تعادل دولت اعتدال را به هم زدند/ علی شکوهی

1392/5/26 ۱۵:۰۵

مجلس شورای اسلامی به سه تن از وزرای پیشنهادی دکتر روحانی رای اعتماد نداد و با این اقدام، اولین گام را برای عدم همراهی با دولت «تدبیر و امید» برداشت، پدیده ای که باید در سالهای باقی-مانده از عمر این مجلس، بسیار شاهد آن باشیم. در این باره نکاتی چند را قابل تامل دیدم که متذکر می شوم:

مجلس شورای اسلامی به سه تن از وزرای پیشنهادی دکتر روحانی رای اعتماد نداد و با این اقدام، اولین گام را برای عدم همراهی با دولت «تدبیر و امید» برداشت، پدیده ای که باید در سالهای باقی-مانده از عمر این مجلس، بسیار شاهد آن باشیم. در این باره نکاتی چند را قابل تامل دیدم که متذکر می شوم:

1-    علیرغم تلاش تعدادی از نمایندگان مجلس به عمده کردن مسئله فتنه سال 88 و دامن زدن به این مقوله، اکثریت نمایندگان مجلس بر این اساس رای ندادند، هر چند نمی توان انکار کرد که این مسئله بر رای تعداد زیادی از نمایندگان مجلس سایه انداخته بود. رای آوردن افرادی مانند زنگنه و آخوندی و ربیعی که متهم به مشارکت در رخدادهای سال 88 بودند، موید این امر است که غالب نمایندگان، تحت تاثیر آن جریان تندرو قرار نگرفتند اما رای نیاوردن افرادی مانند نجفی و میلی منفرد هم نشان داد که این عنصر، بی تاثیر نبوده است. ماجرایی که دکتر روحانی و وزرای او تلاش کردند خیلی به سراغش نروند و تا می توانند با بیان برخی مطالب کلی، از کنار آن بگذرند.

2-    وزرایی که رای نیاوردند برای حوزه فرهنگی و آموزشی معرفی شده بودند که فعالیتهای آنها به نسل جوان جامعه مربوط است. مسئله فرهنگ برای مجلس بسیار مهم است و اساسا مقوله فرهنگی و آموزشی از محورهایی است که جریان اصولگرایی را در مقابل جریان اصلاح طلبی قرار می دهد و الا در حوزه سیاست داخلی، با انتخاب رحمانی فضلی خیال مجلسیان راحت است و در حوزه سیاست خارجی هم الان به گشایش مناسبات بین المللی نیاز دارند و ظریف را فرد مناسبی برای این امر ارزیابی می کنند و البته در حوزه اقتصاد هم که اصلا اختلافی با دیگران ندارند. بنابراین مجلس در حوزه فرهنگی در مقابل دکتر روحانی ایستاد و رای دادن به علی جنتی هم اصلا دلیلی برای همراهی در این حوزه نیست زیرا آنان، علی جنتی را به خودشان نزدیک می بینند، هر چند انتظار می رود که اگر روحانی و جنتی به حرفهایی که زده اند وفادار بمانند، خیلی زود باید انتظار مقابله مجلس با جنتی را هم داشت.

3-    دولت پیشنهادی روحانی، از تعادل برخورددار بود و واقعا نماد شعار اعتدال رئیس جمهوری بود. در این دولت افرادی از اصلاح طلبان و اصولگرایان و اعتدالگرایان و عناصر مستقل، در کنار هم قرار گرفته بودند تا بتوانند همگرایی عینی و عملی این نیروهای سیاسی متفاوت را نشان دهند. دکتر روحانی گام مناسبی برای نزدیک کردن مواضع خدمت نیروهای سیاسی کشور برداشت اما متاسفانه با رای نیاوردن سه وزیر پیشنهادی، کار او ابتر ماند و البته در این قضیه، برخورد افراطی و تنگ نظرانه برخی از نمایندگان مجلس عامل اصلی است. اکنون متاسفانه تعادل دولت اعتدال به هم خورده است و برای ایجاد تعادل دوباره، باید کاری بایسته صورت گیرد.

4-    دکتر روحانی حتما باید بر نظرات محوری خودش در حوزه فرهنگ بایستد و تسلیم فشارهای نمایندگان نشود. نمایندگان مجلس کنونی غالبا کسانی هستند که فکر می کنند دولت تدبیر و امید نباید در حوزه فرهنگ، هیچ تغییری ایجاد کند در حالی که از اصلی ترین مطالبات رای دهندگان به دکتر روحانی، همان مسائلی بود که وی برای ایجاد فضای بازتر فرهنگی و سیاسی مطرح کرد و قرار شد فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه ها را از میان بردارد. او تاکید کرد که هویت صنفی و تشکلهای تخصصی هنرمندان و نویسندگان و دانشجویان و اساتید را به رسمیت می شناسد و کارهای بر دوش دولت مانده را به آنان واگذار خواهد کرد. از نظر دکتر روحانی، حتما باید در نوع نگاه مدیران فرهنگی و آموزشی، تغییرات جدی ایجاد شود و طبعا این نکته را نمایندگان مجلس باید در نظر بگیرند و گمان نکنند که اتفاقی نیفتاده است و می توان با همان سلیقه های فکری و مدیریتی سابق، مدیرانی را برگزید و به دکتر روحانی تحمیل کرد. مجلسیان باید بدانند که تیم فرهنگی – آموزشی دولت هم باید با سلیقه سیاسی و نگرش فرهنگی رئیس جمهوری سنخیت داشته باشد و آنان حق ندارند بر اساس نوع نگرش خودشان، رئیس جمهوری را از داشتن وزرایی همفکر و همراه، محروم کنند. آنان باید بر سر توانایی و سلامت و توان مدیریتی وزرای پیشنهادی نظر بدهند و نه بر اساس سلیقه سیاسی خودشان که در آن صورت مجبورند روبه روی رئیس جمهوری قرار بگیرند.

5-    برای ایجاد تعادل مجدد در دولت اعتدالی دکتر روحانی، پیشنهاد می شود برای وزارت آموزش و پرورش، جناب آقای دکتر اصغر فانی و برای وزارت فرهنگ و آموزش عالی، جناب آقای محمدرضا عارف معرفی شوند. معرفی این چهره های معتدل اصلاح طلب، با استقبال همه محافل فرهنگی و دانشگاهی و تشکلهای دانشگاهیان و فرهنگیان مواجه خواهد شد و اعتماد این اقشار به دولت و نظام را افزایش خواهد داد و زمینه اجرای برنامه های دولت دکتر روحانی را مساعد خواهد ساخت. البته شاید گفته شود که خود این آقایان ممکن است این پیشنهاد را نپذیرند اما با توجه به شرایط ایجاد شده از سوی مجلس، اکنون بهتر می توان این دو بزرگوار را قانع کرد و خود آنان هم احتمالا خواهند پذیرفت. دکتر فانی بارزترین چهره محبوب نزد فرهنگیان است و در طی سالها، تمامی فعالیتهای وزارت آموزش و پرورش را از معلمی تا معاونت وزارت، تجربه کرده است. او نشان داد که سرنوشت فرزندان این مرز و بوم بر منافع جناحی و سیاسی مقدم است و به جای کارهای نمایشی باید اقدامات اساسی در حوزه تعلیم و تربیت انجام داد. دکتر عارف هم نظرات خودش را در جریان انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرد و نشان داد که به مسئله دانشگاه و دانشگاهیان و دانشجویان، توجه جدی دارد و دغدغه او در مسئله وزارت فرهنگ و آموزش عالی با دکتر روحانی مشابه است. امیدوارم دکتر عارف در این مقطع، همانند مقطع نامزدی برای انتخابات ریاست جمهوری و نیز همانند مقطع اعلام انصراف از انتخابات، مسئولیت پذیر باشد و فرصت حضورش در این جایگاه مهم را قدر بداند.