1392/6/30 ۱۱:۰۲
گسترش حضور روشنفکران ایرانی در فعالیت های مدنی دوباره باب سخن از امکانات پیش روی این گروه را باز می کند و اینکه چرا در برهه ای ما آنها را کم کار و در برهه ای دیگر بسیار فعال می بینیم. بابک احمدی حضور روشنفکران بعد ازانقلاب را گاهی گرچه بسیار کم رنگ اما پویا می داند. حضوری که در این چند ماه اخیر به واسطه فعالیت های آنها بر ضد تحریم دوباره جنبه مدنی به خود گرفته است.
آیا فعالیت های صلح طلبانه و مبارزات ضد تحریم را می توان ازجمله وظایف روشنفکران تعریف کرد؟
بدون شک یکی از فعالیت های روشن فکران آگاه کردن افکار عمومی و فعال کردن جامعه مدنی است.
از این اقدامات چه نتیجه ای را انتظار دارید؟
به هر حال هیچ کس از این تحریم ها خوشحال نیست. گاهی تحریم هایی هم وجود داشته که اثرات مثبتی داشته مثل تحریم بعضی از کشور های آفریقایی برای مبارزه با تبعیض نژادی اما بعضی تحریم ها هم مثل تحریم کوبا برای جلوگیری از دیکتاتوری حاکم برآن هیچ تاثیری نداشته است. ما می خواهیم بگوییم که این تحریم چه اثرات منفی در جامعه ما خواهد داشت مثل تحریم دارو. تلاش ما به عنوان فعالیت های ضد تحریم برای بهتر کردن شرایط است ما می خواهیم تا جایی که می توانیم تحریم ها را کاهش دهیم و البته به دولت هم بگوییم که در جهت برداشتن تحریم ها کاری انجام دهد.هدف دیگر ما هم آگاه کردن افکار عمومی و اثر گذاشتن روی جامعه های مدنی است تا آنها را هم از اثرا منفی تحریم آگاه کنیم.
اگر این مبارزه را وظیفه روشنفکر می دانید پس چرا روشنفکران ما بعد از گذشت چند سال از تحریم تازه شروع به فعالیت کرده اند؟
در دولت پیشین فشارها بیشتر بود که مانع از فعالیت ها می شد.
آیا این را نمی توان به عنوان بهانه تلقی کرد چراکه به هر حال تحریم فشاری بود روی ملت ایران و روشنفکران باید زودتر از اینها به آگاه سازی می پرداختند.
ما بعد از انتخابات سال 88 هم شورای صلح را تشکیل دادیم و نامه هایی را با موضوع صلح نوشتیم. در دولت پیشین با وجود اینکه بسیار محدود شده بودیم و فشارهای زیادی وجود داشت اما فعالیت های خود را متوقف نکردیم و اعتراضات خود را به گوش نهادها می رساندیم. زندانی شدن گروهی و آزار دیدن بعضی از شخصیت های فعال باعث شد که عده فعالیت های خود را محدود کنند. اما حالا که اوضاع بهتر شده است روشنفکران هم نقششان بیشتر شده است و می توانند وظیفه خود را انجام دهند.
حتی در دوران جنگ نیز ما این چنین اعتراضاتی را از سوی روشنفکران به یاد نداریم.
سالهای دهه 60 سالهای خیلی سختی بود ما اصلا نشریه نداشتیم، کانون نویسندگان بسته شد، روشنفکران محدود شدند و فضای فعالیت بسیار محدود بود. به صورتی که اصلا نمی شد انتظار داشت کسی اقدامی انجام دهد. شرایطی در ایران حاکم بود که دولت اصلاً حوصله نق و نوق چندتا روشنفکر را نداشت.
باز در این دوره شاهدیم که عده ای نیز کارهایی انجام دادند مثل ساخت فیلم «باشو غریبه ای کوچک» توسط بیضایی که در جهت اعتراض به جنگ ساخته شده بود. یا کارهایی که سپانلو انجام داده بود. به هر حال روشنفکران نمی توانند چیزی را به تاریخ تحمیل کنند و نباید انتظار داشت که روشنفکران متعهد سیاسی باشند اما همان کسی هم که تعهد دارد خودش احتیاجاتی دارد. این خفقان ادامه داشت تا اینکه در دوره آقای هاشمی و بعد از دوم خرداد شرایط بهتری ایجاد شد. به هر حال من وقتی به تاریخ روشنفکری بعد از انقلاب نگاه می کنم می بینم که خدماتی انجام شده است. در کل من به بهتر شدن شرایط بسیار امیدوارم و مطمئنم که اوضاع بهتر خواهد شد.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید