موسی غنی نژاد به دبا گفت: آرش نراقی متوجه نیست که جامعه مدنی الزماً هویت ملی ندارد

1392/5/28 ۱۴:۴۴

بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری ایران و رای قاطع مردم ایران به جریان اعتدال، چهره‌های مختلفی به حمایت از «جنبش مدنی اعتراض به تحریم‌ها» پرداخته و اقتصاددانانی مانند دکترغنی‌نژاد با انتشار مطالبی خواستار گسترش اعتراض مدني به تحريم‌هاي غرب عليه ايران شده‌اند. غنی نژاد معتقد است که این جنبش بر اساس یک اصل حقوقی پیش می رود که کشورهای تحریم کننده با ایجاد تحریم ها به وضوح این اصل را نقض کرده اند.

بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری ایران و رای قاطع مردم ایران به جریان اعتدال، چهره‌های مختلفی به حمایت از «جنبش مدنی اعتراض به تحریم‌ها» پرداخته و اقتصاددانانی مانند دکترغنی‌نژاد با انتشار مطالبی خواستار گسترش اعتراض مدني به تحريم‌هاي غرب عليه ايران شده‌اند. غنی نژاد معتقد است که این جنبش بر اساس یک اصل حقوقی پیش می رود که کشورهای تحریم کننده با ایجاد تحریم ها به وضوح این اصل را نقض کرده اند.

ایده تشکیل جنبش مدنی ضد تحریم از کجا آمد و چرا بعد از گذشت چند سال از تحریم ها تازه مطرح می شود؟

از حدود یک سال پیش که تحریم ها تشدید شد این قضیه مطرح شد که تحریم ها با اصول تجارت آزاد ناسازگار است و در این ابعاد تاثیر بیشتری روی اقشار کم درآمد و افراد معمولی جامعه رو به پایین  و اقشار آسیب پدیر جامعه مثل بیمارا می شود چراکه دسترسی بیماران به داروها مشکلتر می شود. این بحث در آن زمان مطرح بود اما این بحث از زمان انتخابات قوی تر شد چراکه این انتخابات را می توان پیامی از جانب مردم دانست که خواستار تعامل و حل مسائل از طریق گفت و گو بودند پس ما بیشتر ترغیب شدیم که این موضوع را بیشتر پیگیری کنیم.

چه تاثیراتی را از این حرکت مدنی انتظار دارید؟

هدف ما تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی کشورهایی است که ایران را تحریم اقتصادی کرده اند. بنابر این ما از طریق این تاثیر گذاری می خواهیم روی تصمیم گیری دولت های این جوامع اثر بگذاریم. تا به حال چنین حرکاتی از سوی جوامع مدنی پاسخ مثبت گرفته است امیدواریم تاثیرات عملی این جبش را هم ببینیم.

آنچه که به عنوان اصل این حرت برای روشن کردن اذهان جوامع عمومی مد نظر است چیست که اینجنبش با اتکا به آن تلاش دارد در جوامع بشری و به طبع آن دولت های آنها تاثیر گذار باشد؟

کل جامعه منهای دولت، جامعه مدنی را تشکیل می­دهد، یعنی افراد عادی با حقوق و آزادی هایشان. روشنفکران و اصناف و تشکلات درواقع نماینده های این جامعه مدنی هستند. تا وقتی که تحریم ها تا به این شدت روی زندگی عادی مردم تاثیر می گذارد، آن را مختل می کند و مهم تر از همه اینکه کاری خلاف اصول است باید نمایندگان جامعه مدنی واکنش نشان دهند.

تاکید ما به عنوان یک فعال جامعه مدنی این است که تمام انسان ها آزاد هستند با هر کسی که دوست دارند معامله کنند. چراکه معامله داوطلبانه و از روی آزادی یک حق است اما این تحریم ها مانع تحقق این حقوق می شود. از همه مهمتر این است که عاملان این تحریم خود بیشترین مدعیان حقوق بشر هستند یعنی مدعی هستند که ما به خاطر حقوق بشر است که این تحریم ها را گذاشته ایم. حرف ما درواقع این است که این حرف تناقض است. واقعیت این است که در رابطه های اقتصادی بین مردم که در جامعه های مدنی شکل می گیرد، شخص ثالثی نباید دخالت داشته باشد چه بخواهد دولت داخلی باشد چه دولت های خارجی، فرقی نمی کند.

نقد هایی از سوی روشنفکران خارج از ایران همچون آرش نراقی به اهداف این جنبش مطرح است از جمله اینکه جامعه مدنی و جنبش های برخواسته از آن بهتر است بیشتر دغدغه مسائل داخلی را داشته باشند که تاثیر بیشتری دارد.

کسانی که در خارج از ایران حضور دارند متأسفانه مشکلات داخل ایران را به شکل ملموس درک نمی کنند. در صورتی که اول باید تأثیرات تحریم ها در داخل کشور را مشاهده کرد و بعد گفت آیا محدودیتی در این گونه مسائل حس می کنیم یا نه. اینکه ما خارج از گود بنشینیم و بگوییم لنگش کن تاثیری ندارد. آنچه این دوستان ظاهراً متوجه نیستند این است که جامعه مدنی الزماً هویت ملی ندارد. وقتی ما از جامعه مدنی سخن می گوییم منظورمان همه انسان ها در همه جای دنیا است یعنی کسانی که پست های اجرایی دولتی ندارند. این کمپینی که شروع شده است برای بیدار کردن وجدان جامعه مدنی در کشورهایی است که مدعی حقوق بشر هستند و آن را نقض می کنند و من نمی دانم این کمپینی که با این هدف شکل گرفته است واقعا از نظر این منتقدان چه اشکالی دارد.