار نام‌هایی چون منوچهر آتشی، علی باباچاهی، احمدرضا احمدی و دیگران در جریان‌هایی از شعر سپید دهه 50 موسوم به «موج‌نو» و «موج‌ناب» می‌شناسیم. «محمدعلی بهمنی» از میان هم‌نسلان هرمز، اولین نفری بود که به این جمع پیوست اما به جهت برنامه‌ای که پس از آن داشت نتوانست برای ادامه برنامه بماند و به قول خودش عشق و ارادتش را به هرمز رساند و رفت. اولین سخنران این نشست «علی باباچاهی»، شاعر هم‌دوره، هم‌زیست و هم‌اندیش هرمز علیپور بود. باباچاهی ضمن صحبت پیرامون بحث «زبان در شعر» و با اشاره به مبحث «شعر بر زبانی» و «شعر در زبانی» به تحلیل کارنامه شاعری علیپور پرداخت و در ادامه به نکاتی پیرامون کتاب «به حکمت مخروبه» و قدرت‌نمایی‌های زبانی علیپور در آن اشاره کرد. سخنران بعدی «علیشاه مولوی»، شاعر نام‌آشنای معاصر بود. او نیز به تحلیل روزهای شاعری هرمز علیپور پرداخت و گفت: «هرمز همیشه متواضع و فروتن بوده و برای مخاطب ارزش زیادی قایل شده است. با جمله‌ای از نیچه آغاز می‌کنم؛ آنکه تقلا می‌کند تا اغراض خودخواهانه‌اش را تحقق بخشد فقط به دشمنی با هنر برخاسته است. چنین فردی قاعدتا نمی‌تواند خالق هنر باشد. پرویز بیگی‌حبیب‌آبادی، مدیرمسوول انتشارات فصل پنجم نیز از کتاب اخیر هرمز علیپور، «بال برف» گفت. این کتاب آخرین کتاب علیپور است که چند روز بیشتر از انتشار آن نمی‌گذرد. علیرضا رییس‌دانایی، مدیرمسوول نشر نگاه -که برای رونمایی یکی از کتاب‌های این انتشارات در آلمان بود- نیز پیامی پرمهر فرستاده بود: «لازم است تشکر ویژه داشته باشم برای عنایت به دفتر‌های شعر نویسندگان و شاعران. اگرچه هرمز علیپور خود از جرگه شاعران قدیم است که همچنان نوگرا و نو سرا دور از مرکز کشور در جنوب نشسته و شعر می‌سراید.» هرمز علیپور نیز چند شعر از کتاب به «حکمت مخروبه» را خواند. در این نشست از چهار اثر تجسمی با چهره هرمز علیپور رونمایی شد.