براي تولد 65 سالگي بابك احمدي

1392/6/10 ۱۴:۴۰

بابك احمدي، نويسنده مهمي است. مطمئنم كه براي تاييد و رد اين گزاره ساده مي‌توان دلايل فراواني را برشمرد و صفحات زيادي را سياه كرد اما طبيعي است كه من قصد چنين كاري را ندارم، به دو دليل ساده، يكي اينكه اين يادداشت را براي و به احترام روز تولد او مي‌نويسم و دوم اينكه كلمات اين يادداشت اگر از حدي بيشتر شوند، جاي باقي شان

رسول رخشا : بابك احمدي، نويسنده مهمي است. مطمئنم كه براي تاييد و رد اين گزاره ساده مي‌توان دلايل فراواني را برشمرد و صفحات زيادي را سياه كرد اما طبيعي است كه من قصد چنين كاري را ندارم، به دو دليل ساده، يكي اينكه اين يادداشت را براي و به احترام روز تولد او مي‌نويسم و دوم اينكه كلمات اين يادداشت اگر از حدي بيشتر شوند، جاي باقي شان
جايي است بيرون از اين صفحه روزنامه. پس من با همين دو دليل روشنم مي‌خواهم بگويم و تكراركنم كه بابك احمدي براي ما ايراني‌ها نويسنده مهمي است. مهم‌ترين دليلم هم، تاثير نوشته‌ها و كتاب‌هاي او در حوزه‌هاي مختلف هنر و انديشه است و دو ديگر، معرفي ناشناخته‌هايي از جانب او براي نخستين بارها كه همزمان تاثير زيادي به بار نشاندند. ناشناخته‌هايي كه در زمان‌هاي نه چندان دور برايمان تنها اسم‌هايي دهان پر كن به نظر مي‌رسيدند، اما امروز ديگر براي خيلي از ماها بخشي از حرف‌هاي گفتارها و گفتمان‌هاي روزمره‌مان در حوزه فرهنگ محسوب مي‌شوند. مفاهيمي كه اگر حالا از ادبيات و ديسكور بحث‌هايمان حذف شوند، غياب و انفعال پيشرفت بحث، نخستين تاثير باز مانده آنهاست. بابك احمدي با سينما شروع كرد، نقد و تحليل فيلم نوشت، فيلمسازاني را براي نخستين بار معرفي كرد كه بعد اين سال‌ها انگار بخشي از حافظه سينماي خودمان شده‌اند. نوشتن از مفاهيم زيبايي‌شناسي و فلسفه هنر، ديگر حوزه تامل او است كه حاصلش كتاب‌هايي است در حوزه سينما، ادبيات و زيبايي‌شناسي كه با وجود قطر‌هاي زياد اين كتاب‌ها و گذشت اين سال‌ها هنوز هم در حال خوانده شدن و چاپ شدن هستند و برخي شان از چاپ بيستم هم گذشته‌اند يعني به قدر مشهورترين رمان‌هايمان تجديد چاپ شده‌اند. بابك احمدي بيش از بيست كتاب مفصل نوشته است و پنج، شش تايي هم ترجمه كرده است، اغلب آنها در حوزه فلسفه هستند، درست است كه خيلي از مفاهيم مطروحه در كتاب‌هايش حاصل خواندن انديشه‌هاي انديشمندان و فلاسفه غرب هستند اما او در نوشته‌‌هايش تنها كلام را به كلام برنگردانده است بلكه سعي در تبيين و تاويل آن كلام براي خواننده ايراني كرده است، دليلي كه به‌نظرم سبب شده است فاصله ايجادكند ميان كتاب‌هاي او با كتاب‌هاي ترجمه شده ديگران در همان مباحث. از فيلم و ادبيات و عكاسي مي‌نويسد اما خودش بارها گفته است، هنر اول من موسيقي است، دو كتاب هم درباره موسيقي نوشته است و حالا بعد از سال‌ها مشغول تدوين دانشنامه فلسفي است كاري كه معمولا چند نفره و با يك گروه بايد انجام شود اما او چند سالي است كه تمام وقتش را براي كاري گذاشته كه غيابش را براي فرهنگ كشورش احساس كرده و حالا زندگي‌اش را براي آن گذاشته است. بابك احمدي جزو معدود نويسنده‌هاي ما است كه شناخت خوبي از هنر و زيبايي‌شناسي دوران خود دارد و فلسفه هم مي‌داند. جز معدود نويسنده‌هاي ماست كه فقط، يك چيز را نمي‌داند، جزو معدود نويسنده‌هاي ما است كه حواسش به اطرافش و جايي كه در آن زندگي مي‌كند، هست. رمان و شعرهاي جوان تر‌ها را مي‌خواند، به حرف‌هاي كوچك‌تر‌ها گوش مي‌دهد حتي اگر مخالف او باشند، به مردم وطنش فكر مي‌كند و سنسورهايش نسبت به رويدادهاي اجتماعي، سياسي جامعه‌اش حساس است. بابك احمدي خيلي وقت‌ها يك نويسنده روشنفكر است به همان سياقي كه او در رساله كار روشنفكري از آن ياد كرده است و اما ربط من به بابك احمدي با كتاب ترديد شروع مي‌شود، از خيلي سال پيش، وقتي كه فقط عكسي با لبخند از او در كتاب و نشريات و مطبوعات ديده بودم و مثل اين سال‌ها اين اقبال را نداشتم كه بتوانم بيشتر از محضر و با او بودن استفاده كنم، ترديد او بود كه به من قطعيتي را آموخت تا بتوانم با عينك‌هاي مختلف در زمان، مكان‌هاي متفاوت به پيرامونم بنگرم، نگريستني كه تا پيش از اين كتاب همراهم نبود و زندگي‌ام شكل ديگري داشت، شكلي كه دست كم امروز ندارد. پس حالا و هر كجا كه هست تولدش مبارك است.