سوریه غارت رویای کودکانه / یوسف مولایی(متخصص حقوق بین‌الملل)

1392/7/2 ۱۰:۱۸

در آینه تاریخ، شکوه و عظمت تمدنی را می‌بینی که ابزار تداوم حیات و شادابی در کنار جام‌های بلورین چشم‌نواز و نخستین کوره‌های ذوب فولاد، کارگاه‌های کشتی‌سازی و پارچه‌بافی عرض‌اندام می‌کند. بازار حلب در قهقهه بلند تجار سراسر جهان، شاداب و پرنفس ایستاده است و قصرها و بناهایی که نشان از هنرنمایی اقوام شرقی و غربی را یکجا در خود جای داده است و باغ‌هایی که به رنگ مرکبات و زیتون و انگور خود را آراسته‌اند.

در آینه تاریخ، شکوه و عظمت تمدنی را می‌بینی که ابزار تداوم حیات و شادابی در کنار جام‌های بلورین چشم‌نواز و نخستین کوره‌های ذوب فولاد، کارگاه‌های کشتی‌سازی و پارچه‌بافی عرض‌اندام می‌کند. بازار حلب در قهقهه بلند تجار سراسر جهان، شاداب و پرنفس ایستاده است و قصرها و بناهایی که نشان از هنرنمایی اقوام شرقی و غربی را یکجا در خود جای داده است و باغ‌هایی که به رنگ مرکبات و زیتون و انگور خود را آراسته‌اند.
سوریه فاتح دل‌ها و محلی برای همزیستی مسالمت‌آمیز ادیان و اقوام و سرشار از روح و طراوت زندگی در چنگا‌ل‌های هیولای جنگ زنده‌به‌گور است. حالا در سوریه جنگ‌زده، آنها که آواره شدند برای لقمه‌ای نان و لحظه‌ای آرامش زیر چادرهای نمناک همه‌چیز خود را از دست داده‌اند. چندهزار کشته، میلیون‌ها انسان را داغدار و پریشان کرده است. صدهاهزار زخمی و معلول عرصه را بر انسان‌های فراموش‌شده تنگ کرده است. کودکانی که نه‌تنها رویای کودکانه‌شان بلکه آرامش شبانه‌شان نیز یکجا به یغما رفته است. سایه سنگین کابوس ناتمام روح زندگی را به اسارت گرفته است. جنگ منطق خود را دارد و آن نابودی زندگی و معنای حیات و سرشت انسانی است. جنگ قلب‌ها را خاموش می‌کند تا مهربانی بمیرد. چشم‌ها را به اسارت می‌گیرد تا پلیدی‌ها و زشتی‌ها به نگاه نیاید و گوش‌ها را به افسون هیاهو می‌سپارد تا آوازهای شاد و دلگیر زندگی شنیده نشود. جنگ یک هیولاست و انسان‌هایی که جنگ را می‌آفرینند، هیولاهایی زشت و دیوانه هستند. انسان پرمدعا و اسیر زشتی‌ها و گریزان از زیبایی‌ها، به ارتفاع ساختمان‌ها، سرعت موشک‌ها و غرش توپ‌ها دل‌خوش کرده است و نمی‌بیند آنچه در سوریه زنده‌به‌گور می‌شود فقط انسان‌های بی‌گناه و مصیبت‌زده نیست که کل تمدن ادعایی است که در تعفن غرور خود خوراک حشرات می‌شود که سرنوشت سزاوار و بحقی است. نشانه‌های بیداری انسان بیگانه از خود را در کدامین گورستان فراموش‌شده سوریه باید جست به چه زبانی و چگونه باید فریاد زد که دیگر بس است. چشم‌ها را با کدامین آب زلال حقیقت باید شست، گوش‌ها را با کدامین آواز انسانی از هیاهوی شیطانی باید خالی کرد. قلب‌ها را به کدامین نغمه عاشقانه باید پیوند زد. جادوی قدرت شیفتگان خود را چنان سحر کرده است که آنها همه معانی و حقیقت را برای همیشه انکار خواهند کرد.
و اکنون که خستگی یک نبرد فرسایشی، جنگ‌سالاران را زمینگیر کرده است و آنها در یأس و آشفتگی، هراسان به هرسو چنگ می‌زنند حاضر به پذیرش انعطاف هستند؛ صلح‌دوستان و دلدادگان زیبایی‌ها و حامیان واقعی حقوق‌بشر، صاحبدلان، هنرمندان، اندیشمندان، صاحبان وجدان‌های بیدار و اهل‌قلم و نظر و در یک کلام انسان‌های مسوول و دلسوز، باید با تمام وجود و امکانات پا به میدان گذاشته و با تلاش و همت و ابتکار عمل خود، صلح را به جنگ‌سالاران تحمیل کنند.
نقشه‌ راه بسیار ساده است: آتش‌بس فوری و بدون قیدوشرط، استقرار نیروهای پایدار صلح سازمان‌ملل و داوطلبان جوامع مدنی، تشکیل دولت انتقالی تامین امنیت برای سوری‌ها و آماده‌سازی انتخابات فراگیر با نظارت جامعه جهانی (نه‌فقط سازمان‌ملل)، تشکیل دولت آشتی ملی و حرکت برای بازسازی ویرانی‌ها. اگر گلوله‌ها از حرکت بایستد، عشق و تدبیر چاره‌اندیشی می‌کند. اگر جنگ‌سالاران (آمریکا، انگلیس، ‌فرانسه، روسیه، چین، ترکیه، ‌عربستان، قطر، القاعده، دولت سوریه و...) رخصت دهند، ‌سوریه بار دیگر به آغوش شعر و زیبایی خواهد غلتید و کودکان در آرامش شبانه، رویاهای خود را از چنگ کابوس آزاد خواهند کرد. اگر روح شیطان از جسم قدرت خارج شود... سوریه هم نفس راحتی خواهد کشید.