1392/6/25 ۰۹:۳۹
اندیشه سیاسی در دوران معاصر بویژه در دوره جنگ سرد و پس از ان ، تابعی از نگاه ایدولوژیک به سیاست و فرهنگ توسط متفکران قرن بیستم بوده و ایشان نیز ایدئولوژی با دیدگاه لیبرال دمکراسی را از مبانی اصول تمدن غرب دانسته اند که در موسسات مهم تولید فکر امریکا ، بصورت سیستمی از ایده ها و داوری های روشن وصریح و سازمان یافته نه تنها جامعه خود را تفسیر وتوجیه میکند بلکه با الهام پذیری از ارزشهای نو کلاسیک خود جهت یابی برای ترسیم کنش های اجتماعی الگوها وهنجارهایی همسو را توصیه وپیشنهاد می نمایند.
وقتی ایدئولوژی به ابزاری برای کنشی تاریخی ترسیم می شود از آن پس ایدولوژی به وسیله مبشران متفکر ، نه تنها اثرات مستقیم بر جامعه خود ، بلکه تاثیر گذاری بر همه جوامع هدف را ، به عنوان استراتژی اصولی اندیشه های جهان شمول ،به عنوان رسالتی تاریخی و حتی فرا تاریخی مسولیت پیدا خواهد کرد.
در همین نقطه می فهمیم که بنیانگداران مکاتب سیاسی معاصر چون فو کویاما و یا ساموئل هانتیگتون و یا صریح تر افرادی که دارای اندیشه جهان وطنی هستند و خود را پشت ظواهر تمدنی مردمان کوتاه فکرغرب پنهان کرده اند چون برنارد لویس و مایکل لدن ، یک ایدئولوژی و سیستمی را پدید می اورند تا ایده ها و قضاوت ها مبتنی بر همان مکتب سیاسی خود را ، که با منافع جمعی که بدان باور دارند، قرائت جدیدی و جدی پیدا کند و آن ایدئولوژی در هماهنگی با منافع وامنیت جمعی مرتبط شود. از درون آن مبشر اصول و مبانی است که غرب مسیحی از ان فراتر رفته و به بیان ساده تر ، برای منافع خود همه چیز را در ایجاد جنگ و نفی ثلح و عدم همزستی ترسیم میکند.
نو محافظه کاران ایدئولوژی را بستر ارزشها وایسم های جدید خود می کنند گویی برخی نظریه ها نیز تحت ارزشهای نو ظهور با رنگرزی بر همان ارزشهای قدیم مفاهیمی را ترسیم می کند که خود به خود رابطه بین قدرت و ایدئولوژی ، بیانگر محتوای اندیشه سیاسی نظام سلطه می شود واینجاست که کانون های تولید فکر با وجود چنین متفکرانی ضرورت زندگی فرا ملی و در بستر بین المللی را در امتداد قدرت برتر تعریف می کنند حتی گه گاه بانیان تفکر جدید سیاسی ایدئولوژی نظام سلطه را انقدر انعطاف پذیر معرفی میکنند که همه گونه تحفظ بازگشت به سیر قهقرایی در بستر اندیشه های نو ظهور را ، ارتجاعی نام می‌برند در حالی که ، با سرعتی وصف ناپذیر پایان عصر فضیلت ارزشهای بومی و انحطاط سنت های تاریخی را بمثابه حرکت ترقی خواهانه وغیر قابل بازگشت توصیه می کنند. من خیلی در صدد نیستم تا در این کوتاه سخن بیایم به یکباره همه دست اوردهای انسان غربی را در امتداد استعمار و یا همه ذهن ایشان و اندیشه هایشان را تایید و یا رد کنم.
دوستان بزرگوارم :
طی دوران ماموریتم در نیویورک و پاریس و همچنین به هنگام معاونت پژوهشی وزارت امورخارجه با خیلی از صاحب نظران و متفکران نشست وبرخواست و بحث و فحص داشتم با هانتینتگتون که نظریه برخورد تمدنها را ارایه نمود و یا فرانسیس فوکویاما صاحب نظریه پایان تاریخ بود به کرات هم صبت شدم اگر چه برخی برخوردار از وجدان وفترت انسانی خود باز گردند من باتجربه تاریخی و بضاعت اندک معتقدم انچه در سیستم های تحلیل سیاسی غرب رخ میدهد ان است که تنها راه چاره انسان غیرغربی پذیرش ایسم های غربی یعنی الگوی محض فرهنگ لیبرال دمکراسی می دانند
چندین بار با فرانسیس فوکویاما راجع به نقد نظریه پایان تاریخ و اخرین انسان بحث های طولانی داشتم. وی به هنگام جنگ در عراق وافغانستان نیز از بسباری از مواضع خو عدول کرد و بصورت ملموسی و غیر اشکارایی میگفت فکری که از ذهن من در بحث ماجرای پایان تاریخ تراوید با نگاه ایدولوژیک و امنیت قدرت نظام سلطه، بیشتر هم خوانی داشت تا با واقعیت های جهان چند صدایی جهان چند بعدی و متنوع فرهنگی !!!!
فوکویاما از پدر و مادری ژاپنی درسال 1952 در شبکاگو بدنیا امد در نیویورک رشد کرد و دانش اموخته لیسانس هنردانشگاه کرنل و سپس دکتری فلسفه از دانشگاه هاروارد امریکاست. وی سالها برای مراکز تحقیقاتی مرتبط با پنتاگون و دیگر موسسات تینگ تنگ کار میکرد و هم اکنون ریس دانشکده اقتصاد بین المللی دانشگاه جان هاپکینز امریکاست وی از جمله فیلسوفان اندیشه نو کلاسیک امریکاست که از محافظه کاران بتدریج در حال فاصله گرفتن است .
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید