شهلا اعزازی به دبا گفت: اداره دانشگاه ها نباید زیر نظر دولت باشد

1392/6/13 ۱۳:۴۱

تغییر رئیس دانشگاه علامه طباطبایی به عنوان تنها دانشگاه جامع علوم انسانی در ایران را می توان مهمترین تغییرات اخیر در وزارت علوم به دست سرپرست جدید دانست. توفیقی طی حکمی رییس دانشگاه علامه که در دولت دهم منصوب شده بود را برکنار کرد و به‌جای او دکتر حسین سلیمی، استاد دانشگاه علامه‌طباطبایی را به سمت سرپرست دانشگاه علامه‌طباطبایی منصوب کرد.

تغییر رئیس دانشگاه علامه طباطبایی به عنوان تنها دانشگاه جامع علوم انسانی در ایران را می توان مهمترین تغییرات اخیر در وزارت علوم به دست سرپرست جدید دانست. توفیقی طی حکمی رییس دانشگاه علامه که در دولت دهم منصوب شده بود را برکنار کرد و به‌جای او دکتر حسین سلیمی، استاد دانشگاه علامه‌طباطبایی را به سمت سرپرست دانشگاه علامه‌طباطبایی منصوب کرد. اعمال تغییرات بدون سنجش و از سر حب و بغض یکی از مهمترین پایکگاه های علوم انسانی این کشور از رمق انداخت به نحوی که دانشگاه با کاهش شدید رتبه علمی مواجه شد و از اعتباری که طی چندین سال تلاش به دست آورده بود کاسته شد. شهلا اعزازی با افشای بخشی از این تغییرات نابسمان امیدوار است که تغییر ریاست دانشگاه حرکتی مثبت در جهت استقلال دانشگاه ها باشد. شهلا اعزازی، استاد سابق دانشگاه علامه جزو 25 استادی است که در دولت قبل بنا به ‌دلایلی غیرعلمی و سیاسی مجبور به بازنشستگی شدند.

تغییراتی که در سالهای گذشته به واسطه دولت پیشین در دانشگاه علامه به عنوان یکی از مهمترین پایگاه های علوم اجتماعی اعمال شد چه آسیب هایی را به این دانشگاه و بع دنبال آن به این حوزه وارد ساخته است؟

آنچه در این چند سال در دانشگاه علامه صورت گرفت فشارهایی بود که بر گروه های دانشجویی، و مستقیم و غیر مستقیم بر اساتید آن اعمال شد. بازنشستگی های اجباری اساتید با تجربه و در تعلیق نگه داشتند برخی دیگر از اساتید همه با اهدافی ناموجه انجام می شد. ما شاهد بودیم اساتیدی بازنشسته یا کنار گذاشته می شدند که در تحقق آنچه هدف اصلی دانشگاه ها تعریف می شود گام بر می داشتند. آنها سعی می کردند به دانشجویان نگاه صحیح و انتقادی به جامعه را بیاموزند. بازنشسته کردن و تعلیق اساتید با تجربه و با سابقه دانشگاه که حرفی برای گفتن داشتند از یک سو و جایگزین کردن کادری کاملا جوان به جای آنها در دانشگاه علامه مشکلات بسیاری را به همراه داشت. من مخالف حضور جوانان در کادر علمی دانشگاه ها نیستم اما خالی شدن گروه ها از اساتید با تجربه و استخدام اساتید جوانی که در نوع حضور و استخدام آنها شک و تردید های بسیاری وجود داشت باعث شد که سطح علمی گروه ها افت شدیدی پیدا کند و ما متاسفانه گله مندی دانشجویان بسیاری را شاهد بودیم. تمام این تغییرات منجر به کاهش سطح علمی شده بود.از این رو دانشگاه علامه که برای مدت زمانی به عنوان دانشگاه معتبر مد نظر دانشجویان کشور بود اما هم اکنون اعتبار پیشین خود را از دست داده است.

تغییرات جدید در دانشگاه علامه و اهدافی که از سوی مدیران و رؤسای جدید به گوش می رسد چقدر می تواند به ایده­آل دانشگاه های مستقل نزدیک باشد؟

هر نوع تغییری در دانشگاه ها متناسب با تغییر دولت ها بیانگر این است که دانشگاه ها هنوز وابسته هستند و با این تغییرات سیاست های دیگری که معلوم نیست چه نتایجی خواهند داشت اعمال می شوند. اما با توجه به صحبت های سرپرست جدید وزارت علوم مبنی بر استقلال دانشگاه ها، می توان گمان کرد و البته امید داشت که تغییرات جدید به نفع دانشگاه باشد. همین که این مباحث در حد گفتار هم مطرح می شود خوب است اما من تنها صرف مطرح کردن این گفته ها را ضمانتی برای اجرای آنها نمی دانم. به هر حال ما نیازمند محیط باز تری در دانشگاه ها هستیم، در دوره پیش دانشجویان حتی نمی توانستند درباره مشکلات خوابگاهی خود به راحتی صحبت کنند چه برسد به طرح مسائل مهم تر و بحث و گفتوگو درباره مشکلات کشور.

ما شاهد بودیم که اعتراض ها ثمر داشت و تغییر رئیس یک دانشگاه جزو اولین اقدامات دولت جدید بود. پس می توان استقلال دانشگاه ها را هم به عنوان یک هدف مطرح کرد.

استقلال دانشگاه ها جزو بدیهی ترین اصولی است که باید وجود داشته باشد. دانشگاه ها نباید زیر نظر دولت اداره شود چه برسد به مهمترین تغییرات در دانشگاه ها که انتخاب رئیس دانشگاه ها و زیرمجموعه های آن از جمله این تغییرات است. دولت مردان باید درک کنند که اصلولاً فضای دانشگاه ها با فضای سازمان های دولتی بسیار متفاوت هستند. متأسفانه در این چند سال شاهد بودیم هر اقدامی که در دانشگاه ها صورت گرفت در جهت وابستگی هرچه بیشتر دانشگاه ها و عدم استقلال برای دانشگاه ها بوده است؛ مثل ایجاد تغییرات و برنامه ریزی هایی که بدون مشورت با اعضای دانشگاه صورت ی گرفت یا انتخاب رؤسای غیر مربوط برای بخش های مختلف و ریاست دانشگاه ها. تمام این اقدامات باعث دلسردی بیش از پیش اعضای دانشگاهی شده است.

آیا می توان برکناری رئیسی را که موجب بازنشستگی و اخراج شماری از اساتید در دانشگاه بود را به عنوان بازگشت دوباره این استاید و آشتی دوباره آنها با دانشگاه دانست؟

اینکه آیا واقعا تمایلی به بازگشت اساتید برکنار شده وجود دارد یا اینکه اساتیدی که هم اکنون هر کدام در جایی دیگر مشغول هستند، تمایل به بازگشت دارند بحثی کاملا متفاوت است که هم اکنون برای قضاوت یا صحبت از آن زود است. اول باید منتظر ماند و دید مسئولان جدید چه خواهند کرد و بعد درباره آن صحبت کرد.