1392/6/31 ۱۱:۳۳
قرار گرفتن سازمان ملل متحد در نيويورك اين شهر را به مركز ديپلماسي كشورها تبديل كرده است. اجلاس سالانه مجمع عمومي سازمان ملل اگرچه فاقد اهداف اجرايي است و وزن تشريفاتي و رسانه‌اي آن حساس‌تر از جايگاه تصميم‌گيري‌هاي سياسي است، اما اين اجلاس همه ساله نمايندگان و سران كشورهاي عضو سازمان ملل را به مقر سازمان در نيويورك دعوت مي‌كند تا دو هدف اصلي در انجام اجلاس سالانه انجام پذيرد.
قرار گرفتن سازمان ملل متحد در نيويورك اين شهر را به مركز ديپلماسي كشورها تبديل كرده است. اجلاس سالانه مجمع عمومي سازمان ملل اگرچه فاقد اهداف اجرايي است و وزن تشريفاتي و رسانه‌اي آن حساس‌تر از جايگاه تصميم‌گيري‌هاي سياسي است، اما اين اجلاس همه ساله نمايندگان و سران كشورهاي عضو سازمان ملل را به مقر سازمان در نيويورك دعوت مي‌كند تا دو هدف اصلي در انجام اجلاس سالانه انجام پذيرد. اول، نگاه و ديدگاه دولت‌هاي حاكم نسبت به موقعيت و مشكلات جهاني، منطقه‌اي و روابط بين‌المللي بيان گردد (تا نسبت به واقعيت‌ها شناخت دقيق‌تر و روشن‌تري به دست آيد). دوم، برگزاري اجلاس سالانه و حضور نمايندگان سياسي همه دولت‌هاي عضو سازمان ملل در اين اجلاس موجب تخفيف بحران‌ها از طريق گفتگو و ارائه راهكارهاي مسالمت‌آميز گردد.
اگرچه سخنراني‌هاي رسمي نمايندگان كشورها اصلي‌ترين بخش اين مراسم در مجمع عمومي سازمان ملل است اما فعال‌ترين بخش ديپلماسي در اجلاس سالانه در ديدارهاي دو و چندجانبه نمايندگان كشورها با يكديگر صورت مي‌‌پذيرد. در همين ديدارها است كه وزراي خارجه كشورها با همتاي خود ديدار و گفتگو دارند و در مواردي ـ مانند گروه‌هاي عضو جنبش عدم تعهد يا اتحاديه‌هاي سياسي گوناگون از مناطق مختلف در جهان در نشست‌هاي خاص خود ـ به هماهنگي و همگوني مواضع سياسي در اجلاس سازمان ملل دست پيدا مي‌كنند. چهره بيروني اجلاس سالانه مجمع عمومي سازمان ملل چهره‌اي تشريفاتي است و تا حدودي نمايشي از ظهور و بروز كنش‌هاي سياسي را در بردارد. اما هر كشوري كه با برنامه‌ريزي در اين اجلاس شركت مي‌كند از آن فرصت مناسبي مي‌سازد و از حضور نمايندگان سياسي همه كشورها در چنين اجلاس بين‌المللي بهره‌گيري مي‌كند. برخي از كشورها مواردي از روابط مالي و اقتصادي خود را در همين اجلاس با دولت‌هاي مورد نظر سامان مي‌دهند و به حل مشكلات و يا گشايش افق جديد در روابط دو و چندجانبه اقتصادي مي‌پردازند. در اين ميان كشورهايي مانند آمريكا، روسيه و چين در سخنراني‌هاي اجلاس مجمع عمومي به ترسيم نگاه خود از جهان و تضاد قدرت‌ها مي‌پردازند و نقطه عطف سخنان آنها معطوف به بحران‌هاي اقتصادي، سياسي و اجتماعي در دايره بين‌المللي است. امسال نيز همان عرف گذشته در اجلاس سالانه مجمع عمومي سازمان ملل اجرا خواهد شد. بيان مشكلات و بحران‌ها در جامعه جهاني و البته ارائه نسخه‌هايي براي درمان اين بحران‌ها از نگاه سياستمداران، نمايندگان و سران كشورها خواهد بود. امسال نيز همچون سال گذشته عناوين خطر تروريسم، فقر، جنگ‌هاي داخلي و منطقه‌اي، امنيت، آزادي، حقوق بشر، عدالت اجتماعي و ... موضوع روز اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل است. اما در اين ميان منطقه غرب آسيا و به خصوص خاورميانه اصلي‌ترين و مهم‌ترين منطقه بحراني ديده مي‌شود كه همه كشورها از قدرتمند تا ضعيف از بزرگ تا كوچك درباره آن حساسيت دارند و مي‌خواهند تا خاورميانه از بحران رهايي يابد. مواضع جمهوري اسلامي ايران در چنين موقعيت سياسي در اجلاس مجمع عمومي سازمان ملل حساسيت مضاعف پيدا مي‌كند. اين حساسيت و ويژگي در اجلاس‌هاي گذشته نيز بود، اما رئيس دولت نهم و دهم با انتخاب شعار «تغيير مديريت جهان» و ادعاي «مديريت نوين براي جهان» در اجلاس‌هاي گذشته حاضر مي‌شد و در طول هشت سال و هفت بار شركت در مجمع عمومي سازمان ملل با محوريت همين شعارها سخنراني، مصاحبه و گفتگو كرد. نگارنده در اين نوشته كوتاه نه قصد نقد آن سخنراني‌ها را دارد و نه ارزيابي خوب يا بد، مفيد و نامفيد بودن آنها را! اما اين پرسش را مي‌تواند از جانب مردم بنويسد كه هزينه و فايده هفت بار حضور در اجلاس‌هاي مجمع عمومي سازمان ملل چه بود!؟ آيا تاكنون هيچ طرح نظري يا عملي از آن سخنراني‌ها و مصاحبه‌هاي رسانه‌اي و حضور در مجامع دانشگاهي و يا گروهي نيويورك، در مجامع بين‌المللي ظاهر و ديده شده است؟ چندين بار در همين ستون محك نوشته‌ام كه اولاً سفرهاي خارجي آن هم در سطح رئيس جمهور و رؤساي قوا بايد با اهداف معين و طراحي شده باشد. ثانياً هزينه و فايده آن محاسبه شود و مورد قبول مردم باشد. كارنامه هفت بار شركت رئيس جمهور دولت نهم و دهم و هيأت همراه آن كه گاهي بيش از صد نفر بودند، چه سودي براي حل مشكلات كلان كشور داشته است؟ و امروز هم متاسفانه اغلب نويسندگان روزنامه‌ها شركت آقاي روحاني رئيس جمهور در اجلاس مجمع عمومي را تنها در احتمال ديدار رئيس جمهور آمريكا با رئيس جمهوري اسلامي ايران محك مي‌زنند و آن را تنها دستاورد بزرگ و نقطه عطف تاريخي مي‌شمارند! آيا مشكلات ما با كشورهاي غربي (آمريكا و اروپا) با همين ملاقات يا دست دادن و احوالپرسي حل و فصل مي‌گردد!؟ دولت دهم مي‌خواست با هفت بار شركت در اجلاس سالانه مجمع عمومي سازمان ملل جهان را مديريت كند و اكنون بعد از هشت سال كه از آن روال مديريت كلان كشور گذشته هزينه و فايده آن سفرها نه تنها محصولي براي مديريت جهان به بار نياورده است، بلكه دولت جديد از مردم فرصت صد روزه خواسته است تا به آنها گزارش دهد كه چه چيز را از گذشته تحويل گرفته است! وزير خارجه دولت ـ آقاي ظريف ـ مي‌گويد؛ روابط خارجي جمهوري اسلامي در نازلترين سطح آن قرار دارد و بايد هرچه سريع‌تر چاره‌انديشي و خسارت‌ها را ترميم كرد!
كسي ترديد ندارد كه جمهوري اسلامي ايران مهم‌ترين و حساس‌ترين جايگاه را در محاسبه قدرت‌هاي بين‌المللي در خاورميانه دارد. آمريكايي‌ها، اروپايي‌ها، روسيه و چين نيز باور دارند كه بدون حضور و همكاري جمهوري اسلامي ايران بحران‌ها در اين منطقه قابل حل و فصل نيستند. همه آنها هم مي‌دانند كه نظام جمهوري اسلامي ايران نه تنها به دنبال ساخت سلاح بمب اتمي نيست، بلكه سال‌ها است پيام مي‌دهد كه خواهان خاورميانه عاري از هرگونه سلاح اتمي، شيميايي و غيرمتعارف است. حضور رئيس جمهور ايران در سازمان ملل، حضوري حساس است و در نگاه اول سياسي قرار دارد. اين بار بايد به جاي ادعاي «مديريت جهان»، محاسبه هزينه و فايده كنيم. براي مديريت موفق خود در داخل و خارج، فايده‌اي پديد آورده و به قول معروف «سوغاتي»اي براي مردم از اين سفر بياوريم!
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید